به گزارش مفدا لارستان؛ روز ملی خلیج فارس امتداد هویت تاریخی و تمدن دیرپای ایران زمین است، تمدنی که بر شالوده مستحکم فرهنگ و هنر بنیان نهاده شده تا خلیج نیلگون همیشه فارس آن غیر قابل انکارترین سند هویتی در جهان باشد.

کرانه‌های این مرز نیلگون از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب متأثر از فرهنگ عمیق و اصیل برخاسته از این خطه است، اشتراکات فرهنگی بسیار در تجارت و داد و ستد تا عرصه‌های متنوع هنر از معماری تا موسیقی و حوزه گردشگری و خوراک و پوشاک شواهدی بر این واقعیت هستند.

در این میان وجه برجسته و ارزشمند تنگه هرمز و خلیج فارس، زیست فرهنگی و هنرمندانه مردمان این دیار است که با قدرت راهبردی و اندیشه مرزداری ایشان عجین شده تا جلوه‌های دیرپای تمدنی را باشکوه‌تر و نمودهای تازه آن را غنی‌تر به نمایش گذاشته و به جهانیان عرضه کنند.

خلیج فارس از سمت شمال با ایران، از غرب با کویت و عراق و از جنوب با عربستان، بحرین و امارت متحده عربی همسایه است. وسعت آن ۲۴۰ هزار کیلومتر است و پس از خلیج مکزیکو و خلیج هودسن سومین خلیج بزرگ جهان محسوب می‌شود. خلیج فارس توسط تنگه هرمز به دریای عمان و از طریق آن به دریاهای آزاد مرتبط است و جزایر مهم آن عبارت‌اند از خارک، ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک، جزیره کیش، جزیره قشم، و لاوان که تمامی آنها به ایران تعلق دارد.

روز ملی خلیج فارس روز افتخار، اقتدار، شادابی و میمنت ایرانیان است و امسال پیشوازی این روز خجسته را با هفته هرمزگان به فال نیک باید گرفت، گزاره‌ها و رخدادهایی که همدلی و هم افزایی مردمی را پویاتر و فرهنگ عمومی را بالنده‌تر می‌کند.

روز ۱۰ اردیبهشت روز ملی خلیج فارس نام گذاری شده که سالروز اخراج پرتغالی‌ها از تنگه هرمز و خلیج فارس است. دهم اردیبهشت در تاریخ ایران روز مهمی است. روزی که یادآور ازخودگذشتگی‌های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه بر سواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) است. شاه عباس صفوی در این روز در سال ۱۶۲۱ میلادی توانست هرمز را از چنگ پرتغالی‌ها درآورد.

مردی که مبارزه با انگلیس را واجب عینی می‌دانست

در زمان محمد علی شاه چهار مرکز بزرگ برای نهضت مشروطه وجود داشت: تبریز، رشت، اصفهان و لار.

مجتهد اهرمی مأمور به قیام می‌شود
در این زمان سید عبدالحسین به سید مرتضی اهرمی دستور به قیام در بوشهر می‌دهد و ایشان هم با کمک رئیسعلی دلواری و تفنگچیانش بر مستبدین پیروز می شوند و اداره شهر را برای مدتی در اختیار خود می گیرند. اما در درگیری که با احمدخان دریابیگی داشتند سرانجام شکست می‌خورند و خانه مجتهد اهرمی را به توپ می بندند و ایشان را دستگیر و به عراق تبعید می‌کنند و در نهایت مستبدین پیروز می‌شوند.

اقدامات سیدعبدالحسین باعث شده بود تا مستبدین جبهه واحدی علیه ایشان تشکیل دهند. در نتیجه در سال ۱۲۸۸ ش حملات شدیدی علیه وی و پیروانش را صورت دادند که چهارده روز به طول انجامید، دارستان و هم چنین خانه سید را غارت کردند و کتاب ها و اثاثیه ها و مکاتباتش را به یغما بردند و عده‌ای از طرفدارانش را به جرم مشروطه خواهی به قتل رساندند.

سید در برابر این اقدام آنها، دستور «قصاص» می‌دهد و قشونی از طرف لارستان فراهم می‌شود و بستک مرکز عملیات مستبدین را فتح می‌کند. سپس سید برای اعاده مشروطه مشروعه و مقابله با استبداد طلبان راهی شیراز می شود.

