شرق نوشت:مهم‌ترین مسئله پیش‌رو سرنوشت دو انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا در سال ۱۴۰۰ است، انتخاباتی پرچهره که جای خالی یک کلیدواژه که به تنهایی شاکله اصول «جامعه» است، در آن کاملا مشهود است؛«اعتماد مدنی».

با بخشی از توده‌های اجتماعی که وارد مباحثه می‌شوید، سؤال آنها این است که «چرا رأی بدهیم؟».

این امر مسئله‌ای منتج از عملکرد و مدیریت دولت‌ها و دولتمردان است و آسیب‌شناسی آن چند سال به طول می‌انجامد و اجرا و بازسازی آن سال‌ها.

مشارکت جامعه مدنی مهم‌ترین معضل انتخابات پیش‌رو به شمار می‌رود و هیچ تلاشی برای حل‌وفصل آن، حداقل به صورت علنی به چشم نمی‌آید. وقتی مردم به نتیجه برسند که مشارکت آنان در نحوه مدیریت تغییری ایجاد نمی‌کند شکی نیست که دچار «بی‌تفاوتی » شده و روی روزمرگی‌های خود متمرکز می‌شوند. این مهم خود دروازه «پاندمی مرگ جامعه پویا» است و تمامی سیاست‌گذاران موظف به جلوگیری از آن برای حراست از امید اجتماعی هستند.

روزنامه اعتماد: نگرانی اصولگرایان از ورود ظریف به انتخابات افزایش یافته است

اعتماد نوشت:اصولگریان نه چالش تایید صلاحیت دارند و نه بحران سرمایه اجتماعی بدنه حامی خود را. مثل همیشه خیال‌شان راحت است که یک مینی‌بوس یا هر چندتای دیگر که نامزد داشته باشند، تایید صلاحیت خواهند شد.

بدنه رای‌شان نیز به گواه تحلیلگران ثابت است و کمتر کم و زیاد می‌شود. شانس آنان در این انتخابات اما گلایه مردم از دولت است. قشر میانه که عموما نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه انتخابات دارد، این‌ بار تاکنون علامتی مثبت به اصلاحات نداده یا شاید جلب نامزد اصولگرا هم شود. خاصه اگر این نامزد ظرفیتی نیز در عرصه‌های مدیریتی و اجرایی داشته باشد. از باب مسائل فرهنگی و مدنی زاویه کمتری با طبقه متوسط داشته و عامل هراس جامعه هم نشود. 

پیدا کردن چنین نامزدی برای اصولگرایان در مقابل ظریف و لاریجانی یا هر نامزد حامی برجام چندان هم ساده نیست. نیروهای‌شان اغلب یا رای‌آوری ندارند، یا از نهادهای نظامی و... برآمده و سابقه اجرایی ندارند یا در جریان انتخابات‌های قبلی و... در مظان اتهاماتی قرار دارند. با این حال چاره‌ای نیست و از بین همین گزینه‌های موجود باید روی یک نفر توافق کرد. 

آن یک نفر اما تا همین چند هفته گذشته، سیدابراهیم رییسی تلقی می‌شد. اجماع سال ۹۶ روی او هم این امیدواری را داده بود که رویای وحدت محقق شود. اکنون اما با نزدیک شدن به انتخابات شاهد تغییراتی در وضعیت انتخاباتی اصولگرایان و مشخصا رییس قوه قضاییه هستیم. از یک‌سو شایعاتی درباره تمایل او به کاندیداتوری و حتی اقدام به تشکیل ستادها مطرح است اما زمزمه‌های بیشتری درباره منع شدن او از کاندیداتوری به گوش می‌رسد.

شاید جدی شدن نامزدی ظریف و احتمال توافق در وین موجب تردید رییسی شده باشد و احتمال دوقطبی حول محور برجام را جدی کند. موضوعی که می‌تواند موجب تردید و تامل بیشتر ایشان شود. به تازگی محمد عطریانفر در گفت‌وگویی خبر از حمایت کارگزاران از نامزدی ظریف داده که حکایت از برجامی کردن فضای انتخابات خواهد بود.

در عین حال شواهد و قرائنی در کار است که عدم کاندیداتوری او را جدی می‌کند. مثلا همین لیست ۱۰ نفره‌ای که شورای وحدت ارایه کرده است. این سازوکار انتخاباتی اصولگرا پیش‌تر پایش را در یک کفش کرده بود که نامزد ما رییسی است و لاغیر. اکنون اما ضمن اینکه همچنان نسبت به کاندیداتوری رییسی تمایل نشان می‌دهد برای سایر افرادی که از نظر این سازوکار شایسته نمایندگی جریان اصولگرا هستند، دعوتنامه فرستاده و ۱۰ نفر اسم می‌برد!