صاحب‌خبر - پس از روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، سناریو «فشار حداکثری» علیه تهران توسط کاخ‌سفید دنبال شد. «جان بولتون» مشاور ارشد کاخ‌سفید که به مواضع ضدایرانی معروف است به تیم ترامپ برای شدت بخشیدن به این فشار، اضافه شد و حربه «تابستان داغ» برای به اصطلاح زانو درآوردن ایران در دستور کار قرار گرفت. در نهایت بولتون اخراج و آمریکا دچار تابستان داغ شد. حربه خروج آمریکا از برجام به امید از هم‌پاشیدن توافق هسته‌ای به شکست انجامید و حالا هم «برایان هوک» که مأمور اجماع جهانی برای امنیت‌سازی ایران بود استعفا داد. آمریکایی‌ها به دنبال این هستند که در مهرماه با سر رسیدن زمان تحریم تسلیحاتی کشورمان، اجماعی بین‌المللی ایجاد کرده تا این تحریم‌ها لغو نشود اما روسیه و چین رسما اعلام کرده‌اند که با این موضوع مخالف هستند. اینها تنها گوشه‌ای از سریال شکست‌های 4سال گذشته آمریکا در برابر ایران بوده است. هوک نتوانست اجماع ایجاد کند هفته گذشته بود که «برایان هوک» نماینده دولت آمریکا در امور ایران به روزنامه نیویورک‌تایمز گفت از سمتش استعفا می‌کند. برایان هوک یکی از معدود مقام‌های آمریکایی است که از خانه‌تکانی‌های دستگاه سیاست خارجی آمریکا در امان مانده و بعد از اخراج «رکس تیلرسون» از سمت وزیر خارجه آمریکا سمتش را حفظ کرده بود. بر اساس این گزارش، «الیوت آبرامز» که نماینده دولت آمریکا در امور ونزوئلا بود جایگزین برایان هوک شد. روزنامه «واشنگتن‌پست» اما بامداد جمعه به نقل از یک مقام ارشد سابق در دولت آمریکا نوشت از هوک خواسته شد که استعفا دهد تا مسئولیت شکست استراتژی واشنگتن علیه ایران، بر دوش وی بیافتد. این مقام ارشد پیشین که خواست نامش فاش نشود به این روزنامه گفت: ایران محدودیت‌های غنی‌سازی، انباشت اورانیوم و توسعه سامانه‌های تأمین را شکسته است. طبق تمام داده‌های تجربی، وضعیت کنونی از زمان حضور آمریکا در برجام بدتر است و آنها به طرز چشمگیری اقدامات بد خود را افزایش دادند. وی سپس نتیجه‌گیری کرد: اگر به زعم شما این استراتژی موفق بود، نمی‌دانم چرا باید نماینده خود را اخراج کنید. واشنگتن‌پست همچنین به نقل از این مقام مطلع نوشت: چه کاری جز وارد کردن صدمه جدی به اقتصاد ایران انجام داده‌ایم؟ اگر استراتژی آن بود، خب انجام شد. اگر استراتژی، جلوگیری از دستیابی آنها به تسلیحات اتمی بود، آنها اکنون گام‌های بیشتری برداشته‌اند. نشنیده‌ام کسی، حتی از راست‌های افراطی، بگوید این استراتژی کارگر بود. اما نکته مهم این بود که واشنگتن‌پست از حقیقت دیگری برای این استعفا پرده برداشت و آنهم این بود که، هوک در ماه‌های گذشته تلاش کرده بود حمایت متحدان کشورش را برای رأی مثبت به پیش‌نویس قطعنامه آمریکا برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران به دست بیاورد، اما آن‌طور که از ظواهر امر پیداست، این قطعنامه نیز نتیجه مثبتی برای آمریکا به همراه نخواهد داشت و هوک نتوانست اجماعی علیه ایران ایجاد کند. قطعنامه از پیش شکست‌خورده هوک در حالی استعفا داد که دولت آمریکا سه‌شنبه این هفته، قطعنامه‌ای را که خواستار تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران است در شورای امنیت سازمان ملل متحد به رأی خواهد گذاشت. نشریه آمریکایی فارن‌پالیسی این قطعنامه را نمونه‌ای از سندی با ویژگی‌های «دیپلماسی ترامپ» توصیف کرد و نوشت: این قطعنامه جسورانه است و به دنبال تحمیل تعهدات حقوقی جامع به کشورها و ملزم کردن آنها به مقابله با کشتی‌های حامل بارهای ایران و توقیف آنها است. چین و روسیه به صراحت اعلام کرده‌اند که این قطعنامه را وتو خواهند کرد؛ با این حال فارین‌پالیسی نوشته ممکن است کار اصلاً به نیاز به وتو هم نکشد زیرا واشنگتن احتمالاً از ۹ رأی لازم برای تصویب قطعنامه خود نیز برخوردار نیست. خبرگزاری فرانسه هم به نقل از منابع