آریا طاری

در  حسرت  یک  طلا! 

تکواندو برای اولین بار در بازی‌های آسیایی 1986 سئول، به جدول این مسابقه‌ها اضافه شد. جالب است بدانید که ایران در همان دوره، توانست یک طلای تکواندو را به دست بیاورد. چهار سال بعد ژاپنی‌ها تصمیم گرفتند در بازی‌های آسیایی هیروشیما، این رشته را استفاده نکنند اما از سال 1994 به بعد، تکواندو پای ثابت بازی‌های آسیایی و ایران پای ثابت طلاهای تکواندو بوده است. از همان اولین دوره تا قبل از هانگژو، هرگز سابقه نداشته ایران نتواند در حداقل یک وزن از بازی‌های آسیایی در رشته تکواندو طلا به دست بیاورد. ایران در دو دوره قبلی رقابت‌ها مجموعا 6 طلا در بازی‌های آسیایی در رشته تکواندو داشت اما این بار حتی یک ورزشکار ایرانی هم در این رشته، طلایی نشد. اتفاقی که برای تکواندو، بسیار نگران‌کننده به نظر می‌رسد. از پنج تکواندوکار مرد ایرانی در بازی‌های آسیایی، سه نفر توانستند به فینال راه پیدا کنند اما مهدی حاج‌موسایی، آرین سلیمی و علیرضا حسین‌پور روبه‌روی رقبایی از کره‌جنوبی، چین و تایلند شکست خوردند و دست‌شان به طلا نرسید. متین رضایی و مهران برخورداری نیز به مدال برنز دست پیدا کردند. تفاوت بزرگی که در تکواندوی ایران نسبت به گذشته ایجاد شده، شرایط سنی و تجربه بازیکنان تیم است. اگر در گذشته ستاره‌هایی مثل هادی ساعی در اوج پختگی به مسابقه‌ها می‌رفتند و تا سی و چند سالگی در تیم ملی بودند، تکواندوی ایران در سال‌های گذشته معمولا با نفراتی بسیار جوان و بی‌تجربه در مسابقه‌های مختلف ظاهر می‌شود. در تکواندوی دختران نیز اوضاع به هیچ وجه بهتر نبود. در پنج وزن دختران، حتی یک فینالیست هم نداشتیم و مبینا نعمت‌زاده و ملیکا میرحسینی، به مدال برنز رسیدند. شوک بزرگ تکواندو در هانگژو، حذف ناهید کیانی در همان مسابقه اول بود. ورزشکاری که قهرمان جهان شده و سابقه حضور در المپیک را دارد، حتی یک دور هم در هانگژو دوام نیاورد و خیلی زود ناچار به ترک مسابقه‌ها شد.

سقوط  آزاد   پرچم‌دارها

شاید عجیب‌ترین اتفاقات مسابقه‌های آسیایی هانگژو برای ورزش ایران، نتایج ضعیف دو پرچم‌دار کاروان ایران در این نبردها بود. پس از ناهید کیانی که خیلی زود از این مسابقه‌ها کنار رفت، جواد فروغی نیز در تیراندازی تپانچه با ایستادن در جایگاه بیست و ششم به کار خود پایان داد. فروغی همین چند سال قبل، برنده طلای المپیک شده بود اما با وجود این موفقیت بزرگ در بالاترین سطح رقابت‌های تیراندازی در دنیا، در هانگژو حرفی برای گفتن نداشت و درگیر یک سقوط آزاد عجیب شد. ظاهرا حمل کردن پرچم در رژه افتتاحیه، برای این دو نفر اصلا خوش‌یمن نبوده است.

تیمی  که  مدال   را   از  دست  داد

برخلاف تیم ملی والیبال ساحلی الف ایران که از بازی‌های آسیایی کنار رفته بود، تیم والیبال ب توانست خودش را به مرحله نیمه‌نهایی این رقابت‌ها برساند. این تیم اما در دو ست متوالی روبه‌روی چین شکست خورد و شانسی برای فینالیست شدن به دست نیاورد. همانند سایر ورزش‌های تیمی، تیم ملی والیبال ساحلی برای رسیدن به برنز، باید دیدار رده‌بندی را برگزار می‌کرد. دیداری که در دو ست پیاپی به سود قزاقستانی‌ها تمام شد تا دست تیم ملی ب والیبال ساحلی ایران از رسیدن به مدال در این نبردها کوتاه بماند. تیمی که خیلی خوب جنگید و بدشانس بود که به مدال دست پیدا نکرد.

لغزش   در  قدم  آخر

تیم ملی شمشیربازی ایران، عملکرد نسبتا خوبی در هانگژو داشت و توانست به نیمه‌نهایی رقابت‌های تیمی هم راه پیدا کند. این تیم قصد تکرار موفقیت بزرگ دوره قبلی را داشت اما در نهایت در نبرد نیمه‌نهایی با کشور میزبان، شکست خورد. در جریان همین مسابقه، علی رهبری توانسته بود بازگشت بزرگی را برای ایران رقم بزند و کاری کند که از چین، جلو بزنیم اما امتیازهای از دست رفته فرزاد باهر، در نهایت چینی‌ها را برنده این نبرد کرد تا سه ستاره شمشیربازی ایران به تصاحب مدال برنز در این بازی‌ها رضایت بدهند.

