مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی روز هفدهم دی ماه برگزار میشود تا از بین چهار کاندیدا، یکی به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شود. ابتدا برای این مجمع ۹ نفر ثبتنام کردند که از این کاندیداها ابتدا ثبتنام عبدی افتخاری جلب توجه کرد اما موضوع بازنشستگی، رئیس سابق فدراسیون را مجبور به انصراف کرد و از هشت نفر دیگر، دو نفر تأیید صلاحیت نشدند؛ دو نفر هم انصراف دادند تا در نهایت چهارشنبه پیش رو، مجمع فدراسیون با حضور چهار کاندیدا برگزار شود. جواد شهلایی باقری، امیر غفرانی، احسان میرزاده و عباس نظریان مادوانی چهار نامزد کسب کرسی ریاست فدراسیون اسکی هستند که همگی ارتباطاتی با ورزش دارند؛ یکی دو نفر بیشتر و یکی دو نفری کمتر.
شهلایی از پیشکسوتان و دبیر سابق فدراسیون اسکی است که نسبت به این رشته شناخت نسبتاً کاملی دارد. او در دوره قبلی انتخابات نیز در مجمع شرکت کرد که رأی نیاورد. کاندیدای بعدی امیر غفرانی است که سابقه نایب رئیسی فدراسیون کشتی را دارد و پیش از این نیز مدیر کل اداره ورزش و جوانان استان البرز بود که کمی قبلتر از سوی وزارت فرد دیگری به جای او منصوب شد.
با عبور از این دو نام به عباس نظریان و احسان میرزاده میرسیم که یکی در وزارت ورزش مسئولیت دارد و از اساتید دانشگاه است و دیگری هم سابقه عضویت در هیأت رئیسه اسکی و فعالیت در بنگاه اقتصادی را در کارنامه دارد. نظریان که اواخر ۹۷ به عنوان رئیس مرکز مشارکتهای اقتصادی و سرمایهگذاری وزارت ورزش و جوانان منصوب شد، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید رجایی است و تحصیلکرده ورزش است.
احسان میرزاده نیز دیگر کاندیدای این انتخابات است که در دوران افتخاری در هیأت رئیسه اسکی بوده و او هم مثل نظریان وقتی درباره برنامههایش صحبت میکند، دست روی موضوعات اقتصادی میگذارد.
با این حال و هوا و البته رسیدن این کاندیداها به روز رأی گیری، میتوان پیشبینی کرد که مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی در فضایی آرام شکل میگیرد و خیلی از تنشهایی که در حوالی مجامع انتخاباتی دیگر وجود دارد، حول و حوش این فدراسیون نیست. یکی از دلایل دیگر این آرامش هم تعداد کم اعضای مجمع نسبت به رشتههای دیگر است. فدراسیون اسکی ۱۷ استان فعال دارد که دو استان این روزها با سرپرست اداره میشوند که به همین خاطر حق رأی ندارند. میماند رؤسای هیأتهای ۱۵ استان که به اضافه ۱۳ عضو دیگر که نمایندگان ورزشکاران، مربیان، داوران و برخی نهادهای دیگر هستند، میشوند ۲۸ نفر که باید روز چهارشنبه از بین این کاندیداها یک نفر را انتخاب کنند.
البته اعضای مجمع و اهالی اسکی پیشبینیهایی درباره مجمع دارند که قابل تأمل است. برخی شانس نظریان که در وزارت ورزش هم مسئولیت دارد را بیشتر میدانند و عدهای میرزاده را گزینه منتخب میدانند. علت اینکه این دو نام بیشتر از بقیه شنیده میشود نیز جالب است. هر دو محور برنامههایشان را روی بهبود شرایط اقتصادی گذاشتهاند و استفاده از پتانسیلی که این رشته دارد. مسألهای که زیر پای این دو نفر را محکمتر از بقیه کرده است و به نظر میرسد قدم در رقابتی گذاشتهاند که میدانند نتیجهاش به ضررشان تمام نمیشود.