دیپلماتیک گزارش داد: پیش‌نویس آمریکا درباره تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت سازمان ملل رد خواهد شد. فشار جواب نداده دنبال توافقند اما توهم ترامپ، رییس‌جمهور تاجرمسلک آمریکایی درباره ایران همچنان ادامه دارد. وی پنجشنبه گذشته در ادعاهایی، بیان داشت: ایران برای توافق با ما له‌له می‌زند، ولی می‌خواهند منتظر بمانند چون ترجیح می‌دهند با بایدن توافق کنند. ذکر این نکته برای ادعای ترامپ، ضروری است که اتفاقا هدف آمریکا از ایجاد سریال‌های فشار بر تهران، آوردن تهران به میز مذاکره بوده که با شکست این سریال‌ها، وی مدعی است که تهران به دنبال توافق با آمریکاست. ترامپ تا پیش از انتخابات، بشدت در پی آوردن ایران به میز مذاکره برای بهره‌برداری انتخاباتی بود ولی حالا که این مهم رخ نداده، با وعده توافق پس از انتخابات، سعی در فضاسازی داخلی در آمریکا برای خود است اما نمی‌‎داند که دست وی و امثال وی در آمریکا برای مردم و دولتمردان ایران رو شده است و ترامپ باید خواب توافق با تهران را ببیند. حامی تروریسم می‌شوید! البته این توهمات، تنها به رییس‌جمهور آمریکا منتهی نمی‌شود و مقامات آمریکایی چون نتوانستند اجماع جهانی علیه کشورمان ایجاد کنند، علاوه بر ایران، به تهدید چین و روسیه روی آورده‌اند. در همین رابطه و در ادامه سیاست ضد ایرانی دولت آمریکا و تلاش برای ممانعت از بهره‌بردن تهران از عواید توافق هسته‌ای، «کلی کرافت» نماینده واشنگتن در سازمان ملل در ادعایی ایران را «حامی شماره یک تروریسم» در جهان خواند و خطاب به روسیه و چین گفت: اگر مانع قطعنامه آمریکا برای ممانعت از رفع تحریم‌های تسلیحاتی ایران شوند، در حمایت از حامی تروریسم مشارکت کرده‌اند. وی در ادامه، اتهاماتی را هم علیه چین و روسیه مطرح کرد و گفت: شراکت روسیه و چین نه تنها در حمایت از ایران بسیار واضح است، بلکه آنها به دنبال ترویج هرج‌ومرج، درگیری و ناآرامی خارج از مرزهای خود هستند، بنابراین باید آنها را به کنار بکشانیم. جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی آمریکا نیز در اظهاراتی مضحک مدعی شد: دولت آمریکا باید براندازی در ایران را به عنوان هدف خود تعریف کند. وی ادعا کرد: نابود کردن سپاه پاسداران یکی از راه‌های براندازی در ایران است و این رخداد می‌تواند موجب آشوب و هرج و مرج در ایران شود. خط و نشان دموکرات‌ها برای برجام نکته مهم دیگر، اظهارنظر مقامات دموکرات آمریکایی درباره برجام است. برخی در داخل اینطور فکر می‌کنند که اگر جو بایدن، رقیب ترامپ رأی بیاورد، آمریکا بدون پیش‌شرط دوباره به برجام باز خواهد گشت در صورتیکه رفتار دموکرات‌ها نشان داده، آنها مابه‌ازای هر گام برای بازگشت به برجام، امتیازی از ایران طلب خواهند کرد. در همین رابطه، «آنتونی بلینکن»، مشاور «جو بایدن» نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا ضمن تمجید از مفاد برجام گفته این توافق به گونه‌ای طراحی شده که دولت آمریکا می‌توانست با ماندن در آن تحریم‌های تسلیحاتی ضدایران را تمدید کند. وی افزود: البته ما در داخل خود متن برجام روی مفاد مهمی برای بازگرداندن تحریم‌ها اصرار کردیم. فقط یک مشکل وجود دارد: بند بازگشت خودکار تحریم‌ها باید توسط یکی از طرف‌های مشارکت‌کننده در توافق هسته‌ای فعال شود! کوتاه سخن اینکه، شکست تیم ترامپ در سیاست فشار علیه ایران قابل پیش‌بینی بود زیرا به مانند ترامپ و تیمش، بسیار آمده و رفته‌اند و این جمهوری اسلامی ایران است که با صلابت هر روز بر قدرت و نفوذش در منطقه و جامعه بین‌الملل افزوده می‌شود. ولی یک نکته ضرورت دارد که برخی در داخل هم به آن باید توجه کنند و آنهم این است که برای جمهوری اسلامی، دموکرات و جمهوری‌خواه تفاوتی ندارد زیرا آنها در خصومت علیه ایران متفق‌القول بوده اما در تاکتیک تفاوت‌هایی دارند که نباید فریب این ظاهرسازی آنها را خورد.∎​