برنز،  عوض  شد!

یک اتفاق عجیب و دور از انتظار دیگر برای کاروان ایران در این بازی‌ها، تبدیل شدن مدال برنز علی لبیب به رده چهارمی در این بازی‌ها بود. این دوچرخه‌سوار ایرانی در ماده اومنیوم به فینال راه پیدا کرد و در فینال روی سکوی سوم قرار گرفت اما از آن‌جایی که زمان مشترکی با نفر چهارم داشت، داورها جزئیات بیشتری را بررسی کردند و لبیب در نهایت چهارم شد. شاید اگر او از همان ابتدا در رده چهارم قرار می‌گرفت، حتی خوشحال هم می‌شد اما تبدیل شدن برنز به هیچ، تجربه‌ای است که برای هیچ ورزشکاری ساده به نظر نمی‌رسد.

مستقیم  به  یک‌چهارم

تیم ملی بسکتبال ایران در دومین بازی‌اش در بازی‌های آسیایی هم برنده بود. تیمی که در اولین بازی امارات را به راحتی شکست داد، در بازی دوم هم با نتیجه 88 به 61 عربستان را کنار زد تا صعودش از گروه قطعی شده باشد. ایران امروز در بازی سوم، روبه‌روی قزاقستان قرار می‌گیرد. تیمی که در همین مرحله به عربستان باخته و قطعا رقیب سرسختی برای تیم ملی ایران نخواهد بود. پسران بسکتبال ایران در صورت پیروزی در نبرد امروز، سرگروه می‌شوند و با توجه به قوانین بازی‌ها، مستقیما به یک‌چهارم نهایی می‌روند. پسران دمیر با یک برد در دور حذفی، به نیمه‌نهایی بازی‌های آسیایی خواهند رسید. در بسکتبال سه نفره نیز شرایط ایران ایده‌آل به نظر می‌رسد. تیمی که بعد از باختن به کره جنوبی، مالدیو، ژاپن و ترکمنستان را شکست داده و فعلا صدرنشین است. اگر ایران در این گروه صدرنشین بماند، به صورت مستقیم بین هشت تیم برتر رقابت‌ها قرار 

خواهد گرفت.

مرگ  و   زندگی  برای  مدال

تیم ملی هندبال که توانسته بود صعودش به مرحله دوم بازی‌های آسیایی را قطعی کند، اولین بازی در این مرحله را با شکست خوردن روبه‌روی کویت در یک بازی بسیار نزدیک شروع کرد. ایران در دقایقی از نیمه دوم این بازی، حتی سه گل جلوتر از کویت بود اما در نهایت مقابل این حریف بازنده شد. حالا با این نتیجه، هندبال ایران فقط یک راه برای رسیدن به نیمه‌نهایی دارد و آن، پیروزی در دو بازی دشوار بعدی است. ایران امروز برابر بحرین قرار می‌گیرد و دو روز بعد باید با کره‌جنوبی مسابقه بدهد. اگر تیم ملی در این دو بازی برنده باشد، به نیمه‌نهایی خواهد رسید.

 شکست   بدون  مربی! 

امیرحسین هدایی و نوشاد عالمیان هم در یک‌هشتم نهایی رقابت‌های تنیس روی میز، از بازی‌های آسیایی حذف شدند. نکته عجیب و باورنکردنی در این مورد اما مربی نداشتن هدایی روبه‌روی حریف رنک هشت تنیس روی میز دنیا بود. ایران تنها با یک مربی به این بازی‌ها رفته و از آنجایی که دیدار این دو ورزشکار همزمان بود، این مربی در بازی نوشاد حضور داشت. جالب اینکه نیما عالمیان تلاش کرد در جایگاه مربی هدایی بنشیند اما بلافاصله داورها به او تذکر دادند که باید محوطه را 

ترک کند! 

و  سرانجام،  یک  مدال  شگفت‌انگیز

شاید کم‌تر کسی تصور می‌کرد ایران در روز جمعه، شانسی برای به دست آوردن مدال بازی‌های آسیایی داشته باشد اما مهدی الفتی با یک پرش خرک استثنایی، در جایگاه دوم قرار گرفت و نقره را تصاحب کرد. این یک لحظه فراموش‌نشدنی برای ورزش ایران بود؛ چراکه برای اولین بار در تاریخ، ایران موفق شد در رشته ژیمناستیک بازی‌های آسیایی به مدال برسد. این موفقیت بزرگ برای الفتی، دیدگاه‌ها نسبت به ژیمناستیک ایران را عوض می‌کند. شاید این شروع یک مسیر بسیار متفاوت و جذاب برای ژیمناستیک در ایران باشد. رشته‌ای که مدتی طولانی است دور از آرامش و با مشکلات بسیار زیر سایه نبرد قدرت به سختی کارش را 

دنبال می‌کند!