صاحب‌خبر - گروه فرهنگی : سرپرست جدید مرکز هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران گفت: آن چه جمعیت تئاتری امروز را رنج می دهد دغدغه کاری، شغلی و مالی است که با وضعیت فعلی ناشی از بیماری کرونا این مساله تشدید شده است. به گزارش فارس، تئاتر همواره به عنوان هنری فاخر و تفکر برانگیز شناخته شده است. هنرهای نمایشی و حتی تئاتر مدرن ریشه در آئین های مذهبی دارند، در کشور ما نیز هنرهای نمایشی پیوندی همیشگی و ناگسستنی با باورها و آئین های مذهبی داشته اند. در خصوص وضعیت تئاتر امروز، دغدغه کاری، شغلی و مالی جمعیت تئاتری ها با علی عطایی سرپرست مرکز هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می خوانید : *چطور شد به تئاتر علاقه مند شدید؟ من زندگی ام همیشه تئاتر بوده است. آن را هنری ارجمند می دانم. تاریخ تئاتر تاریخ تطور اندیشه انسان است. تاریخ رنج ها، شادی ها، عشق ها، آرزوها، سوال ها و ... تاریخ حیات انسان است. انسانی که فکر می کند، می کوشد تا برای سوال هایش جوابی بیابد. انسانی که می خواهد برای یافتن جواب، تحمل دشواری های این جهان و یافتن راه هایی برای سعادت مندی و زندگی آسا ن تر و درست تر با دیگران گفت و گو کند. انسانی که مدام کوشیده است پیش برود، بر جهل و تعصب و تندروی فایق شود و زبان گفت و گو و مفاهمه را به جای خشونت بنشاند.یکی از عللی که این پست را هم پذیرفتم به جز عشق به تئاتر، حضور خود آقای زندوکیلی به عنوان یک انسان صادق و دل سوز در سازمان بود. او واقعا دغدغه های فرهنگی و هنری دارد و دلش می خواهد کاری بکند. من هرگز با کسی رایزنی نکردم، هیچ وقت دنبال این پست نبودم، برای گرفتنش با این و آن تماس نگرفتم، دنبال مقامات سازمان ندویدم، اما پیشنهاد او و شکل بیانش خیلی صادقانه و واقعی بود و مرا مجاب به پذیرفتن کرد. حدس می زدم که مدیریت هنرهای نمایشی در وضعیت و موقعیتی که الان در آن هستیم دارای مشکلات بسیار است. اما بر خدا توکل کردم و لبیک گفتم. *نسبت به بررسی که در این مدت کوتاه در سازمان داشتید به نظرتان چقدر مسائل اقتصادی مرتبط با مشکلات کنونی تئاتر است؟ ببینید به هرحال برخی مشکلات عمومی است نمونه اش هم همین دشواری های اقتصادی که کرونا برای ما ایجاد کرده است. بسیاری از درآمدهای شهرداری و سازمان ما محقق نشده و این موضوع خیلی از برنامه های سازمانی را دچار مشکل کرده است که تئاتر هم بخشی از آن است.تئاتر برای اجرا هم تمرین می خواهد، هم هزینه و هم باید با مخاطب رخ به رخ شود که هم مساله رعایت پروتکل های بهداشتی و هم دشواری های مالی کار آن را دشوار می کند. برخی از مشکلات هم مسائل عمومی تئاتر در ایران است. مثل کمبودهای شغلی و امکانات اجرا، تقسیم نادرست منابع و ظرفیت ها، آموزش های ناقص و ... اما به هر حال آن چه جمعیت تئاتری امروز را رنج می دهد دغدغه کاری، شغلی و مالی است که با وضعیت فعلی ناشی از بیماری کرونا این مساله تشدید شده است.در سازمان ما بیشترین تعداد کار تئاتر کودک در کشور اجرا می شود و فکر می کنم در این زمینه گسترده ترین شبکه مخاطبان تئاتر کشور را دارا باشیم. اما این جمعیت حالا بیکار شده اند. مخاطبان کودک و نوجوان که به مراکز ما رفت و آمد می کردند به خاطر رعایت نکات بهداشتی دیگر به مراکز نمی آیند و این گروه از جامعه کاری مخاطب خود را از دست داده است و به تبع آن بخشی از درآمدهای سازمانی نیز از دست رفته اند که هر دو مورد، دست ما را برای انجام خدمات فرهنگی هنری می بندند. *درباره پخش تئاترهای آن لاینی که در سازمان فرهنگی هنری شروع شده بود بفرمایید که آیا قرار است ادامه پیدا کند یا خیر؟ دوستان قبلی پیگیر پخش آن لاین اجراها بودند و زحمات بسیاری هم کشیدند، گروه هایی را دعوت کردند و چندتایی هم کار پخش شد. اما گویا با سایتی که پای کار آمده بود به مشکل هایی برخورد کردند و این روند متوقف شد. راستش را بخواهید تئاتر هنری نیست که بخواهید آن را از مونیتور ببینید. هیچوقت فیلم تئاتر به خوبی خود تئاتر نمی شود. مقوله تئاتر تلویزیونی چیز دیگری است. برای ضبط تقطیع میشود و با توجه به حضور دوربین تمرین و اجرا می شود. فکر نمی کنم اجراهای آن لاینی که در این مدت اتفاق افتاده اند موفق باشند وگرنه با شدت بیشتری ادامه پیدا می کردند. البته که زیرساخت های لازم هم برای این موضوع وجود ندارد. با این حال من ضمن امیدواری به شکست کرونا و برنامه ریزی بخشی از برنامه ها برای دوران پسا کرونا، پیشنهادها و برنامه هایی نیز برای وضعیت کرونایی دارم و دنبال می کنم. یک بخش آن ایجاد زیرساخت های این ماجرا در سازمان است و یک بخش هم مذاکره با اپلیکیشن ها و موسساتی که به هر صورت مجاز و قادر به پخش آنلاین یا مجازی هستند. در تهیه زیرساخت ها غیر از اخذ مجوزها دغدغههای مالی هم وجود دارد که در حال بررسی است. *به استثنای پردیس تئاتر تهران در حال حاضر چند مرکز نمایشی دیگر توسط بخش هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی هنری اداره می شود و چه وضعیتی دارند؟ تقریبا ۱۷ مرکز، خانه فرهنگ یا فرهنگسرای دیگر در تهران داریم که تا پیش از کرونا به شکل مداوم به تئاتر می پرداخته اند و اتفاقا جاهای بسیار مهمی بوده اند تا جوانان علاقه مند مجالی برای اجرا داشته باشند و تجربه کسب کنند. خیلی خوب است که در هر یک از این مراکز یک نیروی تخصص تئاتر وجود داشته باشد. گرچه کار سختی است. ولی با همکاری منابع انسانی سازمان درصدد هستیم که این اتفاق بیفتد و البته که باید مدیران فرهنگی مناطق تهران هم در این زمینه همکاری کنند . در واقع به نفع خود آن هاست . موجب حضور مخاطب و جدی شدن وضعیت تئاتر و شاید هم کسب درآمد بیشتر خواهد شد. از طرف دیگر روزگاری در این سازمان کانون های تئاتر وجود داشته اند. کانون های تئاتر در هر منطقه ضمن آموزش تئاتر برای مخاطبان با تشکیل گروه های مردمی و حضور یک کارشناس تحصیل کرده، تئاتر تولید می کرده اند و به مرور خود موجب ایجاد شغل و کسب درآمد برای مراکز می شده اند.در نظر دارم با تکمیل نگارش شیوه نامه فعالیت این کانون ها با همکاری مرکز مشارکت های فرهنگی هنری سازمان این کانون‌ها را فعال کنم و تا سر حد امکان فضا را برای فعالی تشان باز کنم. این کانون ها به تدریج و با آموزش به منبع تولید کار تئاتری مناطق و مراکز تبدیل می شوند. هم روی دغدغه های فرهنگی هنری سازمان متمرکز می شوند هم به سلیقه تئاتری هر منطقه پاسخ می دهند. بنابراین ساماندهی نیروهای متخصص تئاتر در سازمان اولویت ما است.موضوع دیگر است که باید به مراکزی که روزگاری سابقه درخشانی در اجرای تئاتر داشته اند مثل فرهنگسرای بهمن توجه داشت. این فرهنگسرا هم امکانات خوبی دارد و هم مدیرانش علاقه بسیاری به تئاتر دارند. جا دارد که آن جا یک نیروی متخصص هدایت گر داشته باشد با پست قابل توجه و تشویق های لازم تا دوباره شاهد برگزاری اجراها و جشنواره های مختلف باشیم. روزگاری در آن جا جشنواره های بین المللی عروسکی اجرا می شده و البته یک سالن بسیار خوب داشته که با ندانم کاری به سالنی تبدیل شده که شاید فقط به درد برگزاری کنسرت یا پخش فیلم بخورد.به هرحال باید برای وضعیت موجود برنامه‌ ریزی کرد. همانطور که گفتم فرهنگسرای بهمن این ظرفیت و اشتیاق را دارد که دوباره فعالیت‌های تئاتری از سر گرفته شود و به نظرم با کمی سرمایه‌گذاری و حمایت، این فرهنگسرا می‌تواند یکی از پایگاه‌های اصلی آموزش و مدرسه تئاتر در جنوب شهر باشد و اگر سراغ شخص مناسب برویم، حتما استعدادهای بسیار خوبی کشف خواهیم کرد که می‌توانند بعد از مدتی تولید تئاتر با کیفیت هم داشته باشند. حتما به یاد دارید که حمید پورآذری در همان بهمن با اقل امکانات چه کارهای خوبی اجرا کرده ‌است.از طرف دیگر تئاتر در سازمان یک زمانی یک شورای اندیشه ورزی داشته است که آن ها شیوه نامه ای برای فعالیت حوزه تئاتر سازمان نگاشته اند. از این موضوع سال ها می گذرد و این شیوه نامه باید به روز شود. باید با مقتضیات روز و ویژگی های تازه مراکز و مدیریت سازمان هماهنگ بشود و اتفاقا در آن بندهایی هم برای تشویق بیشتر همکاران و فعالان سازمان برای پرداختن جدی تر و زیر بنایی تر به تئاتر تعبیه شود. این کار البته با مشورت برخی از همان نویسندگان قبلی و دوستان باسواد و دانشمند دیگری در حوزه تئاتر محقق خواهد شد.∎​