البته گمانهزنیهای مختلفی شنیده میشود و میتوان دو مسیر را پیشبینی کرد. یکی اینکه از این دو نفر، یکی به نفع دیگری کنار برود و در آینده کنار رئیس منتخب بماند و کمک کند و دیگر اینکه در فاصله ۲۴ ساعت مانده تا انتخابات تعاملی شکل نگیرد که این موضوع میتواند رسیدن انتخابات به دور دوم را محتمل کند که البته مسیر اول پررنگتر به چشم میآید.
به این بهانه و البته رسیدن به نقطهنظرات کاندیداها با سه نفر از آنها گفتوگو میکنیم تا از حال و هوای انتخابات اسکی بیشتر بدانیم.
معلم هستم و از این موضوع لذت میبرم
نظریان: لنز نگاه من روی ورزش اقتصادی است
نظریان را شاید بتوان جدیترین کاندیدای انتخابات اسکی دانست. اگرچه هیچ چیزی غیر ممکن نیست و در روز انتخابات ممکن است هر اتفاقی بیفتد. او در آستانه انتخابات، درباره برنامههایش به صورت مفصل صحبت میکند که از لابهلای این حرفها مهمترین بخش، برنامههایی است که در راستای درآمدزایی دارد. نظریان ابتدا درباره رزومهاش و ۲۵ سال حضورش در ورزش میگوید و وقتی با سؤالی درباره کم تنش بودن مجمع اسکی مواجه میشود، میگوید: «مسئولیت، هیاهو پذیر نیست.»
این کاندیدا که مسئولیت مرکز مشارکت و سرمایهگذاری وزارت ورزش و جوانان را بر عهده دارد، تأکید میکند که رشتهای مثل اسکی، ظرفیتهای قابل توجهی دارد: «لنز نگاه من روی ورزش اقتصادی است. ما از ورزش تحت عنوان یک مسیر صنعتی خارج شدهایم. نه تنها در اسکی که در بقیه رشتهها هم به همین صورت است. باید برنامهریزی برای یک رشته را با پیوستهای اقتصادی نگاه کنیم. کار عجیب و غریبی هم نیست.»
او در پاسخ به این سؤال که خیلیها این رشته را مختص افراد با توانایی مالی بالا میدانند، میگوید: «من نگاه توسعه همگانی این رشته متناسب را دارم اما متناسب با زیرساختها. شاید تجهیزات این رشته بنیه اقتصادی خاصی بخواهد اما مطلقاً نمیتوانیم بگوییم که این رشته در انحصار افراد خاصی است. اگر برنامه وجود داشته باشد؛ هر کسی که علاقهمند است، میتواند فرصت حضور در اسکی را داشته باشد. اگر با نگاه صنعت محور به ورزش به طور عام نگاه کنیم، میتوانیم چراغهای خاموش این حوزه را روشن کنیم.»
نظریان در ارتباط با این موضوع که گفته میشود از او حمایت خاصی صورت میگیرد، نیز توضیح قابل تأملی میدهد: «من نمیدانم دیگران چه میگویند و نمیخواهم پاسخی به این موارد بدهم اما میخواهم بر این موضوع تأکید کنم که من سالها در هیأتهای استانی، ادارات کل و بخشهای مختلف ورزش مدیریت کردهام و تحصیلاتم نیز در این حوزه است. پس با ورزش بیگانه نیستم اما بیشتر از هر چیزی خودم را معلم میدانم و موقعیتی که در آن قرار دارم را دوست دارم. پس اگر برنامه و ایده خاصی نداشته باشم، دلیلی ندارد که به این رقابت وارد شوم. اگر ورود کردهام، به این خاطر است که میخواهم کمکی کنم. من نفر اول کنکور در مقطع ارشد و نفر هفتم مقطع دکتری هستم. ارشد را در دانشگاه تهران و دکتری را در دانشگاه خوارزمی خواندهام و سالهاست که تدریس میکنم. بیش از هر جایی فضای دانشگاهی را دوست دارم. این مورد که از من حمایت میشود را تأیید نمیکنم اما اگر هم بشود، آیا از فردی ناتوان این حمایت صورت گرفته است؟ آیا وزیر ورزش آبرویش را میگذارد و از افرادی که توانایی کاری را ندارند، حمایت میکند؟ باز هم تأکید میکنم که من دیدم میتوانم کمک کنم و به همین خاطر به انتخابات اسکی ورود کردم. امیدوارم هر چیزی که خیر این رشته است، در روز مجمع رقم بخورد.»
