در روز‌های اخیر ویدئویی در رسانه‌ها منتشر شد که از چندین جهت مختلف اهمیت زیادی دارد. ویدیوی منتشر شده مربوط به بخشی از بازدید پنج روز پیش رهبر انقلاب از نمایشگاه توانمندی‌های تولید ایرانی و غرفه مربوط به شرکت ملی نفت بود.

به گزارش اقتصاد24، در ادامه این مبحث وقتی از تیم وزارت نفت درباره میدان نفتی یاران و نحوه بهره‌برداری از آن سوال می‌شود، جواد اوجی، وزیر نفت دولت رئیسی، در ادامه با افتخار بسیار گفت که این شرکت یکی از زیرمجموعه‌های ستاد اجرایی فرمان امام است و فاز یک و دو بهره‌برداری از میدان نفتی یاران در قراردادی مجددا به ستاد سپرده شده است. اینجاست که ناگهان ورق بر می‌گردد و بازی عوض می‌شود آن‌ها تذکر سنگینی از رهبری می‌گیرند که مگر ستاد اجرایی فرمان امام بخش خصوصی است؟ باید کار را به بخش خصوصی بسپرند.

البته ستاد اجرایی یکی از اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین مجموعه‌های اقتصادی ایران است که نه در فهرست شرکت‌های خصوصی جا می‌شود و نه زیرمجموعه نهاد‌های عمومی قرار می‌گیرد. باید توجه داشت که این مجموعه مالک چند ده شرکت بزرگ و بنیاد مهم اقتصادی است. البته که ستاد اجرایی در سال‌های اخیر چنان در اقتصاد کشور بزرگ شده که تنها در حوزه نفت مالک ۱۰ شرکت نفتی است از جمله همین شرکت توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا که در فیلم به آن اشاره می‌شود و ستاد اجرایی مالک صددرصد سهام آن محسوب می‌شود و مشخص نیست در این شرایط چطور این شرکت خصوصی محسوب می‌شود.

مساله انتقاد به قرارداد‌های نفتی که توسط وزارت نفت به ستاد اجرایی فرمان امام و یا قرارگاه خاتم سپرده می‌شود البته که بار اول نیست که مطرح شده بلکه بار‌ها نیز پیش از این انتقاداتی در این رابطه مطرح شده بود، انتقاداتی که البته نه فقط مجموعه وزارت نفت بلکه کل قرارداد‌های عمرانی کشور را در بر می‌گرفت.

در این میان، اما پرسش دیگر این است که آیا دستکم در حوزه نفتی شرکت‌های خصوصی وجود دارند که بتوانند جایگزین ستاد اجرایی فرمان امام (ره) و یا قرارگاه خاتم شوند؟ در پاسخ باید گفت بله، دستکم می‌توان شرکت‌های پتروپارس، مهندسی و ساختمان صنایع نفت (OIEC) که یک شرکت بورسی است، شرکت انرژی دانا، شرکت توسعه پترو ایران، گروه مپنا (شرکت نفت و گاز مپنا)، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران یا همان ایدرو، اشاره کرد.

هر چند که شاید اگر به دنبال ریشه‌های این شرکت‌ها و هلدینگ‌های نفتی باشیم در نهایت با شگفتی متوجه اینکه بیشتر آن‌ها در بهترین حالت خصولتی هستند نیز مواجه خواهیم شد، اما باز هم باید به آن ضرب المثل ایرانی ارجاع داد که باز هم «کاچی به از هیچی».