سرویس سیاسی جمله، کشور اسراییل و آمریکا، که حدود سی سال قبل در اسلوی نروژ، با یاسر عرفات رهبر فقید سازمان آزادیبخش فلسطین نشستند و بر تأسیس کشور مستقل فلسطین، تأکید کردند و آن را تنها مسیر پایان دادن به مناقشه خاور میانه، تعریف کردند، روز گذشته و در نشست مجمع عمومی سازمان ملل که بنا به خواست بیش از ۵۰ کشور و برای عضویت دائمی کشور فلسطین در سازمان ملل، تشکیل شد، رأی منفی دادند.
در نشست روز گذشته ، پیش‌نویس قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل درباره عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل با ۱۴۳ رای موافق، ۹ رای مخالف و ۲۵ رای ممتنع به تصویب رسید و در صدر مخالفان نیز آمریکا و اسراییل قرار داشتند و این معنایی جز این ندارد که مسیر طرح «دوکشوری» که با وساطت دولت دموکرات وقت آمریکا و در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون به امضای طرف فلسطینی و اسراییلی رسید، همچنان مبهم است چون دو کشور اصلی یعنی آمریکا و اسراییل مخالف اجرای آن هستند و امروز آمریکا باید پاسخی روشن به این دوگانگی بین نظر و عمل ارائه کند.
در نگاه ریاکارانه دولت آمریکا به راه‌حل دوکشوری همین بس که چند ماه قبل بود که جو بایدن و برخی از سیاستمداران آمریکایی، بر اجرای راه حل دوکشوری که مورد تأیید سازمان ملل متحد و بسیاری از کشورهای اروپایی و همچنین همسایگان عرب فلسطین و کشورهای مسلمان است، تأکید کرده بودند اما روز گذشته نماینده ایالات متحده بر پیش‌نویس قطعنامه آن رأی منفی داد.
این رأی منفی گویای این است که واشینگتن، در ادعای خود صادق نیست و هر چند بر اجرای راه حل دوکشوری به اقتضای افکار عمومی جهانی، تأکید دارد اما خود نیز هرگز مانند تل‌آویو با آن موافقت نخواهد کرد. نکته جالب ماجرا اینجاست که تا چند سال قبل، دموکرات‌ها از این راه حل که به تصور خودشان، ابتکار خودشان بود دفاع می‌کردند اما دولت‌های جمهوری‌خواه با آن مخالفت جدی می‌ورزیدند اما امروز که پس از مناقشه جدی بین فلسطین و اسراییل، بسیاری از کشورها بر این مسیر اصرار دارند و کار را به مجمع عمومی کشاندند، چرا دولت دموکرات باید با آن مخالفت کند ؟
به باور ما امروز و سی سال پس از ارائه این راه حل روشن شد که هدف پنهان آمریکا، نه تأسیس کشور فلسطین که خلع سلاح کردن ساف- سازمان آزادی‌بخش فلسطین- و افرادی چون یاسر عرفات بود که هم در میان رهبران و هم مردم جهان عرب و اسلام، طرفداران و حامیان جدی داشتند.
آمریکا به خیال خود تصور می‌کرد به هدف خود خواهد رسید به‌ویژه این‌که می‌دید افرادی شاخص چون یاسر عرفات، سلاح را بر زمین گذاشتند و بسیاری از رهبران ارشد نظامی ساف، طی سه دهه قبل، مستهلک شدند و در عزلت و انزوا، جان دادند اما حساب این نکته را نکرد که نسل جدیدی از مبارزان و مجاهدان فلسطینی از میانه این خیانت آشکار بیرون خواهد آمد که تجربه جنگ در جهانِ مدرن را با خود دارد و گروه‌های مقاومت در بسیاری از کشورهای منطقه را نیز با خود همراه خواهد کرد و امروز همان روز است.
از امروز باید فاتحه راهکار دو کشوری را برای همیشه خواند چون مسیر اصلی برای عضویت دائمی کشور فلسطین، شورای امنیت است و زمانی که ایالات متحده، در پیش‌نویس قطعنامه مجمع عمومی که الزام‌آور نیست به عضورت دائم فلسطین، رأی منفی می‌دهد، روشن است که در شورای امنیت آن را وتو خواهد کرد.
نکته مهم بعدی که شاید بسیاری از مخاطبان از آن آگاهی نداشته باشند این است که نوار غزه و کرانه باختری یعنی دو بخش جداگانه که قرار است در راه حل دو کشوری، با عنوان کشور فلسطین در سازمان ملل به ثبت نهایی برسد که هرگز نرسید، تنها نقطه جهان است که شهروندانش شهروند هیچ کشوری نیستند و این باید مایه شرم سازمان ملل متحد باشد.
نکته مهم بعدی که آمریکا و همچنین اسراییل به آن توجهی ندارند این است که اگر همین ته‌مایه امید یعنی تأسیس کشوری به‌نام فلسطین که در همین مقدار محدود از اراضی به حیات مظلومانه خود ادامه دهد، از مردم گرفته شود چه انتخابی برای جوانان غزه و کرانه باختری خواهد ماند جز این‌که به سمت دفاع از خود و سرزمین خود بروند و آیا حدود هشت دهه مقابله با این حق مشروع و شهادت مردان، زنان و کودکان فلسطینی چه حاصلی برای صهیونیست‌ها داشته است که با اعطای همین حداقل حق و حقوق به فلسطینی‌ها مخالفت می‌کند؟