به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، 24 آذر 96 و در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی بود که علاقه‌مندان فوتبال با نام بادران آشنا شدند. حدود هشت هزار هوادار به ورزشگاه آزادی آمدند تا در دیدار مقابل پرسپولیس، تیمی را تشویق کنند که تنها دو سال از تولد آن می‌گذشت. بادران با وجود شکست در این بازی، بیش از پیش بر سر زبان‌ها افتاد و در فضای رسانه‌ای کشور مطرح شد. با این حال، این اتفاق اولین خبرسازی عوامل باشگاه بلندپرواز تهرانی نبود. اکنون نگاهی به اتفاقاتی که بر باشگاه بادران گذشت، می‌اندازیم:

خرید امتیاز و ناکامی‌های متوالی
شرکت بادران که در حوزه بازاریابی و فروش لوازم آرایشی و بهداشتی فعالیت می‌کرد، سال 1394 با خرید سهمیه تیم ایرانجوان خورموج وارد فوتبال ایران شد و در لیگ دسته دوم به میدان رفت. پس از ناکامی در صعود به لیگ دسته اول، بادران امتیاز تیم پارسه را خرید و در لیگ یک حاضر شد. لیگ دسته اول تنها سطحی بود که از آن پس، بادران در آن شرکت کرد و تلاش‌های این تیم برای لیگ برتری شدن ظرف پنج سال بعد نتیجه نداشت.

مدیریت خانوادگی
مالکیت باشگاه بادران بر عهده فریدون قربانیان بود. همسر وی یعنی شهره موسوی هم مدیرعامل باشگاه محسوب می‌شد که بسیاری، وی را به‌عنوان نخستین بانوی مدیر در فوتبال ایران معرفی کردند. فرشید قربانیان فرزند مالک و مدیرعامل باشگاه بادران هم به‌عنوان قائم مقام باشگاه انتخاب شد. از اواسط سال 99 و با آغاز فعالیت موسوی در فدراسیون فوتبال، بادران به یکی از شرکت‌های زیرمجموعه خود واگذار و فرنوش قربانیان دختر فریدون قربانیان مدیرعامل باشگاه شد.

وعده درخشش در جام باشگاه‌های جهان!
مالک باشگاه بادران آذر 1395 در یک گفت‌وگو، از حضور تیمش در فصل 96-1395 لیگ برتر صحبت کرد و محمد ربیعی سرمربی وقت تیم نیز بر آن صحه گذاشت. وی وعده داد که بادران چند سال بعد به لیگ قهرمانان آسیا می‌رود و در این رقابت‌ها می‌درخشد. این پایان جاه‌طلبی‌های آقای مدیر نبود و وی ادعا کرد که بادران تا چند سال دیگر به‌عنوان محبوب‌ترین باشگاه ایران و آسیا مطرح می‌شود! درخشش در جام باشگاه‌های جهان، آخرین قولی بود که مالک بادران داد که یکی از آنها نیز محقق نشد.

وعده ساخت ورزشگاه 160 هزار نفری
مدیران بادران از ابتدای فعالیت خود، از ساخت ورزشگاه 160 هزار نفری سخن می‌گفتند و حتی ماکت آن را رونمایی کردند. اتفاقی که اگر رخ می‌داد، بزرگترین ورزشگاه جهان را به نام بادران و ایران می‌زد. این باشگاه مدتی بعد اعلام کرد که جانمایی این ورزشگاه 160 هزار نفری انجام شده و استادیوم فوق در نزدیکی اتوبان تهران - کرج ساخته می‌شود. ساخت ورزشگاه بادران اما به وعده صعود به جام باشگاه‌های جهان پیوست و جامه عمل نپوشید.

راهیابی به فدراسیون فوتبال
دی ماه 99 و با ثبت‌نام نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال، نام شهره موسوی در میان نواب رئیس دو نامزد یعنی شهاب‌الدین عزیزی خادم و حیدر بهاروند دیده می‌شد. در ادامه عزیزی خادم سکان هدایت فدراسیون فوتبال را در اختیار گرفت و موسوی از مجمع فدراسیون فوتبال برای نایب رئیسی فدراسیون در امور بانوان رأی اعتماد گرفت. با وجود صعود به جام ملت‌های فوتبال آسیا برای اولین بار، فوتبال و فوتسال بانوان در زمان ریاست عزیزی خادم دوران خوبی را سپری نمی‌کردند و غیبت موسوی در اتفاقات مهم بانوان بسیار به چشم می‌آمد.

آتشی که دامن بادران را گرفت
فصل 1400-1399 لیگ یک به پُرحاشیه‌ترین شکل ممکن برای بادران به پایان رسید. بادران در هفته‌های پایانی شانس اصلی صعود به شمار می‌رفت، اما شکست برابر قشقایی و سپس تفاضل گل کمتر از فجر سپاسی و هوادار مانع صعود بادران شد. اشتباه عجیب داور دیدار با ملوان، همزمان با حضور مشاور رئیس وقت فدراسیون فوتبال در هتل داور مسابقه، شائبه تبانی با داور را در اذهان پروراند و این داور هم با حکم کمیته اخلاق محروم شد. مصاحبه تند مالک بادران مبنی بر تبانی مس کرمان با هوادار و وعده آتش زدن فدراسیون فوتبال، ادامه اتفاقات حاشیه‌ای پیرامون بادران بود.

آذر 96؛ دیدار بادران - پرسپولیس. هواداران نیمه راست تصویر متعلق به تیم بادران هستند که حضور چشمگیری در ورزشگاه آزادی داشتند

پایان تلخ با فروش امتیاز
تلاش شش ساله در راه صعود به لیگ برتر و استفاده از هفت مربی،‌ بادران را در جمع صعودکنندگان قرار نداد و نارنجی‌پوشان بالاخره به خط پایان رسیدند. با وجود وعده قربانیان بابت ادامه فعالیت خود در فوتبال، امتیاز باشگاه بادران در آغاز فصل 01-1400 به شمس آذر قزوین منتقل شد تا مُهری بر پایان فعالیت یکی از باشگاه‌های پُر سر و صدا در فوتبال کشورمان باشد.

بازداشت؛ پایانی بر متمولان فوتبالی دیگر
فریدون قربانیان اسفند سال 1400 به دلیل مسائل مرتبط با شرکت بادران دستگیر شد. این اتفاق در فروردین 1401 برای همسر وی نیز رقم خورد و نایب رئیس فدراسیون فوتبال بازداشت شد. با رخدادهایی که در ماه‌های گذشته بر مالکان بادران گذشت، می‌توان آنها را دنباله افراد متمولی دانست که با فوتبال به شهرت و سمت‌های قابل توجهی رسیدند، اما حضورشان تداوم چندانی نداشت و همه آنها سر از زندان درآوردند.

مقاصد غیر فوتبالی

در این میان یک نکته مهم وجود دارد و آن هم اینکه بسیاری از افرادی که وارد فوتبال می‌شوند اهداف دیگری را دنبال می‌کنند. در بسیاری از اوقات پشت پرده آزادسازی زندانیان و کارهای خیریه هدف‌های دیگری نهفته است و فوتبال فقط ابرازی برای پیشبرد هدف‌های غیرفوتبالی این عده محسوب می‌شود. از این دست اتفاقات کم در این فوتبال رخ نداده است.

انتهای پیام/