اعتماد نوشت: آقای رییسی، از ابتدا ستاد اقتصادی دولت را به آقای مخبر سپرد و قرار شد هماهنگی تیم با او باشد. حتی یک‌بار که محسن رضایی در پاییز گذشته اعلام کرد به زودی یارانه‌ها دوبرابر خواهد شد، رییسی با کنایه به رضایی گفت که هیچ تصمیم و اظهارنظری خارج از ساختاری که او تعیین کرده قابل ‌اجرا نیست. محسن رضایی بعد از آن واقعه عملا خود را کنار کشید و تقریبا می‌توان گفت هیچ اظهارنظر تعهدآوری مطرح نکرد.

* در آغاز کار دولت سیزدهم، نقطه ضعف بزرگی که به چشم می‌آمد، ناهماهنگی در راس مدیریت اقتصادی بود. از یک‌سو میرکاظمی، رییس سازمان برنامه و بودجه (نزدیک به جبهه پایداری) کار خود را می‌کرد؛ رییس بانک مرکزی تقریبا با معاون اول هماهنگ بود. وزیر کار و رفاه با انتقادات تندی به جهت کارآمدی مواجه شد؛ وزیران اقتصاد و صمت نیز از نگاه کارشناسان دورنمای روشنی نداشتند و...

* در این میان بحث محسن رضایی از همه مهم‌تر بود. او در تبلیغات انتخاباتی خود را به عنوان متخصص اقتصاد با نمره عالی در مقطع دکتری معرفی کرد و انتظار می‌رفت نقش جدی در دولت به او سپرده شود؛ اما خیلی زود روشن شد نقش محسن رضایی بیش از آنکه واقعی باشد، در حد یک تعارف سیاسی است و مرد پشت‌پرده اقتصاد، مخبر خواهد بود.

*مخبر کارنامه شفافی که در پیش چشم مردم باز باشد، نداشت. ستاد اجرایی به عنوان یک بنگاه بزرگ اقتصادی عملکردش آشکار نیست. ترازنامه‌های مالی این نهاد در بیرون منتشر نمی‌شود و به ‌دلیل انحصاری و غیررقابتی بودن فعالیت‌هایش نمی‌توانست مخبر را به عنوان یک مدیر عملیاتی به جامعه اقتصادی کشور معرفی کند.

* حتی اکنون که گفته می‌شود مخبر نقش اول را در اقتصاد دارد، همچنان کارنامه او شفاف نیست. او با تیزهوشی سیاسی، به ‌ندرت وارد گود می‌شود و به‌گونه‌ای عمل می‌کند که ناکارآمدی‌های دولت رییسی به حساب او منظور نمی‌شود. درست مثل کسی که وارد دریا می‌شود اما خیس نمی‌شود.

* در میان همه انتقاداتی که رسانه‌ها یا نمایندگان مجلس مطرح کرده‌اند هیچ ردپایی از انتقاد به شخص مخبر وجود ندارد. به بیان درست، آقای مخبر، مختار بلامسوولیت است. یعنی او سکاندار اقتصاد است؛ اما واکنش‌ها و انتقادات به شخص آقای رییسی برگردد که تخصص و دانش اقتصادی‌اش در حد کارشناسان معمولی است.

* حذف محسن رضایی از تیم اقتصادی، لابد به اعتبار اینکه «دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند» انجام شده، اما این اقدام نمی‌تواند خیال رییسی و مخبر را راحت کند.

اکثر اعضای تیم اقتصادی دولت، فقط ژست کارآمدی می‌گیرند و با آمارها و اطلاعاتی که راستی‌آزمایی نمی‌شوند و پروپاگاندا می‌کنند از طرفی برای پوشاندن کارنامه ضعیف چون غالبا وابستگی جناحی دارند، در عرصه سیاسی عرض‌اندام می‌کنند و به‌ همین‌ دلیل، زیر بلیت مخبر هم نخواهند رفت. در عین‌ حال، مخبر هزینه حضور آنها را باید بپردازد. حاصل کار آن خواهد شد که مخبر در پایان دولت سیزدهم ترجیح خواهد داد به ستاد اجرایی برگردد و مدیریت انحصاری خود را ادامه دهد. شاید به‌ همین ‌دلیل است که او با آنکه معاون اول رییس‌جمهور است، ریاست ستاد اجرایی را رها نکرده است.