«خبرنامه دانشجویان ایران» مسعود براتی// یک. طبق قانون اساسی هر توافقی که واجد تعهدی برای نظام اسلامی باشد، باید در مجلس شورای اسلامی بررسی شود و در آن جا درباره اش تصمیم گیری شود. این حرف هم برای برجام و هم برای توافق ایران و چین وارد است و نباید از آن عدول کرد.

دو. مساله اصلی کشور در بخش مدیریت و اقتصاد به درون کشور ربط دارد و تنها راه پیشرفت نگاه درون زا داشتن به مسائل است و نه تکیه به خارج و برون زا دیدن، چه آمریکا باشد چه چین. استفاده درست از خارج تنها زمانی مفید است که مبتنی بر نگاه درون زا باشد.

سه. نگاه به شرق مبتنی بر درونزایی راهبرد اصولی برای تامین منافع ملی ما است. فرصت از دست رفته در هفت سال اخیر به واسطه نگاه غیرعقلانی و غرب پرستانه دستگاه اجرایی باید جبران شود. یکی‌ از راه کارها برای جبران تعریف روابط راهبردی با چین و روسیه ا‌ست.

چهار. چین رویکرد خصمانه علیه ایران ندارد و به دنبال تغییر نظام و یا دخالت در امورات ایران نبوده و نیست. لذا کاملا همکاری بلند مدت با این قدرت اقتصادی توجیه و منطق دارد. اما باید دانست که چین منافع ملی خود را دنبال می‌کند و لزوما همیشه و همه جا منافع ما و چین یکی نیست.

پنج. احتمالا برای چین خوب خواهد بود که ایران یک تامین کننده صرف انرژی باقی بماند و این نقطه اصلی تعارض منافع ملی ایران و چین خواهد بود. حتما می‌شود همکاری دو کشور به گونه ای مهندسی شود که این تعارض مدیریت و حل شود. مشروط به فعال بودن کارگزار ایرانی.

شش. مثل روز روشن است که آمریکا نمیخواهد روابط راهبردی ایران و چین توسعه پیدا کند، هم به خاطر موفق شدن سیاست فشار حداکثری و هم سیاست های مهار چین که دنبال می‌کند. لذا اراجیفی که درباره این توافق منتشر شده خاستگاه روشنی دارد.

هفت. جریان انقلابی باید بداند نگاه برون زا غلط است و هر همکاری‌ خارجی که بر این نگاه استوار باشد منافع ملی ما را تامین نمی کند. دولت روحانی نگاه درونزا ندارد و لذا جریان انقلابی باید با چشم باز، تخصصی، مطالبه گر و با نگاهی رو به جلو این توافق را دنبال کند.

حتما ایران و چین به واسطه منافع مشترک راهبردی می توانند همکاری بلند مدت بایکدیگر انجام دهند. ان شالله

پی نوشت: متنی که منتشر شده است ابعاد گسترده همکاری را نشان می‌دهد که البته در حد کلیات است و در مسیر زمان به یک توافق ریز و دقیق تبدیل خواهد شد.