رویداد‌های مهم این روز در تقویم شمسی (۳ آبان) • ولادت شهید صدیف اسماعیل‌پور (استان مازندران، شهرستان بابل، روستای معلم کلا) (۱۳۴۴ ه.ش) • آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی در پی گسترش نهضت اسلامی مردم (۱۳۵۷ ه.ش) • عملیات جاده ماهشهر به‌طور مشترک به فرماندهی ارتش (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید خلبان نصرالله اصیل ادب (استان تهران، شهرستان ورامین) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید محمدعلی پورسان (استان تهران، شهرستان ورامین) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید محمدعلی رمضانیان (استان خوزستان، شهرستان اندیکا، روستای جعفرآباد) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید نورمحمد رمضانی (استان خوزستان، شهرستان دزفول، روستای چغاسبز) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید رجب زالپولی (استان مازندران، شهرستان نوشهر) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید اسحاق احمدی گالشی (استان مازندران، شهرستان سوادکوه شمالی) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید مهدی صفری گرائیلی (استان مازندران، شهرستان نکا) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید بهمن آقابراری (استان مازندران، شهرستان تنکابن) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید مدد احمدی (استان مازندران، شهرستان ساری) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید حسین بخشیان فرح‌آبادی (استان مازندران، شهرستان ساری) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید ارسلان ریحان صفت مرکیه (استان مازندران، شهرستان رامسر) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید علی معظمی گودرزی (استان لرستان، شهرستان بروجرد) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید پرویز ساعی مشفق (استان اصفهان، شهرستان اصفهان) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید علی همتی (استان مرکزی، شهرستان ساوه) (۱۳۵۹ ه.ش) • شهادت شهید مرتضی احمدی (استان مرکزی، شهرستان اراک) (۱۳۶۱ ه.ش) • شهادت شهید محمد بوربور (استان تهران، شهرستان ورامین) (۱۳۶۱ ه.ش) • شهادت شهید سیداکبر کوه پیکری (استان مازندران، شهرستان نکا) (۱۳۶۲ ه.ش) • شهادت شهید مهدی رحمانی خلیلی (استان مازندران، شهرستان بهشهر) (۱۳۶۲ ه.ش) • شهادت شهید فتح‌الله شاکری جویباری (استان مازندران، شهرستان جویبار) (۱۳۶۲ ه.ش) • شهادت شهید محسن بابائی (استان تهران، شهرستان شمیرانات) (۱۳۶۲ ه.ش) • شهادت شهید عباس آران دشتی آرانی (استان اصفهان، شهرستان آران و بیدگل) (۱۳۶۲ ه.ش) • شهادت شهید محمدجعفر رنجبر (استان مرکزی، شهرستان ساوه) (۱۳۶۳ ه.ش) • شهادت شهید صفدرقلی انگورج تقوی (استان مازندران، شهرستان چالوس) (۱۳۶۴ ه.ش) • شهادت شهید دوست علی برومند (استان مازندران، شهرستان قائمشهر) (۱۳۶۴ ه.ش) • شهادت شهید منصور پنجه فولادی (استان خراسان رضوی، شهرستان مشهد) (۱۳۶۶ ه.ش) • شهادت شهید پژمان شاهوند (استان خوزستان، شهرستان اندیمشک) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید محمد صادقی نژاد (استان خراسان رضوی، شهرستان قوچان، روستای شهر کهنه) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید احمد لنگری (استان خراسان شمالی، شهرستان بجنورد، روستای لنگر) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید امید پارداد (استان خراسان رضوی، شهرستان مشهد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید حامد عبدالهی شورچه (رضا فراتی) (استان خراسان رضوی، شهرستان مشهد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید حمید لزگی (استان خراسان رضوی، شهرستان مشهد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید محمد قرائی (استان خراسان رضوی، شهرستان مشهد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید امین ابارشی (استان خراسان رضوی، شهرستان سبزوار) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید سعید فسنقری (استان خراسان رضوی، شهرستان سبزوار، روستای فسنقر) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید مهدی عارفی (استان خراسان رضوی، روستای کندر) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید مهدی زبردست (استان خراسان رضوی، شهرستان تربت حیدریه، روستای عبدآباد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید مسعود معصومی اکبرآبادی (استان خراسان رضوی، شهرستان رشتخوار، روستای اکبرآباد) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید محمد سلیمانی (استان خراسان رضوی، شهرستان نیشابور، روستای سلیمانی) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید سیدعلی سیادت (استان خراسان جنوبی، شهرستان بیرجند، روستای اسطرخ) (۱۳۹۲ ه.ش) • شهادت شهید مدافع حرم خان‌علی یوسفی (لشکر فاطمیون) (۱۳۹۴ ه.ش) • شهادت شهید مدافع حرم سردار مقدم (لشکر فاطمیون) (۱۳۹۴ ه.ش) • شهادت شهید مدافع حرم جبار عراقی (استان خوزستان، شهرستان کارون، کوت عبدالله) (۱۳۹۴ ه.ش) • شهادت شهید فرشید چیت بندی (استان سیستان و بلوچستان، شهرستان زهک) (۱۳۹۸ ه.ش) 

