به گزارش مشرق، کشف بقایای ۲۱۵ کودک بومی در محوطه مدرسه شبانه روزی کودکان بومی در استان بریتیش کلمبیا کانادا در اواخر ماه مه ۲۰۲۱ سبب شد تا جهان از چهره ریاکارانه کانادا در زمینه حقوق بشر شوکه شود.

حدود دو سال از کشف نخستین گورهای بدون نشان در مدرسه «کاملوپس» می‌گذرد و تا ژانویه ۲۰۲۳ شمار گورهای بدون نشان کشف شده به رقم ۲ هزار و ۴۰۰ عدد رسیده است.

از آن جایی که سوابق بسیاری از مدارس شبانه روزی کودکان بومی پراکنده یا ناقص است، تعداد واقعی مرگ و میر کودکان بومی احتمالا بسیار بیشتر است و این بدان معناست که حقایق در این رابطه بی رحمانه‌تر از آن چیزیست که تصور می‌شود.

۳۹ مدرسه شبانه روزی ویژه کودکان بومی در کانادا تاسیس شدند که با بودجه دولت از سوی کلیسای کاتولیک اداره می‌شدند؛ این مدارس به دلایل متعددی مانند ضرب و شتم، آزار و تجاوز جنسی، گرسنگی، کار اجباری و شیوع بیماری‌ها بدنام بودند.

بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی در بازه زمانی بیش از یک قرن به اجبار از خانواده‌های خود جدا و به مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی منتقل شدند؛ خوش بینانه‌ترین آمارها، تلفات در این مدارس بدنام را ۴ هزار و واقع بینانه‌ترین آمارها شمار قربانیان را بیش از ۶ هزار نفر می‌دانند.

در سال ۲۰۱۵، کمیسیون حقیقت و آشتی منصوب شده دولت کانادا به این نتیجه رسید که کودکان در مدارس مذکور مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفته و در مدارس جان خود را از دست داده‎اند؛ در حالی که این کمیسیون نام دستکم ۴ هزار و ۱۰۰ قربانی را ثبت کرده، این کمیسیون گفت که اعداد واقعی ممکن است هرگز به طور کامل مشخص نشود.

کارشناسان بر این باورند که در پس سیستم مدارس شبانه روزی هولناک در کانادا ساختارهای استعمار، نقض حقوق بشر، ظلم و تبعیض سیستماتیک قرار دارند؛ ساختارهایی که مداوما کانادا را به چالش می‌کشند.

مدارس شبانه روزی کودکان بومی؛ فرصتی برای کسب نیروی کار رایگان

برخی بر این باورند که هدف کانادا از تاسیس مدارس شبانه روزی کودکان بومی به دست آوردن نیروی کار رایگان بوده است.

آن‌ها می‌گویند که کودکان بومی منتقل شده به مدارس مذکور مجبور به ارائه خدمات خانگی و کشاورزی رایگان بودند و در واقع صنعت کشاورزی کانادا به پشتوانه دانش آموزان مذکور ایجاد و امکان پذیر شد.

ساختارهای استعمار

یک چهره آکادمیک کانادا تاکید کرد که برای بیش از ۱۰۰ سال و حتی تاکنون، ساکنان بومی از جمله «ملل نخست»، «اینوئیت» و «متیس» با ظلم و تبعیض سیستماتیک روبرو هستند و مدارس شبانه روزی کودکان بومی فقط بخشی از آن سیستم استعماری هستند.

وی افزود: بازماندگان، خانواده‌ها و جوامع آن‌ها دائما از بیمارستان‌ها، مدارس روزانه، شبانه روزی و انواع دیگر موسسه‌های وابسته به مدارس شبانه روزی برای بومیان می‌خواهند که تحقیقات لازم در مورد سوءاستفاده از بومیان را انجام دهند.

این چهره آکادمیک کانادایی بر لزوم تحقیقات گسترده و سریع درباره چگونگی استعمار و ساختارهای آن، مانند مدارس شبانه روزی، سیستم رفاه کودکان، بیمارستان‌های ویژه بومیان، مدارس روزانه ویژه کودکان بومی، پرونده زنان و دختران بومی مفقود و کشته شده در سطح گسترده تاکید کرد و گفت که تاثیرات استعمار به شکل مستمر بومیان کانادا را هدف قرار می‌دهد.

