صاحب‌خبر - در عربستان از زندانیان سیاسی و غیر سیاسی در جهنم الحائر پذیرایی می‌شود که طبق گزارش‌ها شنکجه‌گاهی برای بازداشت‌شدگان است. زندان «الحائر» در چهل کیلومتری جنوب ریاض، پایتخت عربستان سعودی، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های دنیا است که در ابتدا قرار بود محلی برای نگهداری متهمان جرایم تروریستی باشد، اما به مرور محلی برای شکنجه و آزار فعالان حقوق بشر و مخالفان تبدیل شده است. به نوشته وبسایت «سعودی لیکس»، کسانی که از این زندان رهایی یافته‌اند نام «گوانتاناموی سعودی» یا «جهنم زندان‌ها» را بر روی آن می‌گذارند. مکانی که خبری از ارزش‌های انسانی و حقوق بشری نیست و طبق گزارش‌های نهادهای حقوق بشری این زندان یکی از بدترین زندان‌های جهان به شمار می‌رود. در این مکان که شدیدترین تدابیر امنیتی اعمال می‌شود، به علت نبود امکانات پزشکی و عدم توجه به شرایط جسمانی، نوعی «مرگ خاموش» در جریان است. دکتر «عبدالله الحامد» یکی از زندانیان معروف سیاسی در ۲۳ آوریل ۲۰۲۰ به علت سکته مغزی و بی‌توجهی مأموران زندان فوت کرد که بار دیگر حرف و حدیث‌ها از شرایط این زندان را برانگیخت. علاوه بر این در سال‌های گذشته تصاویر و ویدئوهای مختلفی از داخل زندان به بیرون درز پیدا کرده که نشان از شکنجه زندانیان دارد. افزایش خشونت‌ها با به قدرت رسیدن بن ‌سلمان به گزارش فارس به نقل از سی‌ان‌ان شرایط این مکان پس از به قدرت رسیدن محمد بن سلمان، فاجعه‌بارتر شده و کاربری زندان «الحائر» بیش از پیش به سمت محل نگهداری زندانیان سیاسی تغییر یافته است. وبسایت «رصد اخبار العالم» در خصوص شرایط و ویژگی‌های زندان «الحائر» می‌نویسد: «این زندان یک طبقه از سلول‌هایی در ابعاد سه در سه متر تشکیل شده که فاقد سرویس بهداشتی است و تمامی دیوارها نم‌زده است و بهداشت در آن رعایت نمی‌شود. چراغ‌ها در ساعت ۹ شب خاموش شده و ساعت شش صبح بیدارباش اعلام می‌شود و به زندانیان اجازه خروج از سلول‌هایشان داده نمی‌شود». به نوشته این وبسایت، زندان الحائر به «زندان مرگ» شناخته می‌شود، چرا که زندانیان به انواع بیماری‌های عفونی مبتلا می‌شوند. بالغ بر ۱۲۰۰ زندانی از قاتلان و سارقان و تروریست‌ها و اخیرا نیز فعالان حقوق بشر و زندانیان سیاسی در آن نگهداری می‌شوند که اغلب آن‌ها مراحل دادرسی را طی نکرده‌اند. انتقاد سازمان جهانی حقوق بشر از زندان‌های آل‌سعود در همین راستا، نام این زندان به عنوان مکانی برای شکنجه، اولین بار در سال ۲۰۰۷ زمانی که ویدئویی از ضرب و شتم یکی از زندانیان و مرگ او به بیرون درز پیدا کرد، رسانه‌ای شد و سپس سازمان جهانی حقوق بشر با فشار بر دولت ریاض توانست وارد زندان شده و با زندانیان گفت‌و‌گو کند که در خلال آن مشخص شد که انواع شکنجه‌ها در این مکان رخ می‌دهد. این سازمان به شدت دولت سعودی را مورد انتقاد قرار داد اما عربستان در آن زمان گزارش این نهاد حقوق بشری را فاقد ارزش حقوقی دانست. سال ۲۰۱۲ نیز زمانی که زندانیان دست به شورش زده و با مأموران زود و خورد صورت گرفت، مجددا نام زندان «الحائر» در رسانه‌ها تیتر شد. زندانیان در آن زمان تعدادی از بخش‌های زندان را به کنترل خود در آوردند. دولت سعودی پس از سال ۲۰۰۷ دیگر به هیچ نهاد حقوق بشری یا رسانه‌ای اجازه ورود به این زندان را نداده است؛ اما سازمان عفو بین‌الملل در گزارش سالیانه خود در ۲۰۱۷، از بروز شکنجه‌های شدید در این زندان انتقاد کرد و گفت که صدها تن به بهانه مبارزه با تروریسم به این زندان منتقل شده‌اند و عموما زندانیان تحت شکنجه مجبور به بیان سخنانی می‌شوند که در دادگاه علیه خودشان استفاده می‌شود. آزاررسانی بازپرسان سعودی علیه زنان در همین رابطه، یک وکیل اسکاتلندی در گزارشی در سال 2020 که روزنامه «دیلی‌میل» آن را «تکان‌دهنده» توصیف کرده، به گوشه‌ای از آزارهای جنسی بازپرس‌های سعودی علیه فعالان زندانی حقوق زنان اشاره کرد. این وکیل که «بارونس هلنا کندی» نام دارد با انتشار یک گزارش ۴۰ صفحه‌ای تصریح کرد که بازپرس‌ها زندانیان زن را پس از وادار کردن به انجام رفتارهای غیراخلاقی، از سقف آویزان کرده و به آنها شوک الکتریکی وارد می‌کردند. زنان در زندان وادار به تماشای تصاویر مستهجن می‌شدند و بازپرس‌ها، آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و به تجاوز تهدید می‌کردند. یکی از این فعالان گفته جلسات بازپرسی او با نظارت «خالد بن‌سلمان» برادر کوچک‌تر «محمد بن‌سلمان» انجام می‌گرفت. او می‌گوید خالد در جلسات بازپرسی می‌گفت: می‌دانی من چه کسی هستم؟ من شاهزاده خالد بن‌سلمان، سفیر (ریاض) در آمریکا هستم و هر کاری که دوست داشته باشم می‌توانم با تو انجام دهم. سکوت رهبران جهان در برابر آل‌سعود با این حال هیچکدام از رهبران سیاسی جهان به صورت مستقیم به وضعیت زندان‌های عربستان اعتراض نمی‌کنند. اغلب رهبران جهان از این وضعیت در عربستان آگاهی دارند اما ریاض با استفاده از دلارهای نفتی تاکنون توانسته به این رفتارهای خود ادامه داده و ترسی از محاکمه نداشته باشد.∎​