نام سید وارد فرهنگ و ادبیات سیاسی ایران می شود. "ملک الشعراء بهار" در قسمتی از ترانه خود در وصف زعمای مشروطه می‌گوید:

ای سید لاری ای ز پیکار کرمان بگرفته تا به نیریز
همدست شوید جمله احرار تا پای کشد عدوی خونریز
بر رایت خود کنید ستوار زین معنی دلکش دلاویز
انصاف بساط ظلم برچید از رحمت حق مباش نومید

تصرف بوشهر توسط انگلیس ها و حکم جهاد سید عبدالحسین

انگلستان نسبت به فارس و جنوب ایران حساسیت خاصی داشت. پس از قرارداد ۱۹۰۷ م بین روسیه و انگلیس، مردم ایران از انگلستان دل چرکین شده بودند و سید لاری هم موضعی قاطع در برابر آن گرفت و سبب شد تا استعمارگران از ایشان کینه سختی به دل بگیرند.

در شب ۲۳ ربیع الثانی ۱۳۳۳ ق (اسفند ۱۲۹۳ ش) انگلیسی‌ها بوشهر را تصرف کردند و روی تمبر پست ایران چنین عبارتی را چاپ کردند:

«Bushire Under British Occupation» (بوشهر در تصرف انگلیس ها).
«تریور» فرمانده حکومت نظامی انگلیس اعلامیه نظامی صادر کرد. در چنین اوضاع وحشتناکی سید عبدالحسین حکم جهاد علیه انگلیسی‌ها را صادر کرد و خود برای تشویق ملت و جلوگیری ار هجوم بیگانگان راهی قریه «کورده» لارستان شد. انگلیسی‌ها هم پس از تصرف بوشهر و شیراز، این قریه را محاصره کردند.

در این زمان سید عبدالحسین در محراب مسجد مشغول نماز بود که پس از آن مردی مجاهد سید را سوار بر اسب خود کرد و توانست ایشان را از میان دوازده هزار نفر قشون انگلیس بیرون ببرد و جان ایشان را حفظ کند و وی را به فیروزآباد ببرد تا در انجا به مبارزاتش ادامه دهد.

لشکر انگلیس به ویران کردن شهر و غارت پرداخت، جایگاه سید را در مسجد و محراب به آتش کشید. سپس به لار رفتند و خانه او را غارت کردند و خاندانش را به اسارت به شیراز بردند که حاج سید عبدالباقی شیرازی توانست با مذاکره با مخبرالسلطنه خانواده سید را به منزل خود ببرد و در آنجا تحت نظر بودند.

وجوب جهاد علیه ابالیس انگلیس حتی بر زنان و کودکان
با شروع جنگ جهانی اول و تشکیل پلیس جنوب که انگلیسی‌ها بخش مهمی از ایران را تحت تسلط خود درآورده بودند سید عبدالحسین حکم جهاد داد. ایشان جهاد در برابر «کفار حربی ابالیس انگلیس» را بر همه مسلمانان از فرقه‌های مختلف، چه داخل ایران باشند و چه خارج، «حتی بر نسوان و صبیان و سلطان و فرمانفرما و قوام و اعراب و هرکس لاف مسلمانی می‌زند واجب فوری عینی» دانست و اعلام کرد که هرکس از این کار تخلف کند تخلف از «جیش اسامه و امام عصر» (ع) کرده و «اعم از این که ملحق به جیش کفار بشود یا نشود مرتد و خارج از اسلام است و مال و جان او مال مسلمانانست ولو قوام باشد.» و بدین ترتیب به نبرد با انگلیسی‌ها پرداخت.

سید خودش هست و عمامه و عبا و تسبیح و عصایش

نفوذ حکم سید عبدالحسین نه تنها به خاطر تقوا و علم و اجتهاد و سیاست او بود، بلکه خدمات مردمی و اجتماعی او نیز در آن سهم عمده داشت. مرحوم محمدباقر لاری نقل می‌کند که در آن زمان هنگامی که با کشتی از بمبئی عازم ایران بوده است، انگلیسی‌ها پی می‌برند که وی ایرانی و از اهالی لار است. از او می پرسند که شنیده ایم: سید عبدالحسین لاری دوازده هزار سوار قلمی دارد(یعنی جوان راست قامت و استوار) وی پاسخ می‌دهد که سید خودش هست و عمامه و عبا و تسبیح و عصایش، قشون مهیائی ندارد، ولی با فتوا و حکمش هر اندازه بخواهد می‌تواند قشون فراهم آورد.

رحلت سید عبدالحسین لاری

سرانجام سید عبدالحسین لاری پس از هفتاد و هفت سال جهاد در راه خدا و نجات مردم در روز جمعه چهارم شوال ۱۳۴۲ ق( ۱۵ اردیبهشت ۱۳۰۳ ش) پس از اقامه نماز جمعه دعوت حق را لبیک گفت و در محله کوشک جهرم به خاک سپرده شد.