«الهه عسکری» مادر شهید «محمدمهدی رضوان» از شهدای درگیری با قاچاقچیان مواد مخدر در تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، با روایت خاطرات کودکی فرزندش اظهار داشت: ۶ تیر ۷۹ نزدیک اذان صبح به دنیا آمد. آن روز دکترش گفت محمد به خاطر شرایطی که دارد احتمال ماندنش یک درصد است، چون اصلا شرایط خوبی نداشت و از لحظه به دنیا آمدن در دستگاه بود. هنوز دستگاه گوارشش تکمیل نشده بود و به خاطر مشکلاتش، من هم با او نزدیک ۱۱ روز در بیمارستان بودم. وقتی مدت ماندنش در بیمارستان طولانی شد، گفتیم توکل به خدا و او را به خانه آوردیم که به لطف خدا محمد روز به روز بهتر شد. زن‌عمویم محمد را هفت سال نذر علی‌اصغر امام حسین (ع) کرد تا ماه محرم لباس سقایی تنش کنیم.

وی افزود: محمد تا اول راهنمایی خیلی درس‌خوان بود. به واسطه معلم درس آمادگی دفاعی از ۱۳ سالگی وارد بسیج شد، فرمانده‌اش که کار‌های محمد را دید علاقه‌مند شد به او کار‌ها و مسوولیت‌های بیشتر بدهد از این رو به گردان امنیتی ۲۰۷ فرستاده شد در قسمت نیروی انسانی گردان. نزدیک هفت سال در گردان حضور داشت. چون پشت میزنشین نبود و دوست داشت در کار عملیاتی باشد و به قول خودش کف خیابان برود، برای همین جا به جا شد و در جمع پنج نفره تیم اطلاعات شناسایی گردان امنیتی قرار گرفت.

مادر شهید در خصوص شناخت هدف فرزندش و راهی که رفت بیان کرد: روزی که به من گفت می‌خواهد وارد بسیج شود با خودم فکر کردم حتما از بچه‌ها شنیده و چیزی در سرش افتاده، گفتم هدفت را بشناس و بر اساس حرف دیگران جایی نرو، چون بعد از مدتی کار دلت را می‌زند و بیرون می‌آیی. اما اینطور نبود و هدفمند رفت، تنها چیزی که برایش اهمیت داشت احساس مسوولیت و قدمی بود که برای خدا برمی‌داشت و از این نظر خوشحال بود.

وی در خاطره‌ای گفت: در یک ماموریتی اراذل و اوباش موتور محمد را داغون کرده بودند، دوستانش که برای پس گرفتن موتور رفتند، زنگ زدند به محمد گفتند چقدر هزینه تعمیر می‌شود محمد گفته بود هیچی، در حالی که پول زیادی برای تعمیر موتور داد، اما حاضر نشد مبلغ آن را بگیرد. می‌گفت اتفاقی هست که افتاده، به شوخی می‌گفتم «آره دیگه، مادر هست! اتفاقی بیافته کمک میکنه، چیز مهمی نیست»

عسکری در مورد رضایتش برای فعالیت‌های محمد بیان کرد: هیچ وقت مانعش نشدم، چون علاقه‌ای داشت که دلم نمی‌آمد جلویش را بگیرم. دخترم نسبت به درس علاقه داشت و محمدمهدی نسبت به کارش. هر زمان می‌خواستم بگویم نرو انگار دهانم بسته می‎شد. یکبار که اجازه ندادم برود مثل مرغ سرکنده حالم بد شد، وقتی اصرار کرد دیدم در سرش شر و شور جوانی نیست، از کارهایش سر در نمی‌آوردم. از کارهایش خبر نداشتم، آنقدر در این مسائل دقت داشت که کسی سر از کارش درنیاورد حتی پدرش از کارش خبر نداشت.

