جهانبخش محبینیا نماینده ادوار مجلس در گفتوگو با ایلنا، در پاسخ به این سوال که با توجه نزدیک بودن امضای توافقنامه احیای برجام، چه رفتاری باید صورت بگیرد تا برجام مورد سواستفاده سیاسی و جناحی قرار نگیرد، گفت: بدون شک این امر نمیتواند مورد استفاده جناحی قرار بگیرد، چون اردوگاههای سیاسی به هرنحوی، نسبت به مصادره آن در مقاطع زمانی گامهایی برداشتند که این مصادره، چیزی عاید امنیت و منافع ملی و در واقع دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران نکرد.
وی افزود: اگر بتوانیم، در هر مقطعی نسبت به کم رنگ کردن مزاحمتهای خارج از مرزها در قالب دیپلماسی، مذاکره و انواع مختلفی از امکانات سیاسی اقدام کنیم، امری قابل توصیف است. هر چند ما امروز نگرانیهایی از سوی قدرتهای بزرگ داریم که دربرگیرنده آمریکا و روسیه است، اما امیدواریم به شکلی مراقبت از دستاوردهای دیپلماسی ایران در این دو دهه اخیر صورت بگیرد و خارج از منافع جناحی به آن نگاه شود که بتواند به سرانجام خود برسد.
محبینیا افزود: بدون شک شرایط بینالمللی امروز، مسائل مربوط به انرژی، واقعیتهایی که در خاورمیانه وجود دارد، امکان رسیدن به یک توافق آبرومندانه را تسهیل میبخشد و اگر قدر این موقعیتهای اجتناب ناپذیر را ندانیم، بدون شک در آینده با مشکل مواجه خواهیم شد.
وی تصریح کرد: بیان واقعیتها هیچ وقت امکان سوءاستفاده برای دشمنان ایران را فراهم نخواهد کرد، زیرا در واقع آنها همه مسائل و پیوندهای مربوط به این امر سیاسی و بینالمللی را در اختیار دارند، البته جای گلایه است در موقعیتی که متن این توافق در دست آمریکاییها بود، متاسفانه نخبگان ما امکان رؤیت همه متن را نداشتند و این دلیل بر این نیست که ما نسبت به پاسداشت و مراقبت از منافع ملی خودمان، مسائل سلیقهای و جناحی را حاکم کنیم. برجام امری است که جهان، اروپا و حتی خاورمیانه از جمله ما به آن نیاز داریم. به رخ کشیدن این نیازمندی نه تنها ضعف نیست بلکه درک واقعیتهایی است که برمبنای آن میتوانیم تصمیم بسیار خردمندانه و یا تصمیمی بگیریم که کمترین ضرر و زیان را به ما برساند.
محبینیا درباره ضرورت نگاه به برجام به عنوان یک پرونده ملی گفت: این مساله هشداری به همه از جمله، دولت، وزارت امور خارجه، پیروان اردوگاههای سیاسی راست و چپ است. جناحهای سیاسی، همین قدر عنایت داشته باشند که این توافق از ملزومات تحکیم پایههای امنیت و منافع ملی ما است. فکر میکنم زمینه یک عقل سلیم و برداشت عمومی در کشور را به وجود خواهد آورد که نه آنقدر برجام را بزرگنمایی کرده و بخواهیم به خورد مردم بدهیم و از طرفی آن را به عنوان دستاوردی عادی و بدیهی تلقی نکنیم.
وی تصریح کرد: بدون شک، در برجام همه کارشناسان و دولتهای قبلی و فعلی سهم دارند. اولین نهادی که باید آن را به عنوان دستاورد عمومی قلمداد کند، دستگاه وزارت امور خارجه است و باید آن را حاصل کار دیپلماسی و نخبگان جمهوری اسلامی و همه کسانی بدانند که برای جمهوری اسلامی دلسوزی داشته و کار را به هر دلیلی و با هر سهمی به جایی رساندهاند که هم دنیا و هم ما به این باور برسیم که باید این توافق را عملی کنیم و از این مرحله عبور کنیم.
محبینیا گفت: هرگاه در پدیده جنگ، دیپلماسی خارجی، تدوین برنامههای ملی و هر موقعیتی، بخواهیم نگاه جناحی داشته باشیم و اردوگاه سیاسی خود را متولی دستاوردها قلمداد کنیم، بدون شک منجر به احیای تخاصم، رقابتهای منفی، ستیز و خشونت کلامی میشود. طبیعی است که سرمایه ملی ما به همان میزان آسیب دیده و از دست میرود.
وی افزود: در واقع تلاش همه نیروها، دولتها و دستگاههای خارجی کشور باید دیده شود و حتما باید قدردان تلاشهای آنها باشیم. در همه کشورها همینطور است و دستاوردهای دستگاههای خارجی به نام ملت، دولتهای ملی و کشور ثبت میشود. چه بسا در یک موقعیتی، نتیجهای به دست آمده که حاصل کار گروههای سیاسی مختلفی باشد. در صورت لغو تحریمها و موفقیت در احیای برجام، باید این موفقیت را به نام میدان و دیپلماسی، تمام دولتها و کارشناسان جمهوری اسلامی بدانیم که در عرصههای مختلف و دولتهای متنوع برای سرافرازی ملت ایران تلاش کردند.
محبینیا در پاسخ به این سوال که این روزها فرصت اشتباه نداریم و نباید بهانهای دست غربیها بدهیم، گفت: شرایط همه کشورها طوری است که دیگر فرصت اشتباه از بین رفته یعنی آزمایش و خطا برای آمریکا، روسیه، چینیها و غیره و حتی کشور ما از بین رفته است. چه بسا آخرین اشتباه به منزله گرفتاریهای بزرگ باشد. ما به عنوان فرزندان انقلاب و این خاک و بوم باید توجه کنیم که جایی برای جبران اشتباهات ما وجود ندارد و به نحوی هم باید توجه داشته باشیم که شرایط اجتناب ناپذیری بر سیاست جهانی حکمفرما شده و مقداری انعطاف در آمریکا و اروپا به وجود آورده، ما باید قدردان این زمینهها باشیم و طبیعی است که در چنین شرایطی، عاقلترین و هوشیارترین کارگزاران امر را به سرانجام میرسانند و آن را به عنوان زخم لای استخوان نگه نمیدارند.
∎