سرویس تجسمی هنرآنلاین: هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در تالار وحدت در حال برگزاری است. علی فخرایی متولد بندر دیر در استان بوشهر و فارغ‌التحصیل رشته مجسمه‌سازی از دانشگاه هنر تهران است که با اثری تحت عنوان "هفت‌پیکر" در هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران حضور دارد. فخرایی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری این اثر گفت: در زمان دانشجویی علاقه زیادی به نقاشی و رنگ‌ها داشتم و در جریان مطالعاتی که در خمسه نظامی داشتم متوجه شدم که مبحث رنگ در داستان هفت‌پیکر بسیار مهم است و حالت سمبولیک دارد. با توجه به اینکه همیشه سعی می‌کنم در آثار خود از ادبیات کلاسیک وام بگیرم، این کار را بر اساس داستان هفت‌پیکر خمسه نظامی ساخته‌ام.

فخرایی ادامه داد: اثری که با عنوان "هفت‌پیکر" به هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی ارائه کرده‌ام شامل هفت ساختار و کمپوزیسیون رنگی است که برداشت شخصی من از اشعار نظامی است. در داستان هفت‌پیکر، هفت‌گنبد وجود دارد که مفاهیم زیادی با خود دارند و من نیز در کار خود هفت سازه را به کار بردم و دغدغه اصلی من چینش رنگ‌ها در کنار هم بود. چینش کلمات در شعر، چینش آجرها در معماری و... دارای اهمیت است و من هم این موضوعات را مدنظر قرار دادم و سعی کردم بر اساس آنها مطالعه‌ای در نقاشی، مجسمه‌سازی و ادبیات کلاسیک داشته باشم.

او با اشاره به این‌که متریال ساخت اثرش کاموا است، گفت: کاموا تبدیل به بافت می‌شود و به عنوان یک عنصر بصری هم‌زمان می‌تواند رنگ و بوم باشد. من از نخ‌های متنوع پنبه، کتان، اکریلیک و... با توجه به طیف رنگی که مورد نظرم بود استفاده کردم و هشت لایه کاموا را به هم بافته و تبدیل به طناب کردم. این طناب‌ها تبدیل به نوار شده و نوارها تبدیل به فرم‌های مختلف شده‌اند. هر متریال یک ابزار بیانی خاص است و هنرمند به این دلیل متریالی را انتخاب می‌کند که آن ماده حرفی برای گفتن دارد. هر سوژه‌ای را نمی‌توان با هر ماده‌ای ساخت و اگر قرار بود من این آثار را با سنگ یا ماده دیگری بسازم احتمالاً فرم‌های دیگری به وجود می‌آمد.

فخرایی درباره اینکه اثرش چقدر به تعریف مجسمه نزدیک است، گفت: شاید اثر من در تعریف کلاسیک مجسمه قرار نگیرد اما در تعریف مجسمه مینی‌مال قرار می‌گیرد. به نظرم در هنر امروز بحث مجسمه‌ساز بودن، نقاش بودن و... چندان مطرح نیست، بلکه مهم هنرمند بودن است. درست است که در دوسالانه مجسمه‌سازی آثار چیدمان، هنرهای جدید و... نیز دیده می‌شود اما به نظر می‌رسد که ۹۰ درصد کارها همچنان مجسمه هستند و به تعاریف کلاسیک این هنر نزدیک هستند. اگرچه امروزه شناخت مرز بین هنرها کار سختی است، اما شخصاً معتقدم مجسمه باید بر گذشته خود استوار باشد و ریشه‌ها و گذشته را نمی‌توان کنار گذاشت. حتی وقتی ساختارشکنی می‌کنید نیز بازسازی ساختار گذشته را انجام می‌دهید. 

هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران تا 24 بهمن در تالار وحدت و پهنه رودکی برپاست.