وی افزود: محمد مهدی در منطقه هرندی یک سال و نیم برای مبارزه با مواد مخدر و جمع کردن قاچاقچیان ماموریت داشت. خیلی از قاچاقچیان بزرگ را شناسایی کردند. آن شب که محمد را زدند یکی از ماموریت‌های مهمش بود. یکی از بزرگترین قاچاقچیان را شناسایی کرده بودند و قرار بود دستگیرش کنند که غافلگیر شدند.

مادر تعریف کرد: محمد ۱۰ روز قبل از شهادت تماس گرفت و گفت خوش به حالت است اگر شهید شوم، مادر شهید خیلی جوانی هستی. چون خیلی با من شوخی می‌کرد گفتم چه اعتماد به نفسی داری مطمئنی شهید می‌شوی؟ گفت: چنین لیاقتی ندارم خدا این سعادت را نصیب هرکسی نمی‌کند.

وی درباره آخرین روز حیات زمینی فرزندش گفت: ما روز پنجشنبه قم و جمکران بودیم. محمد با همیشه فرق داشت. از روز قبل طی کرد با شما بیایم باید غروب در تهران باشم، چون ماموریت مهم دارم و باید حضور داشته باشم. اصلا مثل همیشه نبود، موج مثبت خانه ما بود، اما آن روز اصلا حرف نمی‌زد، شوخی نمی‎کرد چیزی نمی‌گفت، از صبح هندزفری در گوشش بود و مداحی گوش می‌داد. داخل مسجد جمکران که شدیم پدرش رفت برای نماز و خودم کنار ماشین زیرانداز پهن کردم، گفتم محمد نماز نمی‌خوانی؟ جواب نداد، دیدم چشم دوخته به گنبد و تسبیحش در دستش هست، گفت: مامان بگذار امروز در حال خودم باشم، بگذار یک جور دیگر با آقا درددل کنم. حال عجیبی داشت. وقتی پدرش از نماز برگشت قرار شد اول برویم حرم و بعد به سمت تهران حرکت کنیم، محمد گفت اگر می‌شود از دور سلام بدهیم، من باید زود برسم تهران، پدرش با ناراحتی گفت اگر قرار است اینطور زیارت کنیم، دفعه بعد با ما نیا. محمد گفت: دفعه بعدی وجود ندارد. گفتم: خودت را لوس نکن محمد، بابا ناراحت شده و حرفی زده. اما وقتی بعدا فکر کردم دیدم واقعا دفعه بعدی وجود نداشت.

ساعت هفت رسیدیم تهران. لباسش را عوض کرد نگاه آخرش را هیچ وقت یادم نمی‌رود، آنقدر سریع از خانه خارج شد که فرصت حرفی نبود. چند روز قبل به من گفته بود شما را به خدا وقتی می‌روم ماموریت با دعاهایت مرا بیمه نکن، نگو مراقب باش، گفتم پس چه باید بگویم؟ گفت دعای شهادت کن، گفتم مادر جان تهرانیم، وسط میدان جنگ که نیستیم، گفت فرقی ندارد، می‌دانم سعادتش را ندارم، ولی تو دعای شهادت کن. گفتم من آمادگی اینجور مسائل را ندارم همیشه پشتیبانت بودم. گفت دوست داری زنگ در را بزنند بگویند پسرت با موتور تصادف کرده یا اینکه بگویند شهید شده؟ کدام یکی بهتر است؟ گفتم: قطعا اینکه بگویند شهید شدی. وقتی محمد رفت. کلاس سلاح‌کشی رفت، بعد کلاس ماموریت داشت ۱۰ شب زنگ زدند محمد تصادف کرده، رسیدیم بیمارستان گفتند در ماموریت محمد را زدند و ساعت ۹ صبح پر کشید.

مادر شهید درباره علاقه فرزندش برای رفتن به سوریه گفت: دوست داشت سوریه برود، ولی پدرش اجازه نداد. همه کارهایش را کرده بود و عجیب دوست داشت برود که نشد و قسمتش این بود در تهران به شهادت برسد.

انتهای پیام/ 141