شرط میرزاده برای خودش: اگر برنامهام اجرا نشود ، دو سال دیگر میروم
میرزاده دیگر کاندیدای فدراسیون اسکی است که او هم معتقد است حلقه گمشده این رشته، بیتوجهی به ظرفیتهای اقتصادی است. او که بنگاه اقتصادی دارد، درباره راههایی که برای پیشرفت پیش روی این رشته است، توضیحاتی میدهد.
مواردی را به صورت تخصصی مطرح و در ادامه تأکید میکند که برنامهاش را به دو بخش کوتاهمدت و بلندمدت تقسیم کرده است. او تأکید دارد که اگر از ظرفیتهای این رشته استفاده شود، میتوان در مسیر همگانی کردن این رشته قدم برداشت و در استانهایی که پتانسیل پرداختن به اسکی در آنها وجود دارد، شرایطی را فراهم کرد که علاقهمندان به اسکی، بتوانند به این ورزش بپردازند. احسان میرزاده میگوید: «من نمیخواهم مدیر هزینه باشم. این کار را هر کسی با کمی آگاهی از حسابداری و دانش اولیه میتواند انجام دهد. من میخواهم کاری انجام دهم که نگاه این فدراسیون فقط به بودجه دولتیاش نباشد. ورزش ظرفیت زیادی دارد که خودش را فراتر از بودجههای دولتی ببیند و قدم بردارد.»
این کاندیدای انتخابات اسکی در بخشی از این گفتوگو موضوع قابل تأملی را مطرح میکند: «من نمیخواهم وقت خودم و مجمع را بگیرم. روز مجمع هم این موضوع را اعلام میکنم. دو سال به خودم زمان میدهم.
اگر بتوانم برنامههایم را اجرا کنم و در زمینه اقتصادی اتفاقهای خوبی را رقم بزنم، ادامه میدهم. در غیر این صورت حتماً بعد از دو سال استعفا میدهم. این را به اعضای مجمع میگویم تا به عنوان مطالبه از من بخواهند. یک موضوع دیگر هم برایم اهمیت دارد. من معتقدم اسکی برای همه است و نباید به قشر خاصی اختصاص داشته باشد؛ اگر این کار را هم نتوانم انجام بدهم، حتماً پیش از پایان دوره چهارساله، خودم میروم. به هر حال ما مجامع سالیانه داریم و باید گزارش بدهیم و اعضای مجمع در همین مجامع سالیانه میتوانند عملکرد را ارزیابی کنند.» او درباره شائبه حمایت رئیس سابق فدراسیون از یک کاندیدا هم میگوید: «این یک روند طبیعی است که هر کسی عقیدهای داشته باشد و از آن دفاع کند. مطمئناً چه رئیس سابق فدراسیون و چه افراد دیگر برای خودشان فاکتورهایی دارند و بر اساس آن ممکن است گزینهای را حمایت کنند. تا اینجای کار روال طبیعی است اما اینکه امکانات کمیته، وزارت یا هر نهاد دیگری در این مسیر به کار گرفته شود، درست نیست که امیدوارم این اتفاق هم نیفتاده باشد و از رانت این بخشها برای حمایت از یک کاندیدا استفاده نشده باشد.»
