گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همزمان با سالروز درگذشت علیاکبر دهخدا بخشی از یادداشتهای پراکنده او بر مقدمه لغتنامهاش را به اشتراک گذاشته که چنین است: «نخست دانستههای خویش را از لغت گِرد کردم و شواهدی را که از بر داشتم بدان ملحق ساختم و آنگاه که گمان بردم محفوظات من به پایان آمده است، به خواندن کتب نظم و نثر فارسی و عربی از ادب و علم پرداختم، و چون فراهم ساختن مجموع لغات متداولِ محاورتی و کتبی میخواستم، چنانکه نظم و نثر خواص نویسندگان و شعرای دسترس را خواندم، از منظوم و منثور عامیانه و مبتذل نیز چشم نپوشیدم؛ یعنی، بدانسان که شاهنامه فردوسی و ترجمه طبریِ بلعمی و تاریخ ابوالفضل بیهقی را مطالعه کردم، شبیهنامه تکیهها و چهل طوطی و حسین کرد را نیز دیدم و شواهد و امثال جمله آنها بیرون کردم و این کار فحص و تتبع کتب بیش از بیست و اند سال بکشید، پیوسته و بی هیچ فصل و قطعی، حتی نوروز و عیدین و عاشورا، بیرون از بیماریِ صعب چندروزه و دو روز هنگام رحلت مادرم ــ رحمةاللهعلیها ــ که این شغل تعطیل شد... در این کار بودم... .
پس آنچه خواننده این کتاب میبیند، تنها نتیجه یک عمر نیست، بلکه نتیجه بسی عمرهاست.»
پس آنچه خواننده این کتاب میبیند، تنها نتیجه یک عمر نیست، بلکه نتیجه بسی عمرهاست.»
نظر شما