نویسنده: ملک محمد مقدم، کارشناس مسائل اروپا
دیپلماسی ایرانی: طی سالیان متمادی، کشورهای غربی تلاش کرده اند تا در راستای منافع خود و با ارائه تفسیر دلخواه و تحریف شده از بند ۳ ضمیمه (ب) قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، توسعه برنامه موشک های بالستیک ایران را در مغایرت با قطعنامه مذکور، تهدیدی علیه صلح و امنیت بینالمللی جلوه دهند. چنین اتهاماتی علیه کشورمان در حالی مطرح است که برخلاف تفسیر غربی ها، در هیچ جایی از قطعنامه مذکور اشارهای به توسعه صنایع متعارف نظامی ایران و موشکهای بالستیک ندارد، و صرفاً در پیوست دوم از ایران «درخواست» کرده که هیچ فعالیتی در ارتباط با موشکهای بالستیکی که «برای برخورداری از قابلیت حمل سلاحهای هستهای طراحی میشوند» صورت ندهد.
در رابطه با چرایی تفسیر دلبخواهانه غربی ها در مورد قطعنامه 2231 شورای امنیت، واضح است این کشورها از توقف توسعه توانمندی های موشکی ایران مستأصل شدهاند؛ بنابراین اکنون سعی می¬کنند با دستاویز قرار دادن این بند از قطعنامه و با تفسیری خلاف آنچه بر آن توافق شده، با امنیتی کردن توسعه برنامه موشکی ایران در سطوح منطقه ای و جهانی، چنین توانمندی های مشروعی که طبق حقوق بین الملل حق ذاتی هر کشوری است، را مغایر قطعنامه 2231 جلوه دهند. جدیدترین نمونه از این اتهامات واهی و مغرضانه، در بیانیه روز جمعه وزارت امور خارجه دولت انگلیس بود که همزمان با نمایش اقتدار دفاعی ایران در رزمایش پیامبر اعظم (ص)، بار دیگر با امنیتی سازی صنعت دفاعی کشورمان و با دستاویز قرار دادن قطعنامه مذکور، در اظهاراتی مداخله جویانه پرتاب موشک های بالیستیکی کشورمان را در تناقض با قطعنامه 2231 معرفی کرد.
این اظهارات نابهجای مقامات دولت انگلیس که سال هاست با حمایت تسلیحاتی مستقیم از گروه های خطرناک تروریستی شناسنامه دار در عراق، سوریه و یمن و.. به افراط گرایی در منطقه می زنند، خود لکه های سیاهی است در کارنامه سران چنین کشوری که اکنون با گستاخی تمام با مداخله و اتهام زنی در امورات دفاعی صلح آمیز ایران، فرافکنی می کند. انگلیس در حالی با استانداردهای دوگانه به اتهام زنی مستمر علیه برنامه دفاعی جمهوری اسلامی ایران روی آورده که سال هاست در همنوایی با رژیم صهیونیستی، چشم خود را بر فعالیتهای نظامی غیرقانونی موشکی و هسته ای این رژیم بسته و خطر صدها کلاهک هستهای آن و عضویت نداشتن در انپیتی که بزرگترین تهدید صلح و ثبات و امنیت در منطقه است، را نادیده گرفته است.
با بررسی رویکرد رفتاری چند دهه اخیر دولت انگلیس، به روشنی می توان نتیجه گرفت که خطوط کلی سیاست خارجی این کشور هم راستا با رویکرد رفتاری ایالات متحده، بر پروژه ایران هراسی متمرکز است. در راستای این پروژه، انگلیس با تبلیغات روانی مکرر علیه جمهوری اسلامی ایران، همواره درصدد بوده علاوه بر منزوی کردن ایران در بعد منطقه ای و جهانی، حفظ امنیت وجودی اسرائیل، ایجاد پایگاه های نظامی پیرامون کشورمان و تسلط بر منابع انرژی منطقه، مضافاً به مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه دست زده و از این طریق با بزرگ نمایی خطر تهدیدات موشکی و هسته ای تهران، کشورهای پیرامون ایران را وارد مسابفه تسلیحاتی کند تا با این هدف که بتواند با انعقاد قراردادهای کلان نظامی با کشورهای ثروتمند همسایه ایران، موفق به جذب ثروت هنگفت این کشورها به سمت کارخانه های اسلحه سازی خود شده، و بازار سودآوری را برای خود مهیا کند. از سوی دیگر می بینیم که کشورهای همسایه ایران نیز تحت تأثیر این تبلیغات روانی - رسانه ای برای حفظ موجودیت و تأمین امنیت خود در برابر مخاطرات احتمالی از جانب ایران، به واردات بی رویه تسلیحات نظامی از لندن روی آورده اند. در راستای چنین راهبردی طی سال های اخیر تا حدود بسیاری توانسته با القای این تهدید، با اشتهای سیری ناپذیر به فروش حجیم تسلیحات پیشرفته به برخی کشورهای منطقه، آن هم با آگاهی کامل از نقض حقوق بینالملل به ویژه حقوق بشر دوستانه در کاربرد این تسلیحات نامتعارف، اقدام کند.
در چنین فضایی و در حقیقت ایران هراسی تبدیل به پلی شده است که لندن سعی دارد با عبور از آن از یک سو تحولات آینده داخلی خود را مدیریت کند و از سوی دیگر با ایجاد و بزرگنمایی پروژه ایران هراسی، انبارهای تسلیحاتی خود را خالی کند. تنها با این هدف که چرخ تولید صنایع نظامیاش همچنان بچرخد؛ حتی به قیمت جان هزاران زن و کودک یمنی در حملات ائتلاف متجاوز سعودی. روشن است که چنین اتهامات مغرضانه ای؛ از جمله موضوع توان موشکی جمهوری اسلامی ایران، ناشی از درک نادرست وزارت امور خارجه دولت انگلیس از مفاد قطعنامه 2231 و توافقات مرتبط با آن و همچنین در تداوم عناد و فشار سیاسی مغرضانه آنها در راستای دشمنی با ایران صورت می گیرد. در این راستا جمهوری اسلامی ایران ضمن محکوم کردن چنین اتهامات و اظهارنظرهای یک جانبه، تعصب ورزانه و بیدادگرایانه، به مقامات دولت انگلیس توصیه می کند به جای فرافکنی بیشتر، بهتر است با رجوع به کارنامه سیاه خود و با پرهیز از تجاهل نسبت به واقعیت های موجود، نگرانی خود را معطوف به طرف های اصلی ناقض قطعنامه 2231 شورای امنیت ابراز کند.
نظر شما