گرگان - با وجود آنکه استان گلستان آرام آرام و با افزایش تعداد مبتلایان به وضعیت قرمز شیوع کرونا نزدیک می‌شود اما کنترل این بیماری در گمیشان با کمترین اقدام بازدارنده و با وجود استفاده نکردن مردم این شهر از ماسک موضوعی است که پی بردن به دلایل آن می‌تواند این شهرستان کوچک را به الگوی مناسبی برای دیگر مناطق در کاهش تعداد افراد درگیر و کاستن از تعداد جان‌باختگان کووید ۱۹ تبدیل کند.
گفته می‌شود دور بودن این شهر از سکونتگاه‌های پیرامونی مانند گرگان و کردکوی و در نتیجه ارتباط کم با مناطق مستعد آلودگی، ارتباط کم ساکنان با یکدیگر و کوتاه بودن زمان خروج از منزل به‌دلیل روحیات شخصی و قومی از جمله دلایلی است که احتمال قرار گرفتن ساکنان گمیشان در معرض ویروس کرونا را کم کرده است.
مشاهدات خبرنگار ایرنا هم نشان می‌دهد میزان استفاده از ماسک در این شهر کم است اما نکته قابل توجه آن است که گمیشانی‌ها به طور کاملاً طبیعی و طبق عادت همیشگی، با فاصله‌گذاری اجتماعی زیاد به تعامل با یکدیگر مشغول هستند.
معاون فرماندار گمیشان معتقد است که کرونا از ابتدای شیوع در این شهرستان جدی گرفته شده و قبل از صدور بخشنامه‌های بالادستی، سختگیری زیادی برای رعایت موارد بهداشتی در گمیشان اعمال شد.
سیدعلیرضا حسینی افزود: هرچند به سبب شرایط سخت اقتصادی و درآمد اندک آمار استفاده کنندگان ماسک گمیشان نسبت به دیگر مناطق پایین‌تر است اما برخی ویژگی‌های طبیعی و جمعیتی سبب شده فاصله‌گذاری اجتماعی در گمیشان رعایت شود.
وی بیان کرد: تراکم جمعیتی در گمیشان به نسبت مساحت شهرستان کم است و به طور طبیعی فاصله‌گذاری بین مراکز و هسته‌های جمعیتی مانند روستاها رعایت می‌شود.معاون فرماندار گمیشان افزود: شیوه زندگی اهالی این منطقه هم از دیگر عوامل کاهش ابتلا به کرونا است که برای نمونه مدت زمان حضور زنان و مردان در محیط خارج از خانه بسیار اندک بوده و به همین سبب مراودات عامه و بیرونی و در نتیجه قرار گرفتن در معرض کرونا به حداقل می‌رسد. وی معتقد است: واقع شدن گمیشان در منطقه مرزی و دوربودن این شهرستان از جاده سراسری دیگر دلیل شیوع کمتر کرونا در گمیشان است. معاون فرماندار گمیشان گفت: در پیک نخست شیوع کرونا در گلستان، سالمندان و کهنسالان دارای بیشترین آمار ابتلا به این بیماری بودند اما گمیشان با وجود دارا بودن بافت جمعیتی به نسبت بالا شاهد کمترین بیمار کرونایی بخصوص در میان سالمندان بود که یکی از اصلی‌ترین دلایل آن توانمندی و سلامت عمومی (طبیعی) سالخوردگان منطقه به‌دلیل نوع زندگی سنتی آنهاست.