حسین میرزایی
جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
این روزها خبر شیوع ویروس کرونای انگلیسی در جهان و در کشور ما از همه جا شنیده میشود، ویروسی که از نسخه اولیه به اصطلاح چینی آن بسیار پیچیدهتر و سرکشتر است و سرایت آن به دیگران سریعتر و کشندهتر! نگرانی از همهگیری این نسخه جهش یافته ویروس، در سالگرد حضور وحشت آور کرونا در جهان، مسؤلان بهداشتی کشور را به تکاپو انداخته تا مبادا زحمات یک ساله آنها به باد برود. هنوز چند ماهی نگذشته که با اعمال محدودیتها و فعالیتهای مؤثر کادر درمان و ستاد مقابله با کرونا و از همه مهمتر رعایتهای فردی و اجتماعی پیشگیرانه شهروندان، تعداد جانباختگان بیماری کرونا از چیزی نزدیک به 500 نفر به زیر صد نفر رسیده، عددی که این امید را در اذهان سیاستگذاران و همچنین شهروندان زنده کرد که با رعایت پروتکلها میتوان به میزان قابل توجهی خسارات جانی ناشی از این بیماری را کنترل کرد.
اما ورود کرونای انگلیسی از یک سو و عادی شماری وضعیت از سوی شهروندان از سوی دیگر نگرانیها را از بازگشت به شرایط بحرانی افزایش داده است. این بدیهی است که با نزدیک شدن به روزهای پایان سال و عید نوروز، در صورت عادی پنداری شرایط از سوی شهروندان، دوباره شاهد موج جدیدی از همهگیری بیماری، آن هم از نوع موذی انگلیسی خواهیم بود که میتواند آمار مبتلایان و جانباختگان را از دو رقمی حتی به عددهای چهاررقمی برساند. این وضعیت جدید به قدری خطرناک است که زمزمههای ستاد ملی مقابله با کرونا را از هم اکنون میتوان شنید که در ایام نوروز با این وضعیت، با محدودیتهای سختگیرانهای در کشورهمراه خواهیم بود. با وجود پیشرفتهایی که در زمینه تولید واکسن در جهان صورت گرفته اما همچنان در تمام کشورهای دنیا هم اکنون قواعد بسیار سختگیرانهای اعمال میشود تا جلو گسترش بیماری با این جهشهای پیچیدهاش گرفته شود. هنوز اثر واکسنها اثبات نشده و هنوز جامعه جهانی نمیتواند این واکسنها را برای پیشگیری از ابتلا به ویروس، راه حل مؤثر و قطعی قلمداد کند. بنابراین پیشگیری، یعنی استفاده از ماسک، ضدعفونی کردن دستها و سطوح و از همه مهمتر رعایت فاصله فیزیکی همچنان تنها راه کنترل این بیماری است. هر چند این محدودیتها آزادیهای فردی را با مشکلاتی مواجه کرده است اما باید پذیرفت که در شرایط این چنینی، اگر به این محدودیتها تن ندهیم قطعاً زندگی در آینده برای همه اعضای جامعه سختتر خواهد شد. با رعایت نکردن این تشریفات پیشگیرانه، چه کسی تضمین میدهد هفته آینده، نام ما، فرزند ما، مادرما، پدرما و نزدیکان ما در آمار جانباختگان قرار نگیرد؟ عقل حکم میکند این روند پیشگیری و مراعات پروتکلها را مسئولانه ادامه دهیم تا حتی با همین میزان رعایت، کنترل معنادار بیماری در کشور تداوم یابد و آمار مرگ ومیرها به عدد یک رقمی و حتی به صفر نزدیک شود. این هدف، فقط و فقط، مشارکت جدی تک تک شهروندان در امر پیشگیری را میطلبد، امری که تحقق آن دور از دسترس نیست.
∎
جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
این روزها خبر شیوع ویروس کرونای انگلیسی در جهان و در کشور ما از همه جا شنیده میشود، ویروسی که از نسخه اولیه به اصطلاح چینی آن بسیار پیچیدهتر و سرکشتر است و سرایت آن به دیگران سریعتر و کشندهتر! نگرانی از همهگیری این نسخه جهش یافته ویروس، در سالگرد حضور وحشت آور کرونا در جهان، مسؤلان بهداشتی کشور را به تکاپو انداخته تا مبادا زحمات یک ساله آنها به باد برود. هنوز چند ماهی نگذشته که با اعمال محدودیتها و فعالیتهای مؤثر کادر درمان و ستاد مقابله با کرونا و از همه مهمتر رعایتهای فردی و اجتماعی پیشگیرانه شهروندان، تعداد جانباختگان بیماری کرونا از چیزی نزدیک به 500 نفر به زیر صد نفر رسیده، عددی که این امید را در اذهان سیاستگذاران و همچنین شهروندان زنده کرد که با رعایت پروتکلها میتوان به میزان قابل توجهی خسارات جانی ناشی از این بیماری را کنترل کرد.
اما ورود کرونای انگلیسی از یک سو و عادی شماری وضعیت از سوی شهروندان از سوی دیگر نگرانیها را از بازگشت به شرایط بحرانی افزایش داده است. این بدیهی است که با نزدیک شدن به روزهای پایان سال و عید نوروز، در صورت عادی پنداری شرایط از سوی شهروندان، دوباره شاهد موج جدیدی از همهگیری بیماری، آن هم از نوع موذی انگلیسی خواهیم بود که میتواند آمار مبتلایان و جانباختگان را از دو رقمی حتی به عددهای چهاررقمی برساند. این وضعیت جدید به قدری خطرناک است که زمزمههای ستاد ملی مقابله با کرونا را از هم اکنون میتوان شنید که در ایام نوروز با این وضعیت، با محدودیتهای سختگیرانهای در کشورهمراه خواهیم بود. با وجود پیشرفتهایی که در زمینه تولید واکسن در جهان صورت گرفته اما همچنان در تمام کشورهای دنیا هم اکنون قواعد بسیار سختگیرانهای اعمال میشود تا جلو گسترش بیماری با این جهشهای پیچیدهاش گرفته شود. هنوز اثر واکسنها اثبات نشده و هنوز جامعه جهانی نمیتواند این واکسنها را برای پیشگیری از ابتلا به ویروس، راه حل مؤثر و قطعی قلمداد کند. بنابراین پیشگیری، یعنی استفاده از ماسک، ضدعفونی کردن دستها و سطوح و از همه مهمتر رعایت فاصله فیزیکی همچنان تنها راه کنترل این بیماری است. هر چند این محدودیتها آزادیهای فردی را با مشکلاتی مواجه کرده است اما باید پذیرفت که در شرایط این چنینی، اگر به این محدودیتها تن ندهیم قطعاً زندگی در آینده برای همه اعضای جامعه سختتر خواهد شد. با رعایت نکردن این تشریفات پیشگیرانه، چه کسی تضمین میدهد هفته آینده، نام ما، فرزند ما، مادرما، پدرما و نزدیکان ما در آمار جانباختگان قرار نگیرد؟ عقل حکم میکند این روند پیشگیری و مراعات پروتکلها را مسئولانه ادامه دهیم تا حتی با همین میزان رعایت، کنترل معنادار بیماری در کشور تداوم یابد و آمار مرگ ومیرها به عدد یک رقمی و حتی به صفر نزدیک شود. این هدف، فقط و فقط، مشارکت جدی تک تک شهروندان در امر پیشگیری را میطلبد، امری که تحقق آن دور از دسترس نیست.
نظر شما