به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از پایگاه خبری فناوری نانو، محققان مؤسسه رباتیک و هوش ماشینی مونیخ (MIRMI) در دانشگاه صنعتی مونیخ (TUM) اعلام کردند این حسگر‌ها را می‌توان تقریباً به هر نوع جسمی متصل کرد و در طرح‌های رباتیک و پروتز از آن استفاده کرد. 
آنچه در رباتیک و پروتز مهم است، تقلید واقع گرایانه از مهارت‌های حسی-حرکتی فردی، مانند مهارت‌های موجود در دست انسان است. در رباتیک، حسگر‌های نیرو و گشتاور به طور کامل در اکثر دستگاه‌ها ادغام می‌شوند. این حسگر‌ها بازخورد ارزشمندی را در مورد تعاملات سامانه رباتیک، مانند دست مصنوعی، با محیط اطراف ارائه می‌دهند.
این درحالیست که حسگر‌های سنتی از نظر امکانات سفارشی سازی محدود شده‌اند، نمی‌توان آن‌ها را به اشیاء دلخواه متصل کرد و تاکنون هیچ فرآیندی برای تولید حسگر برای اجسام با اشکال و اندازه‌های دلخواه وجود نداشته است.
این نقطه شروع تحقیقات «سونیا گروس» محقق مؤسسه رباتیک و هوش ماشینی مونیخ و «دیگو هیدالگو» بود. این گروه تحقیقاتی چارچوبی را ایجاد کردند که تا حد زیادی فرآیند تولید این پوست را خودکار می‌کند.
هیدالگو گفت: ما از نرم افزار، برای ساخت سامانه‌های حسی استفاده می‌کنیم سپس این اطلاعات را به یک چاپگر سه بعدی می‌فرستیم که حسگر‌های نرم ما در آنجا ساخته می‌شوند.
چاپگر یک خمیر سیاه رسانا را به سیلیکون مایع تزریق می‌کند. سیلیکون سفت می‌شود، اما خمیر توسط آن محصور شده و مایع باقی می‌ماند. هنگامی که حسگر فشرده یا کشیده می‌شود، مقاومت الکتریکی آن‌ها تغییر می‌کند و به ما می‌گوید که چه مقدار نیروی فشاری یا کششی به یک سطح اعمال می‌شود.
هیدالگو افزود: ما از این اصل برای به دست آوردن یک درک کلی از تعامل با اشیا و به طور خاص، برای یادگیری نحوه کنترل یک دست مصنوعی در تعامل با این اشیا استفاده می‌کنیم.
حسگر‌های تعبیه شده در سیلیکون با سطح مورد نظر (مانند انگشتان یا دست ها) تنظیم می‌شوند و داده‌های دقیقی را ارائه می‌دهند که می‌تواند برای تعامل با محیط استفاده شود.
پروفسور «سامی حدادین»، مدیر اجرایی گفت: ادغام این حسگر‌های نرم و پوست مانند در اشیاء سه بعدی، مسیر‌های جدیدی را برای حسگری لمسی پیشرفته در هوش مصنوعی باز می‌کند.