نگرانی زیادی درباره از بین رفتن سوابق موجود در موضوع‌های مذکور وجود دارد.

بی توجهی جامعه بین المللی

در حالی که به اشتراک گذاشته شدن تاریخ کانادا در سرتاسر جهان، لزوم اقدام‌های بیشتری را در مورد این موضوع آشکار کرده، جامعه بین المللی همچنان به این موضوع در میانه ادعاهای حقوق بشری کانادا بی توجه است.

کارشناسان تاکید دارند که پیشرفت این موضوع تا حد زیادی به تلاش بومیان کانادا که دهه‌ها خواستشان مبنی بر جست‌وجو در محوطه مدارس سابق سرکوب شده بود، مدیون است؛ آن‌ها در نهایت با وجود در اختیار نداشتن بودجه کافی ناچار شدند در سال ۲۰۱۲ تحقیقات خود را در یک مدرسه در استان مانیتوبا آغاز کنند.

جامعه بومیان کانادا که قربانی نسل کشی و آسیب‌های میان نسلی ناشی از آن هستند، همچنان در مسیر افشای حقیقت مدارس شبانه روزی با موانع و محدودیت‌هایی مواجه است.

بومیان کانادایی همچنان از نژادپرستی ساختاری پایدار در جامعه کانادا از سیستم قضایی گرفته تا مراقبت‌های بهداشتی و آموزشی رنج می‌برند.

نقض‌های متعدد حقوق بشری بومیان

«کالی تزی»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی، در پایان یک سفر رسمی ۱۰ روزه به کانادا در ماه گذشته گفت که شهادت بازماندگان مدارس شبانه روزی کودکان بومی کانادا وحشتناک است و بسیاری از چالش‌های موجود در این کشور برطرف نشده است.

وی با اشاره به پروژه‌های خط لوله گاز در اراضی بومیان بدون اجازه و رضایت آن‌ها تاکید کرد که فعالیت‌های شرکت‌های تجاری بیشتر به نقض حقوق بشر و سوء استفاده از مردم بومی در سراسر کانادا از جمله جرم انگاری مدافعان حقوق بشر منجر می‌شود.

این کارشناس سازمان ملل، گفت: قوانین بین‌المللی حقوق بشر مستلزم این است که دولت نه تنها از نقض حقوق بشر خودداری کند، بلکه برای جلوگیری و محافظت از افراد در برابر سوء استفاده از سوی بازیگران غیردولتی، از جمله شرکت‌های تجاری دقت لازم را به کار گیرد.

به گفته وی، آسیب‌های بین نسلی ناشی از مدارس مسکونی و تبعیض نژادی ساختاری منجر به تعدادی از نقض و نقض حقوق بشر امروزی شده است، از جمله بحران کنونی مربوط به زنان و دختران بومی گم شده و کشته شده؛ تخمین زده می‌شود که زنان و دختران بومی ۱۲ برابر بیشتر از دیگر زنان در کانادا در معرض خطر قتل یا مفقود شدن هستند.

گزارشگر ویژه همچنین ابراز نگرانی کرد که مردم بومی همچنان بیش از حد در سیستم عدالت کیفری حضور دارند.

«تزی»، معتقد است وضعیت زنان بومی ویرانگرتر است، زیرا آن‌ها نیمی از جمعیت زندانیان فدرال را تشکیل می‌دهند؛ مردم بومی اغلب قربانی توهین‌های نژادی، دستگیری‌های خودسرانه و تبعیض‌آمیز و استفاده نامتناسب از زور توسط پلیس می‌شوند.

گزارشگر سازمان ملل گفت: میراث منفی مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا امروز در سیستم رفاه کودکان نیز منعکس شده است؛ با وجود این که ۷.۷ درصد از جمعیت کانادا را کودکان بومی تشکیل می‌دهند، بیش از ۵۳ درصد از کودکان تحت مراقبت بومی هستند؛ این رقم در برخی از استان‌ها به ۹۰ درصد می‌رسد.

انتظار می‌رود گزارش کامل نهایی کالی تزی در مورد حقوق مردمان بومی کانادا در ماه سپتامبر منتشر شود.