به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛امین اسدی، فعال حوزه شهری در یادداشتی نوشت: آلودگی صوتی یکی از مهم‌ترین آلاینده‌های محیط‌زیست در نواحی شهری است که کاهش آن به منظور بالا بردن سطح کیفی زندگی و کم کردن اثرات آن بر سلامت شهروندان، به‌عنوان یکی از معضلات زیست محیطی شهری بر همگان آشکار است.
بر اساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران آلودگی صوتی در برخی مناطق پایتخت از حد اضطرار عبور کرده است.
حدود مجاز تراز صدا برای مناطق مسکونی در دوره زمانی روز و شب به ترتیب ۵۵ و ۴۵ دسی‌بل است که متاسفانه در مناطق مسکونی بزرگراه‌های تهران از حد اضطرار عبور کرده است.
بر اساس نتایج اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط شرکت کنترل کیفیت هوا، میانگین تراز صوتی در حاشیه بزرگراه‌های تهران در دوره زمانی روز بین ۷۰ تا ۸۰ دسی‌بل است از این رو در کاربری‌های مسکونی مجاور بزرگراه‌ها، میانگین تراز صوتی در دوره زمانی روز، ۱۵ تا ۲۰ دسی‌بل بالاتر از حدود مجاز در نظر گرفته شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست بوده و شرایط از حد اضطرار عبور کرده است.
بر اساس اطلاعات منتشر شده از ایستگاه های ثابت سنجش صوت در تهران، آلودگی صوتی در ۱۱ نقطه در مرحله خطرناک قرار دارد.
ایستگاه های میدان نماز، خراسان، منطقه ۱۸، بعثت، افسریه، نیروی هوایی، شهید گمنام، شهران، تهرانسر، حکیم و آذری ایستگاه‌هایی هستند که شاخص آنها بالای ۷۰ و خطرناک است.
همچنین ۱۱ نقطه دارای شاخص آزاردهنده و شش نقطه نامناسب برای کودکان و بیماران است و از میان ایستگاه‌های ثابت سنجش صوت در تهران تنها دو نقطه وضعیت مناسب و سالم دارند که ایستگاه های شهید محلاتی و گلبرگ هستند.
راهکارهایی برای مقابله با این معضل زیست محیطی وجود دارد اما این راه حل ها غالبا پرهزینه هستند ولی به چند راهکار کم هزینه اشاره میکنیم؛
حریم صوتی در بافت شهری رعایت نشده در حالیکه رعایت حریم صوتی بهترین راهکار برای کاهش آلودگی صوتی است،معمولا با فاصله گرفتن از منبع صوتی میزان صدا کاهش پیدا می‌کند. بر اساس اندازه‌گیری و بررسی داده‌ها لازم است که ساخت و سازها حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر با منابع آلودگی صوتی از جمله بزرگراه‌ها فاصله داشته باشند. اگر حریم صوتی رعایت شود نیاز به استفاده از راهکارهای هزینه بر نداریم ولی متاسفانه در حال حاضر بافت شهری در تهران به گونه‌ای است که حریم‌های صوتی رعایت نشده است.
فضای سبز نیز می‌تواند بر کاهش شدت صوت موثر باشد و استفاده از تپه شیب‌دار به‌عنوان مانع صوت باید مورد توجه قرار گیرد، در صورت وجود فضای مناسب بین بزرگراه و منازل مسکونی پیشنهاد می‌شود از یک تپه شیب‌دار با پوشش گیاهی متراکم و گونه‌های مؤثر در کاهش صوت استفاده شود. گیاه اگر دارای ارتفاع کافی، عرض و تراکم مناسب باشد می‌تواند صدای ناشی از ترافیک بزرگراه‌ها را کاهش دهد همچنین استفاده از فضای سبز علاوه بر کاهش صدا، اثرات روانی مطلوبی نیز دارد. متأسفانه در بسیاری از موارد برای کاشت پوشش گیاهی این نکات مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
بوق زدن در خیابان‌ها و بزرگراه‌ها تنها برای هشدار است و نباید هر لحظه از آن استفاده کرد. مهم‌ترین منبع آلودگی صدا در شهرهای بزرگ وسایل نقلیه متحرک هستند که دراین بین موتورسیکلت‌ها بیشترین سهم را به خود اختصاص می‌دهند بنابراین ترویج استفاده از موتور سیکلت برقی می‌تواند نقش موثری در کاهش آلودگی صدا داشته باشد.
امیدواریم مدیریت شهری در تهران به گونه ای باشد که به حل این معضل زیست محیطی اهمیت جدی بدهند تا شاهد اثرات سو این مورد نباشیم.
انتهای پیام/ا
نظر شما