به گزارش "ورزش سه"، در این بیانیه به لزوم استفاده از سه ملی‌پوش استقلال در ترکیب تیم ملی پرداخته شده و بنابراین برای اولین یک باشگاه به خود اجازه می‌دهد تیم ملی کشور خود را ارنج کند! این بیانیه وقتی عجیب‌تر می‌شود که می‌بینیم در دنیای فوتبال، معمولا باشگاه‌ها تمایلی به استفاده از بازیکنان خود در بازی‌های ملی ندارند، چرا که ریسک مصدومیت و خستگی، به نتایج باشگاه‌ها در ادامه لیگ لطمه می‌زند. اما استقلال خلاف جهت آب شنا می‌کند و می‌خواهد بازیکنانش به هر قیمتی در تیم ملی بازی کنند.
بیانیه شوکه‌کننده و بی‌سابقه باشگاه استقلال، از چند منظر قابل بررسی است:
به امیر می‌گویم که جواد بشنود!
اول: فرضیه نخست آن است که این بیانیه، بیش از آنکه مخاطبش امیر قلعه‌نویی باشد، جواد نکونام است! سرمربی استقلال با وجود صدرنشینی در لیگ، بارها و بارها به کمبودهای تیمش اشاره کرده و گفته اسکواد تیمش قابل قیاس با سایر مدعیان نظیر پرسپولیس و سپاهان و تراکتور نیست.
نکونام بعد از پیروزی مقابل استقلال خوزستان، به صراحت مدیریت باشگاه را خطاب قرار داد و گفت: «هر کسی که در باشگاه و خارج باشگاه می‌گوید که تیم باید قهرمان شود، به استقلال خیانت می‌کند. ما چه تیمی هستیم که رقیبمان چه پرسپولیس، چه سپاهان و چه تراکتور و حتی همین استقلال خوزستان، هفت تا بازیکن جذب کرده. ما اندازه کدام‌یک از این تیم‌ها هستیم که مدعی قهرمانی باشیم؟»
در شرایطی که اختلاف سلیقه کادر فنی و مدیریت باشگاه کاملا علنی شده، این بیانیه می‌تواند به نوعی پاسخ غیرمستقیم مدیران استقلال به نکونام باشد که تیمش آنقدر هم که مربی‌اش می‌گوید «کم‌ستاره و خالی» نیست و بهترین‌های ایران در پست‌های مختلف، هم‌اکنون پیراهن آبی پوشیده‌اند.
ملی‌پوش شدن کافی نیست، باید بازی کنند
دوم: از جام ملت‌های آسیا تا امروز، استقلال دو ورودی و یک خروجی در تیم ملی داشته. روزبه چشمی احتمالاً چوب نمایش نه چندان خوبش مقابل سوریه را خورد و از تیم ملی دور شد، اما صالح حردانی و ابوالفضل جلالی به جمع ملی پوشان بازگشتند.
صالح حردانی که اولین بار در زمان اسکوچیچ به تیم ملی دعوت شد، در بازی مقابل ترکمنستان در واقع یک پله از جانشینی صادق محرمی مصدوم جلوتر رفت و درحالی که رامین رضاییان روی نیمکت حضور داشت، به عنوان بازیکن اصلی در زمین حاضر شد. ابوالفضل جلالی هم که با کارلوس کی‌روش در جام جهانی بازی کرد، جای احسان حاج‌صفی را در تیم ملی گرفته. اما اینها برای بیانیه‌نویسان استقلال به اندازه کافی مطلوب نیست و جلالی هم باید در تیم ملی فیکس بازی کند.
سیدحسین حسینی هم در حال حاضر دروازه‌بان دوم تیم ملی است. اما باشگاه استقلال به این قانع نبوده و معتقد است مربی تیم ملی باید حسینی را به بیرانوند ترجیح دهد، چرا که در برنامه «شب‌های فوتبالی» رای خوبی آورده است! توصیه به استفاده از دروازه‌بان دوم در تیم ملی، وقتی طعنه آمیزتر می‌شود که می‌بینیم محمدرضا خالدآبادی، دروازه‌بان دوم استقلال، در این فصل حتی یک دقیقه در لیگ و جام حذفی هم به زمین نرفته!
حمایت یا دوستی خاله خرسه؟
سوم: فرضیه دیگر آن است که باشگاه استقلال به زعم خود خواسته از ملی پوشانش حمایت کند و آن‌ها را به لحاظ روحی، شارژ کند. این دقیقا همان چیزی است که در دومین بیانیه باشگاه استقلال به آن اشاره شده؛ «آنچه شب گذشته درباره ملی پوشان استقلال در رسانه رسمی باشگاه قرار گرفت، به هیچ وجه دخالت در کار کادر فنی تیم ملی نبود و صرفا حکم حمایت از بازیکنان ارزشمند استقلال را داشت.»
اگر اینطور باشد، این بدترین و پرخطرترین راه ممکن برای حمایت از یک بازیکن است.
امیر قلعه‌نویی اگر می‌خواست به هر دلیلی در بازی برگشت از نفراتی مثل سیدحسین حسینی و ابوالفضل جلالی استفاده کند، حالا در موقعیت دشواری قرار گرفته که می‌تواند او را دستمایه طعن و کنایه قرار دهد، چرا که با ورود این دو بازیکن به ترکیب اصلی، شائبه «توصیه‌پذیری» را تقویت کرده و در فضای بی‌رحم هواداری، «مربی حرف‌گوش‌کن» لقب می‌گیرد.
از طرفی رویکرد قلعه‌نویی در تیم ملی، لااقل در دوره جدید، تقابل با باشگاه‌ها نیست. وگرنه اگر می‌خواست به سبک و سیاق کارلوس کی‌روش رفتار کند، حسینی، جلالی و حردانی، امروز در راه برگشت به ایران بودند!
نظر شما