شفقنا- شیخ نعیم قاسم گفت: ماجرای شعب ابیطالب و خوردن عهدنامه توسط موریانه و ابلاغ آن به مشرکان نشان دهنده عمق ایمان حضرت ابوطالب (ع) و پشتیبانی مضاعف او از رسول خداست.

به گزارش خبرنگار شفقنا در قم، آیت الله شیخ نعیم قاسم در همایش ابوطالب حامی پیامبر اعظم (ص) که در مجتمع آموزش عالی امام خمینی قم برگزار شد، اظهار داشت: ابوطالب (ع) حامی پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین (ع) و حامی پیام اسلام بود؛ این مرد، همان کسی است که در تاریخ، افتخاری بزرگ را مسجّل کرده است؛ در طول ۱۰ سال، گذران عمرش در مکه مکرمه، (در همراهی) با رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم، نقش حامی و مدافع، و یاور را به عهده داشت.

او افزود: ابوطالب همان کسی است که به جایگاهش، شهرت یافته است؛ وی همان پیشوای نخست و یکتای بنی هاشم بوده و دارای جایگاه بزرگی در قریش است.

قائم مقام حزب الله لبنان ادامه داد: هرکس که تاریخ وی را در آن دهه – دهه رسالت اسلامی – مطالعه کند، درمی یابد که ایشان در کنار رسالت و (حضرت) محمد صلی الله علیه و آله و سلم، بواسطه آوازه و جایگاهش، تشویق کننده ­ای برای مؤمنان – کسانی که به این رسالت پیوسته ­اند – و مدافع آنان (بود).

او خاطرنشان کرد: ابوطالب، ایمان و پایبندی را از همان نخستین لحظات تأیید کرد، روایت شده که وی به سمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می ­رفت و امیر مؤمنان را دید که در سمت راست او – حضرت رسول – نماز می­ خواند، و به همراه وی، فرزندش جعفر بود؛ پس به جعفر فرمود: صله رحم کن (نزد خویشت برو) و خود را به بال (پشت سر) پسر عمویت (رسول الله) برسان! در نتیجه جعفر به سمت امیر مؤمنان (سلام الله تعالی علیه) رفت تا در کنارش (و در) سمت چپ پیامبر (صلی الله علیه و آله) نماز گذارد، تا با این کارِ خود، پشتیبان و تأیید کننده و یاری رسان باشد.

نعیم قاسم یادآور شد: همگان می دانند که اگر ابوطالب در این موقعیت و در این نقش حضور نداشت، مشرکان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را از نخستین لحظات، آزار می ­رساندند؛ و وی را از همان لحظات نخست، از ابلاغ و دعوت منع می ­کردند، بلکه چه بسا او را می ­کشتند، اما ترسشان از ابیطالب، امری بود که آنان را به سمت تعامل با وی با صبر و حوصله سوق می ­داد.

او گفت: ابوطالب تنها از شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، پشتیبانی نمی ­کرد، بلکه او از یاران و انصار وی نیز پشتیبانی می ­نمود؛ او کسی است که از عثمان ابن مظعون، زمانی که یکی از مشرکان او را آزار می ­داد، و چشم وی را از بین می ­برد، دفاع نمود. او همچنین از ابوسلمه مخزومی، نیز حمایت نمود، آن زمان که اسلام آورده بود و قبیله ­اش خواستند او را بخاطر اسلامش تنبیه کنند، اما وی، او را حمایت و آنان را از این کار منع نمود.

قائم مقام حزب الله لبنان بیان کرد: این­ها همه نشانه ­هایی عملی است، برای (اثبات) نصرت و یاوری پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم (از سوی ابوطالب) و آنان که به وی ایمان آورده ­اند و این دلالت واضحی است بر نقش بزرگی که ابیطالب – سلام الله علیه – به عهده گرفته بود.

او عنوان کرد: ما می ­دانیم یکی از افرادی که ضمن (جریان) تحریم حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم و بنی هاشم، تحریم شده بود، ابوطالب بود. تحریم در شعب ابیطالب، به مدت زمان ۳ سال – از سال ۷ هجری تا سال ۱۰ هجری – بر مؤمنین بنی هاشم بود و البته برای ابوطالب نیز چنین تحریمی وجود داشت، چون وی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را یاری نمود؛ درحالیکه ابوطالب در شعب خودش و مِلکش حضور داشت.

نعیم قاسم گفت: ابوطالب، پیام محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به مشرکان رساند، زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم او را از این مطّلع نمود، که موریانه تمام معاهده نامه تحریم و حصر اقتصادی و اجتماعی را خورده است، مگر (عبارت) بسمک اللهم (خدایا! به نام تو). پس ابوطالب به سوی مشرکان رفت تا آنان را از این امر باخبر سازد؛ و این نقش باعظمت و بزرگی بود. و این کار، تلاشی برای پشتیبانی مضاعف وی (از رسالت نبوی) بود، و الحمدلله مشخص شد که این خبر صحیح است و مشرکین دریافتند که قدرتی الهی نزد حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم وجود دارد که وی را به این سمت سوق داد که چنین رفتاری را از خود نشان دهد.

او ادامه داد: هنگامی که ابوطالب در سال وفات همسر رسول خدا – حضرت خدیجه رضوان الله تعالی علیها – با فاصله اندکی وفات نمود، آن سال، سال اندوه و حزن بود؛ و حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: نمی­دانم به کدامیک – از آن دو – بی­تاب و بی­قرارتر باشم. چون بزرگ خسارتی بود، آنچه که آنان از دست داده بودند.

قائم مقام حزب الله لبنان خاطرنشان کرد: هنگامی که ابوطالب وفات نمود، (حضرت رسول صلی الله علیه و آله) به امیر مؤمنان علی علیه السلام دستور داد که او را غسل و کفن و دفن نماید و برای وی طلب آمرزش نمود و در رابطه با وی فرمود: صله رحم نمودی عمویم، و (ان شاء الله) جزای خیر ببینی، پس به تحقیق، در کودکی تربیت و کفالتم نمودی، و یاور و تکیه ­گاهم بودی، در بزرگی، سپس رو به سوی مردم نهاد و فرمود: به خدای سوگند برای عمویم شفاعتی می ­کنم که انس و جنّ (ثقلین) از آن تعجب می ­کنند. برای دلالت بر ایمان ابوطالب و نقش یاوری­اش برای پیامبر، چه چیز بیشتر از این می ­خواهیم؟!

او در پایان یادآور شد: ما معتقدیم که جایگاه وی در اسلام، جایگاه باعظمتی است، رحمت خدای بر او باد، و صلوات بر محمد و خاندانش، و از مجمع جهانی اهل بیت برای فرصتی که فراهم نمودند، سپاسگزاری می ­کنیم، برای اهمیت دادن به این شخصیت باعظمت، ابیطالب، حامی پیامبر و رسالت.