صاحب‌خبر - صابر گل عنبری- شیخ یوسف قرضاوی که دیروز در سن 96 سالگی از دنیا رفت، نامدارترین فقیه معاصر اهل سنت و شخصیت اسلامی تاثیرگذار بود. او از تبار فقهای متجدد با نگاهی میانه‌رو به مسائل بود. همین تجددگرایی فقهی، آرای فکری و سیاسی متفاوت و چهره رسانه‌‎ای او به ویژه حضور مستمر در شبکه الجزیره و مهمان دایم بودن برنامه «الشریعه و الحیات» (شریعت و زندگی)، وی را پرآوازه ساخت، اما در عین حال نیز زمینه‌ساز خصومت‌ها و عداوت‌ها علیه او در میان طبقه علمای سلفی سنتی در جهان عرب و نظام‌های عربی شد؛ ولی محبوبیتش، برای چند دهه تا قبل از بهار عربی، این نظام‌ها را به مماشات با او و حتی بعضا رفتاری توام با احترام سوق داد. در عین حال، علمای سلفی و علمای دیگر به ویژه در عربستان ناخرسندی خود را از برخی آرای فقهی او آشکارا بیان می‌کردند. حتی برخی او را تکفیر هم کردند، با تداوم اختلافات فقهی و فکری‌اش با غالب علمای عربستانی، در سال 2011، طی نامه‌ای به ملک عبدا... خواستار اعطای آزادی بیشتر به زنان و صدور مجوز رانندگی برای آن‌ها شد. در سال 2001 نیز پس از تصمیم طالبان برای تخریب مجسمه‌های بودا، در راس هیئتی به افغانستان سفر کرد تا شاید رهبران آن را به صرف نظر کردن از این تصمیم قانع کند، اما تلاش‌هایش موثر واقع نشد و طالبان به حرف‌هایش گوش نکرد. قرضاوی در سیاست نیز یک فقیه سنت‌شکن بود و برخلاف فقهای سنتی، اهل مدارا با قدرت نبود و 62 سال از زندگی خود را در تبعیدی ناخواسته از سرزمین مادری‌اش مصر گذراند. ابتدا تئوریسین اخوان المسلمین بود، اما آوازه‌اش در جهان اسلام، او را در قامت زعیم دینی فرااخوانی نشاند. خود او نیز از فعالیت تشکیلاتی در اخوان کناره‌گیری کرد و دیگر عضو تشکیلاتی آن نبود و همچنین از پیشنهاد پذیرش رهبری آن سرباز زد. بعد از انقلاب مصر، از محمد مرسی نامزد اخوان در انتخابات حمایت نکرد و به عبدالمنعم ابوالفتوح رای داد. پذیرش این نظر قرضاوی برای طیفی از هواداران اخوان المسلمین راحت نبود و او را در معرض انتقادهایی قرار داد. ابوالفتوح از رهبران پیشین اخوان بود که راه خود را پس از انقلاب و قدرت گرفتن اخوان جدا کرد و خواستار کناره‌گیری محمد مرسی از قدرت شد و با وجود هم صدا شدن با مخالفان اخوان اما بعد از کودتای 2013 عبدالفتاح سیسی مغضوب او و قدرتش شد و اکنون در زندان است. قرضاوی تا حدود دو دهه قبل طرفدار گفتمان همگرایی اسلامی شیعه و سنی بود و رابطه خوبی با ایران داشت و پس از تاسیس اتحادیه جهانی علمای مسلمان، پست معاونت را به آیت ا... تسخیری واگذار کرد، اما رشد فرقه‌گرایی در منطقه پس از جنگ 2003 عراق و سنگین شدن فضای ارتباط با ایران در جهان عرب، او را از تهران دور و بحران سوریه این جدایی را کامل کرد. نقش قرضاوی در تحریک توده‌ها در بهار عربی، بر تاثیر او در جهان عرب افزود، اما با شکست انقلاب‌های عربی، قربانی موج اخوان ستیزی و ضد انقلاب‌ها، نزاع قطر و بلوک مخالف آن شد و هدف هجمه سنگین رسانه‌ای و در عربستان، امارات و کشورهای دیگر نیز تحت پیگرد قرار گرفت. قرضاوی، اندیشمند و فقیهی نامدار و صاحب سبک بود، اما سیاستمدار نبود. ورود گسترده او به کار سیاست و درگیر شدن با بیشتر رژیم‌های عربی، هم جایگاه فقهی و فکری او را در یک دهه اخیر تحت الشعاع قرار داد هم او را مغضوب طرف‌های مختلف ساخت. این گونه بود که قرضاوی در حالی از دنیا رفت که همزمان مغضوب دو قدرت رقیب مسلمان یعنی عربستان و ایران و متحدان هر یک بود.∎​