شهرام شهیدی می‌گوید: نوشتن طنز درباره کرونا مانند هر موضوع دیگری به لبه تیغ می‌ماند.
این‌طنزپرداز در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ضرورت نوشتن طنز برای کرونا و مشکلات نوشتن در این زمینه، اظهار کرد: شما باید جوری بنویسید که به جامعه ناامیدی تزریق نکنید و امید بدهید. از طرفی هم باید موانع و مشکلات را ببینید و این موانع و مشکلات به‌گونه‌ای نباشد که ساختار نظام بهداشتی در این ایام زیر سوال برود. شما بعدها می‌توانید نقد کنید که چرا دستگاه تنفس مصنوعی کم بود یا هر چیز دیگری.
او سپس گفت: این روزها اگر  یک طنزنویس بخواهد تیزی قلمش را  متوجه خیلی از مسائل کند باعث تزریق ناامیدی در جامعه می‌شود. خب، طنزنویس باید یک چارچوب را حفظ کند. او باید درباره یک‌سری مشکلات آگاهی بدهد و  با قلمش یک‌سری تشویق‌ها را بیشتر کند؛ مثلا با قلمش در خانه ماندن را تشویق کند و با زبان طنز بگوید بیرون رفتن چه بدی‌هایی دارد. در واقع طنزنویس مجبور است پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کند، اما در این روزها نمی‌تواند نارسایی سیستم را به زبان بیاورد، البته شاید درست هم نباشد. از طرف دیگر این روزها مخاطب هم موضع سرسختانه نمی‌گیرد، کما این‌که مثلا در زمینه مسائل پزشکی، زمانی موضوع قصور پزشکی آن‌قدر مطرح بود که از طنزنویسان می‌پرسیدند چرا درباره قصور پزشکی نمی‌نویسند؟ وقتی هم می‌نوشتند خیلی استقبال می‌شد. حالا اگر در این دوران طنزنویسی درباره قصور پزشکی بنویسد واویلاست و فوری متهم می‌شود به این‌که جلو نظام درمانی کشور ایستاده و خط اول مبارزه با کرونا را زیر سوال برده است.
شهیدی خاطرنشان کرد: از یک‌طرف محدودیت‌های طنزنویس شدیدتر شده و از طرف دیگر هم تعهدش به  جامعه و مسائلی که در آن وجود دارد بیشتر شده است. ترکیب این‌ها مسائل و مشکلاتی را به دنبال دارد که طنزنویسان طبق معمول و مثل مسائل دیگر  مانند بندبازان باید از آن عبور کنند. طنزنویسان کمکی ندارند؛ نه مردم آن‌ها را درک می‌کنند و نه مسئولان. طنزنویس هم این وسط مانده است زیرا تعهد اجتماعی دارد. طنزنویس جوک نمی‌گوید که بخواهد یک‌چیزی گفته باشد. درواقع طنزنویس به‌خاطر تعهد اجتماعی‌اش از جوک به طنز رفته است و به خاطر دغدغه‌ای که دارد طنز می‌نویسد، اما اگر  بخواهد به خطوط اشاره کند به همه برمی‌خورد  که این‌جا اول ماجراست،  هر روز هم این دایره تنگ‌تر می‌شود.
او همچنین درباره وضعیت طنزهای کرونایی و سطحی بودن برخی از  آن‌ها و تاریخ مصرف داشتن‌شان گفت: همیشه با هر چیزی که مردم را بخنداند، موافق بوده‌ام و  در این روزها بیشتر موافقم؛ حالا می‌خواهد جوک باشد، یا لطیفه، یا هجو و یا طنز. هر کدام  از این‌ها کارکردی دارد. در شبکه‌های اجتماعی طنز کمتر است و بیشتر جوک‌ و هزل و هجو وجود دارد.