شناسهٔ خبر: 40407129 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: انتخاب | لینک خبر

صدای پای «تزویر و «نفاق» احمدی‌نژاد می‌شنوم! / «دَرِ خانه تزویر و ریا» بگشوده می‌شود؟

مصطفی فقیهی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود با عنوان صدای پای «تزویر و «نفاق» احمدی‌نژاد می‌شنوم! «دَرِ خانه تزویر و ریا» بگشوده می‌شود؟ نوشت: ده‌ها گفته و سخنان مشعشعی دیگر، در همین دوسه روز آغاز مجلس یازدهم شنیده‌ایم! همینقدر هُول و هَوَل! اما این قصه‌ی پرغصه، تکراریست! روزی که محمود احمدی‌نژاد در انتخابات سال ۸۴ با همه‌ی حرف و حدیث‌ها بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد، سروصدا‌هایی مشابه و چنین گَزَند و نامطبوع، چشم و گوش و جان ناظران را بسیار آزُرد. مملو از تظاهر، تزویر، نفاق و حیلت!

صاحب‌خبر -
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

مصطفی فقیهی در کانال تلگرامی خود در واکنش به برخی رفتارهای نمایندگان مجلس یازدهم نوشت:

«برخی نومجلسیان از فرط شور و شعف تماشای صحن و دوربین عکاسان، جملاتی بر زبان می‌رانند که غایتِ تزویر و ریایی مهوع است و حقیقتاً آدمی را منزجر و بیزار می‌کند!

یکی‌شان، اول وقت روز نخست مجلس یازدهم، چفیه را بر میز نمایندگی‌اش نهاده و عکس حاج قاسم نیز بر آن! تا از همان ابتدا، آن «نازنین مرد» را پلّه کند و خود را پشت چهره‌اش پنهان!

بیشتر بخوانید

 

دیگری پیشنهاد برقراری جلسات مجلس از ۴:۳۰ صبح می‌دهد با برقراری نماز جماعت!

آن یکی، با ذوق و مسرتی از جنس «مجلسی آدم»، خبر از سفر درون‌شهری خود با مترو می‌دهد و عکس متروی بهارستان را بعنوان ایستگاه آخر منتشر می‌کند، خیلی زود، اما کاشف به عمل می‌آید که در آن روز خاص، قطار‌های متروی تهران، توقفی در ایستگاه مذکور نداشته است!

نونماینده‌ای دیگر خواستار ختم روزانه قرآن در مجلس می‌شود!

فکرش را بکنید، از مردم رای گرفته اند که مشکلات مردم را مرتفع کنند، اما حقوق نمایندگی می‌گیرند و اوقاتی چنین حساس برای حلِّ «واجب» مسائل مردم، فدای امری «مستحب» می‌شود که می‌تواند، به جای ژست‌هایی چنین نفاق‌وار، در ساعات پسامجلس و در منزل، محقق شود!

چه‌بسا چنین اقدام و رفتار بهت‌آوری، از نظر شرع مقدس، مکروه نیز باشد؛ چرا که اولاً در ساعات حل مشکلات مردم است و ثانیاً ریا و‌دورویی را نشان و ترویج می‌کند و سوگمندانه، وهن دین است و کلام‌الله!

... و ده‌ها گفته و سخنان مشعشعی دیگر، در همین دوسه روز آغاز مجلس یازدهم شنیده‌ایم! همینقدر هُول و هَوَل!

اما این قصه‌ی پرغصه، تکراریست! روزی که محمود احمدی‌نژاد در انتخابات سال ۸۴ با همه‌ی حرف و حدیث‌ها بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد، سروصدا‌هایی مشابه و چنین گَزَند و نامطبوع، چشم و گوش و جان ناظران را بسیار آزُرد. مملو از تظاهر، تزویر، نفاق و حیلت!

پایانش را، اما همه با هم به یاد داریم که رییس جمهور ساده‌زیستی که نهارش را از منزل می‌آورد تا مبادا لطمه‌ای دوهزارتومانی! به بیت‌المال وارد شود، چه‌ها که نکرد و بر سر اموال عمومی چه‌ها که نیاورد!

آن ایام در سایت «انتخاب» یادداشتی نوشتم که با بیتی زیبا از «حضرت حافظ» علیه الرحمه، پایان می‌یافت. امروز نیز، بوی نفاق احمدی‌نژاد به مشام می‌رسد، پس باز می‌گویم و یادآوری می‌کنم:

دَرِ میخانه ببستند، خدایا مپسند
‏که دَرِ خانه تزویر و ریا بگشایند

‏پی‌نوشت: این یادداشت کوتاه، ابداً حمایت از عملکرد ننگین بسیاری از نمایندگان مجلس دهم یا دولت فعلی نیست. مراد من، تزویر و ریایی‌ست که حال شهروندان را بد می‌کند؛ این اطوار و ژست‌های کهنه را تمام کنید!

لینک کوتاه کپی لینک

نظر شما