صاحب‌خبر - تهران / خبرگزاری صدا و سیما / سیاسی 1394/03/13
فارن پالسی نوشت همکاری های ایران و کره شمالی، به توافق هسته ای با تهران لطمه وارد می‌کند.
به گزارش مونیتورینگ خبرگزاری صدا و سیما، پایگاه اینترنتی فارن پالسی در مقاله ای به قلم «تزوی کان» Tzvi Kahn نوشت همکاری فزاینده ایران و کره شمالی نشان می‌دهد تهران به رغم ادامه مذاکرات با گروه پنج بعلاوه یک، ممکن است با حمایت پیونگ یانگ، سلاح هسته‌ای تولید کند. بر همین اساس، آمریکا باید در توافق نهایی، هر گونه همکاری بین رژیم ایران و کره شمالی را ممنوع کند و هدف گسترده تر آنها را برای تضعیف رهبری آمریکا در جهان به چالش بکشد.
روابط سی ساله تهران و پیونگ یانگ از وجود منافع مشترک و مخالفت هر دو آنها با آمریکا و هم‌پیمانان این کشور حکایت دارد. اگر ایران به دنبال تسلیحات هسته‌ای است و کره شمالی چنین تسلیحاتی دارد، برای آن است که نفوذ و قدرت آمریکا را به چالش بکشند. افزون بر این، پیونگ یانگ به عنوان تأمین کننده اصلی فناوری موشک بالستیک برای ایران از زمان جنگ ایران و عراق در دهه 1980 میلادی، برای تأمین بخش زیادی از ارز احتیاطی خود به تهران متکی بوده است.
روابط دو کشور به مرور زمان پیشرفت کرده است. همان طور که جان اِس پارک، تحلیلگر مسائل کره شمالی می‌گوید: «رابطه ابتدا جنبه معامله داشت، ایران در ازای (دریافت) قطعات و فناوری موشک، پول نقدی را که شدیدا مورد نیاز کره شمالی بود، پرداخت می‌کرد. اما اکنون رابطه دو کشور به شراکت مؤثر تبدیل شده است». ایران و کره شمالی امروز نه تنها به دنبال پیشرفت در زمینه فروش موشک های بالستیک هستند، بلکه هدف راهبردی مشابهی دارند. «پاک کیل یون» معاون وزیر امور خارجه کره شمالی هنگام سفر به ایران در سال 2011 میلادی گفت دو کشور در مبارزه با «قدرت های استکباری» با یکدیگر «هم‌سنگر» هستند. آیت الله علی خامنه‌ای رهبر معظم ایران نیز یکسال بعد به «کیم یونگ نام» مقام بلند پایه کره شمالی گفت دو کشور، «دشمنان مشترک» دارند.
یک مقام بلند پایه دولت آمریکا نیز در مصاحبه با وال استریت ژورنال گفت در ماه سپتامبر 2012 میلادی، ایران و کره شمالی در تهران سند همکاری علمی امضاء کردند که ممکن است به پیشبرد برنامه های هسته‌ای و موشکی دو کشور کمک کند. دیوید آشر، مسئول هماهنگی امور کره شمالی در وزارت امور خارجه آمریکا در فاصله سالهای 2001 تا 2005 میلادی گفت ایران با امضای این سند همکاری عملاً «به دنیا اعلام کرد که اصولاً با کره شمالی هم‌پیمان (و متحد) است». با وجود این، توافقنامه دو کشور تنها به واقعیت موجود رسمیت بخشید. مهندسان، دانشمندان و دیگر پرسنل پیونگ یانگ سالها بود که در تأسیسات هسته‌ای ایران فعالیت کرده و به این کشور مواد هسته‌ای می‌فروختند؛ در حالی که کارشناسان هسته‌ای ایران نیز مرتباً برای مشورت به کره شمالی سفر می‌کردند.
یکی از خبرگزاری های ژاپن در دسامبر 2012 گزارش داد ایران، کارکنان خود را در یکی از پایگاه های نظامی کره شمالی مستقر کرده است تا همکاری های موشکی و هسته‌ای را تقویت کند. در اکتبر 2013، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور ایران به جانگ یونگ سو وزیر کار کره شمالی که به ایران سفر کرده بود، گفت تهران قصد دارد «شاهد گسترش روابط دو کشور در همه حوزه ها باشد».
طبق گزارش‌ها، مقامات ایران برای مشاهده هر سه آزمایش هسته‌ای کره شمالی، در اکتبر 2006، مه 2009 و فوریه 2013، به این کشور سفر کرده‌اند. یک مقام بلند پایه آمریکایی نیز درست پیش از سومین آزمایش هسته‌ای کره شمالی گفت: «به احتمال زیاد، مقامات کره شمالی این آزمایش را برای دو کشور انجام می‌دهند».
«بروس بِکتول» Bruce Bechtol تحلیلگر مسائل کره شمالی نیز در فوریه سال 2015 گفت: «کره شمالی به تأمین فناوری، قطعات و حتی مواد خام برای برنامه تسلیحاتی اورانیوم با غنای بالا در ایران ادامه می‌دهد». دستگاه اطلاعاتی آمریکا نیز در گزارش ارزیابی تهدیدهای جهانی خود در سال 2015 میلادی اعلام کرد «صادرات موشک‌های بالستیک و تجهیزات مرتبط (از پیونگ یانگ) به چند کشور، از جمله ایران و سوریه، و کمک کره شمالی به احداث رآکتور هسته‌ای سوریه که در سال 2007 میلادی نابود شد، تمایل پیونگ یانگ را به تکثیر فناوری های خطرناک نشان می دهد».
تا به این جا، در مذاکرات هسته‌ای ایران و پنج بعلاوه یک، اشاره خاصی به نقش کره شمالی نشده است. حتی اگر گروه های مذاکره کننده به توافقی برسند که ظاهراً از دستیابی ایران به بمب (اتمی) جلوگیری می‌کند، همکاری تهران با پیونگ یانگ باز هم از آن حکایت دارد که برنامه هسته‌ای ایران ممکن است در خارج از قلمرو این کشور پیشرفت کند، یا اینکه ایران و کره شمالی برای دور زدن توافق در داخل ایران با یکدیگر همکاری کنند. این واقعیت مشکل ساز، تهدیدی برای عملی شدن توافق (هسته‌ای) است که به جای کاهش نگرانی‌ها درباره تکثیر (هسته‌ای) منجر به تشدید آن می شود.
آمریکا برای حل این مشکل باید بر این مسئله پافشاری کند که ایران باید میزان روابط خود با کره شمالی را فاش کند، به ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای خود رسیدگی کند و اجازه لازم را برای بازرسی از تأسیسات نظامی خود در هر جا و هر زمان صادر کند. آمریکا همچنین باید اطمینان یابد که در توافق (نهایی)، کلیه فعالیت های تحقیقات و توسعه که همکاری بین رژیم ایران و کره شمالی را تسهیل می‌کند، ممنوع شود.
متأسفانه سابقه دولت اوباما تا به امروز، از جمله حذف موضوع (همکاری با کره شمالی) از چارچوب توافق در دوم آوریل، نشان می‌دهد مذاکرات، بدونِ رسیدگی به موضوع، ادامه خواهد یافت. در این شرایط، احتمالاً نه با یک توافق بلکه با دو توافق هسته‌ای بالقوه روبرو خواهیم بود: نخستین آنها بین تهران و گروه پنج بعلاوه یک و توافق دوم نیز بین تهران و پیونگ یانگ خواهد بود.
http://www.foreignpolicyi.org/content/iran-north-korea-cooperation-may-sabotage-nuclear-deal
∎
نظر شما