صاحب‌خبر - شصت‌و‌نهمین قسمت برنامه سینمایی «هفت» به بررسی تأثیر کرونا بر وضعیت امروز سینمای ایران پرداخت. به گزارش «وطن امروز»، سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده سینما و مدیر سینما آستارا در میزگرد «بررسی وضعیت سینماها در دوران کرونا و چالش‌های آن» گفت: ظاهرا وضعیت خوبی حاکم نیست و دچار یک تناقض هستیم. از یک طرف سینمادارها دوست دارند سینماها باز باشد و به شکل عادی کار خود را ادامه بدهد اما از طرفی چیزی به اسم کرونا آمد و همه دنیا را در همه زمینه‌ها تحت تأثیر قرار داد. همه روزهایی که بحث بازگشایی سینماها مطرح بود، 2 طرز تفکر وجود داشت؛ یک عده غالبا می‌گفتند نباید باز شود اما عده‌ای دیگر می‌گفتند باز شود. اصرار برای باز شدن هم 2 دلیل داشت؛ نیاز اقتصادی و رفع نیازهای روحی مردم. 4 ماه است که این محدودیت وجود دارد و همه تقریبا عصبی شده‌اند؛ باید برای بچه‌ها فضای تفریح فراهم کرد. آنقدر که مردم را دارند از سینماها می‌ترسانند، سینما ترسناک نیست؛ چون ضوابط بهداشتی کاملا رعایت می‌شود. حس من این است که مردم به سینما احتیاج دارند. اگر سینمای ما زمین بخورد یک زنگ خطر است، چرا که مردم را به سمت فیلم‌های خارجی سوق می‌دهیم و خوراک فرهنگی خود را از جای دیگر تأمین می‌کنند. سجاد نوروزی، مدیر پردیس آزادی هم در ادامه این میزگرد گفت: جدا از ضوابط اعلام‌شده درباره بازگشایی سینماها با ۵۰ درصد ظرفیت، می‌بینیم همان ۵۰ درصد هم به ظرفیت حقیقی خود نمی‌رسد. در این مدت که سینما آزادی بازگشایی شده و شاید جزو چند سینمای اصلی تهران است، من قاطعانه می‌گویم خانواده‌ای با بچه به سینما نیامده است و مردم خودشان ملاحظه دارند. بر اساس ضوابطی که اعلام شد فقط سینماها برای مدت طولانی تعطیل شدند. اگر چند صنف را در کل کشور بخواهیم دستچین کنیم که پروتکل بهداشتی را رعایت می‌کنند قطعا نخستین آنها صنف سینماست که تمام موارد را رعایت می‌کند. فارغ از محدودیت مالی سینماها با همین وضعیت کرونا در سال 98 گردش مالی سینماها 290 میلیارد بود. این 290 میلیارد شاید چرخش مالی 2 بنگاه ماشین باشد. در سال گذشته اگر به آمار دقت و به واقعیات توجه کنیم، 9 فیلم به فروش بالای 10 میلیاردی رسیدند و 80 درصد فیلم‌ها تقریبا مخاطب نداشتند. بالاخره این سینما با این ظرفیت، گنجایش 110 فیلم در سال ندارد؟ اگر درست از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم فروش بیشتر می‌شود. ما در 2 هفته حجم کثیری فیلم را اکران می‌کنیم که کار اشتباهی است. اگر تا 2 ماه آینده فکر عاجلی برای صنعت سینما کردیم که هیچ، اگر فکری نکردیم حداقل 3 سال زمان می‌برد تا سینماها دوباره سرپا شوند.∎​