«انا اعطیناک الکوثر فصل لربک و انحر. ان شانئک هو الابتر»

نخستین مظهر و نشانه‏‌ی کوثر که بر دامان پاک فاطمه‏ ی اطهر (سلام الله علیها) پا به عرصه‏‌ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه‌‏ای از تجلی مقدس‏ترین پدیده‌ای که از خجسته‏‌ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) گردید.
همان لؤلؤی که از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پیوست ومعجزه‏‌ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‏». را تجسم بخشید و کلام خدا در کلمه ‌ی وجود چنین ظاهر شد. از نیایی الهام گیر و پدری پیشوا، وارثی برخاکیان و جلوه‌ای برافلاکیان پدید آمد با وراثتی ابراهیمی، مقصدی محمدی، منهجی علوی، زهره‌ای زهرایی که عصای فرعون کوب موسی را در دست صلح آفرین عیسوی داشت و تندیس زنده‏‌ی اخلاق قرآن بود و رایت جاودانگی اسلامی را در زندگی توام با مجاهده و شکیبایی تضمین کرد و بقاع امن و ایمان را به ابدیت در بقیع شهادت بر افراشت و مکتبش از خاک گرم مدینه به همه سوی جهان جهت ‏یافت و با همه‏‌ی مظلومیتش در برابر سیاهی و تباهی جبهه گرفت و به حقیقت اصالت ‏بخشید و مشعلدار گمراهان و زعیم ره یافتگان گردید.
امام حسن علیه السلام در بقیع بی‌بقعه در جوار جده‏‌ی پدریش فاطمه بنت اسد، برادر زاده نازنینش امام سجاد علیه السلام و مضجع امام باقر و امام صادق علیه السلام آرمیده است.
امام حسن علیه السلام دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار دارایی‏اش را به دو نصف کرده، نیمی را برای خود گذاشت و نصف دیگر را در راه خدا انفاق کرد.
فرزند گرامی رسول الله و نخستین نوه‏‌ی او در مقدس‏ترین ماه‏‌های سال قمری یعنی پانزدهم رمضان سال سوم هجرت چشم به جهان گشود.
امام حسن مجتبی علیه السلام در دامان حضرت زهرا (سلام الله علیها) بزرگ شد. امام حسن علیه السلام از همان دوران کودکی از نبوغ سرشاری برخوردار بود وی با حافظه‏‌ی نیرومندش، آیاتی را که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل می‏‌شد، می‌‏شنید و همه را حفظ می‏‌کرد.
می‌توان گفت بهترین و شادترین دوران زندگانی امام حسن علیه السلام همان دورانی است که با رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم گذشت. امام حسن علیه السلام حدود هفت سال و شش ماه از عمر شریفش را در کنار جد بزرگوارش سپری نمود و از محبت‌های بی دریغ و بسیار ایشان بهره برد. علاقه و محبت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسن و حسین علیه السلام به جایی رسیده بود که آن دو کودک را «ریحانه» می‌خواند.
بزرگی منش و سترگی روح آن امام، چندان بود که پیامبر ارجمند اسلام صلی الله علیه و آله وسلم او را با کمی سن، در برخی از عهدنامه ها گواه می‌گرفت.
کرم و سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام به حدی بود که در روایت آمده است که هیچ گاه سائلی را رد نکرد و در برابر درخواست او «نه» نگفت. به همین دلیل است که او را «کریم آل طه» می‌خوانند.
ولادت این امام بزرگوار را به همه مسلمانان جهان تبریک عرض می‌نماییم.