به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، گاردین در گزارشی نوشت که مقامات سازمان‌های بشردوستانه نسبت به سودمندی طرح‌های ایالات متحده برای اسکله کمک‌رسانی به غزه و مهار قحطی ابراز نگرانی می‌کنند.

در جامعه بشردوستانه نگرانی‌هایی وجود دارد که رژیم اسرائیل برای طرح اسکله‌ای که جو بایدن از آن به عنوان راهی برای افزایش «عظیم» کمک‌ها به غزه یاد کرده، برنامه‌هایی را در نظر گرفته است. مقامات امدادی می‌گویند که این پروژه در خطر تبدیل شدن به «پرده دود» برای تهاجم برنامه‌ریزی شده به رفح است. پرده دود به شرایطی اطلاق می‌شود که طی آن با استفاده از دود، عملیات نظامی پنهان می‌ماند.

این اسکله روی کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده است و انتظار می‌رود تا اوایل ماه مه در موقعیت خود قرار گیرد. به گفته چندین مقام امدادی، طرح کنونی این است که این اسکله نه در شمال غزه، جایی که خطر قحطی شدید است، بلکه در نقطه‌ای در نیمه راه نواری که نیروهای دفاعی رژیم اسرائیل (IDF) پایگاهی مستحکم دارند، لنگر بیندازد.

این امر به این معناست که کمک‌های غذایی که از اسکله وارد می‌شود همچنان باید از یک ایست بازرسی ارتش رژیم اسرائیل در کریدور نتزاریم عبور کند؛ جاده نظامی که نوار را دو نیم می‌کند و به عنوان یک نقطه «خفه‌کننده» برای تحویل کمک‌های بشردوستانه به شمال شناخته می‌شود.

برخی مقامات سازمان ملل و سازمان‌های بشردوستانه بیم دارند که این کمک‌ها به سمت جنوب به اردوگاه‌هایی در رفح منتقل شود که بیش از یک میلیون فلسطینی آنجا پناه گرفته‌اند. ارتش رژیم اسرائیل از آن‌ها می‌خواهد که از آنجا خارج شوند تا بتواند حمله‌ای را علیه حماس در جنوبی‌ترین شهر غزه انجام دهد.

چنین تهاجمی ناگزیر به معنای بسته شدن موقت گذرگاه‌های رفح و کرم شالوم در جنوب غزه خواهد بود، بنابراین اسکله شناور ساخت آمریکا به عنوان جایگزین عمل می‌کند و در عین حال فشار بر رژیم اسرائیل را برای باز کردن گذرگاه‌های شمالی برای انتقال کمک‌های قابل‌توجه منحرف می‌کند.

یک مقام سازمان ملل در این رابطه گفت: «یکی از استدلال‌های کلیدی برای داشتن اسکله، قرار دادن آن به سمت شمال بود تا تامین‌کنندگان بتوانند مستقیم‌تر به این منطقه وارد شوند، اما اکنون به نظر می‌رسد که این اسکله نقش پرده دود را برای حمله به رفح ایفا می‌کند.»

بمباران یک کاروان کمک‌رسانی در غزه توسط رژیم اسرائیل که توسط «آشپزخانه مرکزی جهان» سازماندهی می‌شد و منجر به کشته شدن هفت امدادگر شد، نگرانی‌های امنیتی را به مانعی کلیدی در برابر هر نوع تلاش توزیع مستقل تبدیل کرده است.