خسرو خسروشاهی :‌فکر نمی‌کنم دیگر یک تماشاگر فیلم سراغ یک دوبله خوب را بگیرد؛ کمی ذائقه‌ها فرق کرده است، دیگر کسی دنبال کار خوب نیست. بهترین فیلم‌ها را معلوم نیست چه افرادی دوبله می‌کنند؟ زمانی ما ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر در عرصه دوبله فعال بودیم اما حالا تهران 8 هزار دوبلور دارد! هر فرد یک دستگاه خریداری کرده و با آن روی فیلم‌ها صدا ضبط می‌کند و به «وی او دی‌ها» می‌دهد و آنها هم نمایش می‌دهند. یک عده جوان بیکار اما باسواد و علاقه‌مند، هم هستند که کار را زیرنویس می‌کنند و به‌عنوان مترجم استفاده می‌شوند. خود مترجم‌ها هم حالا بیکارند. پیش از این در تهران حدود ۱۶ الی ۲۰ استودیو فعال بود که حالا یکی دوتا از آنها باقی مانده و مابقی گویا تبدیل به انباری و باربری شده و دیگر استودیویی نمانده است. نسل طلایی دوبله ایران معدنی از طلا بود که تمام شد. یک مقدار دیگر از این خاک طلا باقی مانده که تمام می‌شود و دوبله دربست برای آنهایی می‌شود که دوست دارند و کسی نظارت و توجه نمی‌کند.
​​​​​​​بخشی از صحبت‌های این دوبلور و مدیر دوبلاژ برجسته ایرانی در گفت‌و‌گو با ایسنا