فدراسیون اسکی باید صاحب اصلی خودش را پیدا کند
شهلایی: بیشترین تنش را قهرمانان اسکی با فدراسیون دارند
یکی دیگر از نامزدهای انتخابات فدراسیون اسکی، جواد شهلایی است که علاقهمندیاش به حضور در انتخابات اسکی را قبلاً هم نشان داده بود. او وقتی میخواهد درباره برنامهاش و راههای موفقیت اسکی صحبت کند، روی مدیریت علمی، گسترش اسکی به شهرستانها و توجه به ردههای پایه دست میگذارد.
او که سابقه دبیری فدراسیون اسکی را دارد، درباره دلیل حضورش در این رقابت میگوید: «از سال ۵۲ پیوسته در اسکی فعالیت داشتم و امیدوارم با حضور دوباره در فدراسیون بتوانم وضعیت فعلی اسکی را تغییر بدهم. از آحاد مختلف اسکی تقاضا دارم که به داد این ورزش برسند. اسکی یک ورزش مفرح، باکلاس و آکادمیک است که متأسفانه با مدیریتهای غیراصولی وضعیت خوبی ندارد. آزردگیهای زیادی از فدراسیون به وجود آمده و فدراسیون باید صاحب اصلی خودش را پیدا بکند. افتخار میکنم به عنوان یک خدمتگزار اسکی که وابستگی به شمشک، دیزین یا دربندسر ندارم و به عنوان یک چهره ورزشی شهرستانی مخلص، در پایان عمر کاریام یک اثر ماندگار به یادگار بگذارم و تفاهم و تعاملی بین خانوادههای اسکی به وجود بیاورم. به عنوان مدرس مدیریت استراتژیک میخواهم ساختار فدراسیون اسکی را بر اساس تفکر مدیریتی سر و سامان بدهم. از اهداف دیگر من توسعه اسکی عمومی و همگانی است.»
او درباره برنامههایی که دارد با جزئیات بیشتری توضیح میدهد و میگوید: «مهمترین اهداف من اصلاح ساختار فدراسیون از سنتی به علمی، توجه بیشتر به ورزش پایه هم در بخش خانمها هم در بخش آقایان، توجه ویژه به همگانی کردن ورزش اسکی و همچنین ورزش قهرمانی است. دلیل اینکه رکورد ۵۵ سال گذشته تکرار نشده، این است که ما به قهرمانان توجه نکردیم. بیشترین تنش و مشکلات را قهرمانان اسکی با فدراسیون دارند. ما به جای اینکه از سرمایههای ملیمان محافظت کنیم آنها را تخریب کردیم. همه قهرمانان ارزشمند ما بابت تبعیضها از فدراسیون گله دارند. در دوران دبیری تلاش کردم پوئنفیز (امتیاز جهانی) قهرمانان طوری ارزیابی شود که هیچکس گلایهای نداشته باشد. باید فضا را اصلاح کنیم تا تنها ورزش قهرمانی ما در المپیک زمستانی حرفی برای گفتن داشته باشد. مایه تأسف است که ورزشکار با هزینه بالا اعزام میکنیم و آنها نفر آخر میشوند یا از مانش آخر انصراف میدهند.»
شهلایی درباره برنامهاش برای درآمدزایی هم میگوید: «در حوزه مدیریت بازاریابی چندین پایاننامه کار کردیم و تمام مسیرها را شناسایی کردیم، ولی اجازه بدهید پیش از انتخابات به آنها اشاره نکنم. نکته دوم اینکه اسپانسرهای زیادی در حوزه ورزش هستند، ولی متأسفانه مدیران ناکارآمد آنها را فراری میدهند، چون مشخص نیست پولهایی که هزینه میکنند در چه بخشهایی خرج میشود. در سال ۸۸ وقتی از هیأت آذربایجان شرقی خداحافظی کردم، ۷/۱ میلیارد تومان پول در صندوق موجود بود، در صورتی که طبق اطلاعات من فدراسیون برای پرداخت حقوق کارمندانش هم مشکل دارد. این را هم در نظر بگیرید که در یک سال گذشته هیچ اردو یا اعزامی هم نداشتهایم.»
۲۵۶ ۴۱
نظر شما