به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، آیت الله صافی گلپایگانی در چند روز گذشته در دیدار با محمد باقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی، قهر بودن ایران با کشورهای جهان و آمریکا را صحیح ندانسته و معتقد است، در عالم مفهوم «دشمن» وجود ندارد و کشورهای امروز چیزی بیشتر از «رقیب» هم نیستند.

 البته اظهارات وی از سوی سایر مراجع تقلید، علما، کارشناسان و رسانه‌ها بدون ‌پاسخ  نمانده و واکنش‌های بسیاری را در راستای حمایت یا نارضایتی از مواضع آیت الله صافی در پی ‌داشته است. 

برخی معتقدند مراجع تقلید باید تنها در مسائل دینی ورود پیدا کرده و اظهار نظر کنند؛ اما اظهار نظر مراجع تقلید درباره مسائلی جز امور دینی، همچون سیاسی یا اجتماعی و فرهنگی نیز در چند روز گذشته محل بحث بوده و نظرات متفاوتی درباره آن ارائه شده است.

در این راستا محمد صادق کوشکی در گفت‌وگو با ایسکانیوز درباره فعالیت سیاسی -اجتماعی یا غیر دینی مراجع تقلید در جامعه بیان کرد: اینکه مراجع براساس توانایی و علم  خود به مسائل مختلف کشور ورود پیدا کنند، تکلیف دینی آنهاست.

وی با تاکید بر اینکه مراجع برای انجام وظایف خود نباید از مردم یا افکار عمومی اجازه بگیرند، گفت: در اینجا موافقت یا مخالفت یا مهیا بودن و نبودن فضا برای فعالیت مراجع موضوعیت ندارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه ورود به حوزه سیاست، وظیفه هر مسلمانی است، گفت: میزان و نحوه ورود افراد به مسائل سیاسی به اندازه وسع علمی و دانش آنها است، در نتیجه مراجع باید پیش‌رو و پیشگام در حوزه سیاست باشند. در تاریخ انقلاب اسلامی کم نبودند مراجعی که موضع‌گیری‌های سیاسی به عنوان وظایف شرعی انجام داده‌اند و با بیان همین مواضع به‌هنگام یاری‌کننده نظام بودند.

وی با بیان اینکه فردی که نقد می‌کند باید شناخت دقیق و کافی از حوزه مورد نقد داشته باشد، گفت: فرقی ندارد که این فرد مرجع تقلید یا یک شهروند عادی باشد. 

کوشکی با تاکید بر اینکه مردم نیز حق دارند نقطه نظر، نقد سیاسی و اجتماعی مراجع را نقد کنند، گفت: اگر فردی دانش لازم و شاخص نقد را رعایت کند، صلاحیت نقد را دارد و تفاوتی ندارد که بخواهد نظر یک مرجع تقلید یا یک کارشناس یا فرد عادی را نقد کند یا درباره آن اظهار نظر کند.

کارشناس مسائل سیاسی درباره مهیا بودن شرایط نقد یا اظهار نظر مردم درباره مراجع در اجتماع عنوان کرد: متاسفانه این روزها به عنوان مثال استاد حوزه یا دانشگاه یا شخصیتی عادی، نقدی یا اظهار نظری دارد که امکان دارد، درست یا نادرست باشد؛ اما افرادی که معلوم است یک دهم یا یک صدم آن فرد معلومات ندارند به خودشان اجازه می‌دهند، با اهانت یا پرخاش با منتقد رفتار کنند.

وی افزود: اگر فردی پدیده‌ای را نقد کند، منتقد دیگر نیز حق دارد نقد او را نقد کند؛ البته منتقد حق ندارد، خود فرد را مورد نقد قرار دهد. به عنوان مثال مرجعی از عملکرد دولت انتقاد می کند، برخی از حامیان دولت که در سنین جوانی یا نوجوانی هستند، به خودشان اجازه می‌دهند که نیات و سوابق آن فرد را ارزیابی کرده و هتاکی کنند.

کوشکی درباره شاخص‌های نقد گفت: مرجع تقلید اگر انتقادی دارد یا موضع سیاسی یا اجتماعی در مقابل یک موضوع یا عملکرد دولت می‌گیرد، در گام اول باید، شاخص نقد خود را بیان کند. چرا که هر نقدی سنجیدن یک وضعیت با یک شاخص است یا به تعریف دیگر ارزیابی یک پدیده خاص خواهد بود، که این پدیده می‌تواند دولت، مجلس یا حاکمیت باشد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اضافه کرد: اگر فردی هر دو شاخص را داشته باشد و ادعا کند که اشراف کامل  و اطلاعات کافی درباره موضوع مورد بحث دارد، نقد یا موضع آن، از نظر روشی مورد تایید و مطلوب است. هر چند که این بیان نظر درست یا غلط باشد.

وی عنوان کرد: فردی که این ابزار دوگانه را داشته باشد، صلاحیت نقد یا موضع گیری سیاسی و اجتماعی را دارد. هر فردی که درک دقیق و عمیق‌تری از یک موضوع خاص داشته باشد، صلاحیت آن برای موضع‌گیری نیز بیشتر خواهد بود.

ممنوعیت تخریب و سیاسی کاری در نقد

کوشکی با اشاره به نیات فرد نقد کننده اظهار کرد: اگر نیت از نقد، سیاسی‌کاری یا اهداف دیگری مانند تخریب فرد یا جناح سیاسی باشد، به صورت آشکار برای همگان مشخص می‌شود که منتقد، اهدافی غیر از نقد سازنده دارد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر مراجع تقلید این دو شرط لازم برای نقد را رعایت کنند، فضای نقد را از تهمت، فحاشی، تخریب و اهانت تمیز و پاکیزه می‌کنند. 

انتهای پیام/