به گزارش "ورزش سه"، مریم طوسی، دختر دونده ایران، در سال 2012 بزرگترین حسرت زندگی‌اش را تجربه کرد؛ جایی که تنها هشت صدم ثانیه او را از حضور در المپیک لندن محروم کرد .زندگی اما ادامه دارد؛کمااینکه مریم آن شکست را پشت سرگذاشته و با تلاش و تمرین همچنان یکی از بهترین ورزشکاران دختر ایران باقی مانده و شاید محبوبترین آنها هم باشد.

در روزهایی که کرونا کل ورزش جهان را تحت تاثیر قرار داده، در اواخر فروردین ماه مهمان خانواده طوسی بودیم. پدر و مادرش با گرمی استقبال کردند و امیرحسین خیرخواه لوکیشن پشت بام آپارتمان خانه آنها که چند ورزشکار دیگرهم در آن حضور داشتند را برای عکاسی انتخاب کرد. محل همنشینی لوله‌های بخاری و ابرهای سفید فروردین ماه تهران که هنوز در تب و تاب آشنایی با ویروس جدید بود.

طوسی که امروز شاید کمی از روزهای پرهیجان گذشته فاصله گرفته، طی یک ساعت و اندی که در جریان تمرینات آماده‌سازی‌اش قرار داشتیم از محدودیت‌ها و تلاشش برای عبور از آن گفت و از گردش بی رحمانه ساعتها و وروق خوردن تقویمها؛که خیلی زود او را به 32 سالگی رساندند.انگار که همین دیروز بود که عکاس یک مجله خانوادگی از پرش‌های بلند اواز موانع چیده شده روی پیست آبی رنگ ورزشگاهی در غرب تهران عکس می‌گرفت تا  برایش تیتر بزند :دختر باد! این لقب مورد علاقه اوست اگرچه حالا رقبای تازه نفس و جوانتر برای ربودن آن لحظه شماری می کنند اما مریم ، چوب امدادی را در دست گرفته و دو به شک تحویل آن به نسل بعدی است...

این عکسهای ما از لحظات تمرین پشت بامی این ورزشکار حرفه‌ای محبوب وپرطرفدار است.جایی که او مثل کاراکترهای کارتونی تلاش می‌کند قدرت باد را در اختیار بگیرد و همچنان سریعترین باشد.لقبی که حفظ کردنش حتی بعد از سالهای زحمت و ریاضت راحت نیست؛گرچه مادر مریم تاکید داشت که "دختر باد یکی است و کسی جز مریم نیست". مریم حالا به فکر تربیت شاگردانی برای آینده دوومیدانی زنان ایران است. دخترکانی که شاید یکی شان به قصد انتقام از کورنومترهای داوران مریم را روی دوشش به المپیکی ببرد که شرکت در آن حق او بود؛ اگر آن 8 صدم لعنتی نبود!