تو این مقاله و پست سعی کردم از بین بزرگ ترین ستاره های فوتبال که جام جهانی رو تجربه نکردن ۱۰ نفر شون انتخاب کنم امیدوارم خوش تون بیاد..فقط اکانتم امکان گذاشتن عکس نداشت وگرنه واسه هر بازیکن عکسش میذاشتم همچنین از مهدی تاج الدینی خیلی خیلی تشکر میکنم بابت ویرایش این متنی که نوشتم همچنین اباذر (فوتبال فن ۱۹۹۰) بابت راهنمایی و کمک هایی که کرد.

۱۰ علیرضا واحدی نیکبخت: بدون شک نیک‌بخت یکی از بهترین چپ پاهای فوتبال ایران در سه دهه گذشته به شمار می‌رود. بازیکن مشهدی الاصل فوتبال ایران که در سال ۷۸ از ابومسلم به استقلال پیوست، اما نتوانست به جام جهانی برسد. او در مقدماتی ۲۰۰۲ از یاران اصلی بلاژویچ بود اما حذف عجیب غریب ایران و رفتن به پلی آف و شکست مقابل ایرلند باعث حذف ایران از آن رقابت‌ها شد. با صعود ایران به جام جهانی ۲۰۰۶ و آمادگی بالای نیک‌بخت حضور او در جام جهانی را قطعی کرده بود اما مصدومیت بدهنگام او قبل از مسابقات، برانکو رو مجاب کرد تا این بازیکن را از لیست مسافران جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان خط بزند. نیک‌بخت در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ کمتر توسط دایی به تیم ملی دعوت شد و بعد از آن حاشیه هایی که در اطراف نیک‌بخت وجود داشت، او را به طور کامل از فوتبال دور کرد. نیک‌بخت واحدی با ۷۳ بازی ملی و ۱۴ گل به کار خود در تیم ملی پایان داد.

۹ حسینعلی کلانی: حسین کلانی در بین این لیست بازیکن قدیمی‌تر نسبت به سایر گزینه ها است او فوتبال خودش را در رده ملی قبل از سال ۱۹۷۸ به پایان رساند و نتوانست در جام جهانی حضور داشته باشد. مهاجم با اخلاق و گلزن شاهین و پرسپولیس، بازیکن فیکس تیم ملی در دهه ۴۰ بود. کلانی در دوران بازی‌اش در تیم ملی ایران، فقط یک دوره در مقدماتی جام جهانی (1974) شرکت کرد که در آن مسابقات تیم ایران موفق به صعود به جام جهانی نشد.کلانی که با تیم ملی فاتح جام ملت‌ها نیز شده بود و سابقه گلزنی در فینال آن مسابقات را داشت، بعد از حذف از انتخابی جام جهانی با ۲۴ بازی ملی و ۱۱ گل زده از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

۸ سیروس قایقران: زنده یاد قایقران اولین بازیکنی بود که از یک تیم شهرستانی به کاپیتانی تیم ملی رسید که در دهه ۶۰ رهبر خط میانی ایران بود. هافبک خوش استایل تیم ملی، مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ را به علت انصراف تیم ملی از دست داد. بعد از قهرمانی بازی‌های آسیایی پکن به همراه تیم ملی همه آماده بودن تا اولین صعود ایران به جام جهانی بعد از انقلاب را ببینن اما ایران در مقدماتی ۱۹۹۰ نتوانست مجوز حضور در جام جهانی را بگیرد تا قایقران نیز یکی از بزرگان فوتبال ایران باشد که هرگز به جام جهانی نرسید. قایقران در سن ۳۷ سالگی بر اثر تصادف به همراه پسر خود درگذشت.

۷ مجتبی جباری : هشت  شاکی فوتبال ایران نیز هیچ گاه نتوانست جام جهانی را تجربه کند او که از آکادمی استقلال به تیم اصلی راه یافته بود از معدود بازیکنای نسل طلایی استقلال در دهه ۸۰ بود که مورد اعتماد برانکو بود. اما یک مصدومیت سنگین و رباط صلیبی درست در اردوی پیش فصل جام جهانی آرزوی مجتبی برای حضور در جام جهانی بر باد داد. او بعد از این مصدومیت با وجود مصدومیت‌های زیاد کمتر توانست در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ بازی کند اما بالاخره او بازیکن فیکس ایران در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ شد..او در چند بازی آخر با نمایش خیلی خوب خود توانست کمک زیادی به صعود ایران بکند اما بعد از جام جهانی در تصمیمی عجیب از بازی‌های ملی خداحافظی کرد و آخرین شانس خود را نیز از دست داد.

۶ فرشاد پیوس  آقای گل تاریخ پرسپولیس که هواداران به او لقب فرشاد آقای گل را داده بودند نیز هم‌مانند هم نسل های  خود در بد برهه ای برای تیم ملی به میدان رفت.۱۰ سال حضور در تیم ملی هیچ دستاوردی جز یک قهرمانی بازی‌های آسیایی برای پیوس نداشت. او که گلزن اصلی تیم ملی از اواسط دهه شصت تا اواسط دهه هفتاد بود مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ را به علت انصراف ایران از دست داد. بعد از حذف ایران در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ آخرین امید پیوس مقدماتی ۱۹۹۴ بود اما آن محرومیت عجیب و کنار گذاشتن از تیم ملی پیوس را برای همیشه از فوتبال ملی دور کرد و با ۱۸ گل ملی به کار خود پایان داد.

۵ غلامحسین مظلومی:  مظلومی بدون شک یکی از برترین مهاجمان دهه چهل و پنجاه در فوتبال ایران به حساب می‌آید. این اسطوره با اخلاق فوتبال کشورمان، فوتبال خود را از جوانان صنعت نفت شروع کرد و خیلی زود و در جوانی توانست به عضویت تیم تاج تهران درآید. او بعد از بازی های درخشان خود در ترکیب تاج و کسب آقای گلی جام تخت جمشید به تیم ملی دعوت شد. درخشش مظلومی در تیم ملی هم ادامه داشت و او به همراه ایران فاتح چندین جام شد و گل‌های مهمی به ثمر رساند. مظلومی در بازی‌های آسیایی که به میزبانی تهران برگزار شد با ۵ گل آقای گل مسابقات شد. به همراه تیم ملی به المپیک صعود کرد و تنها گل ایران در المپیک مونترال را به پرو زد. او که در زمان خودش بیشترین گل ملی را برای ایران زده بود و انتخاب اول مربیان تیم ملی بود چند ماه مانده به شروع جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین دچار مصدومیت شد و جام جهانی را از دست داد. به نوعینبود مظلومی در جام جهانی نیز احساس شد و جانشین‌های او در جام جهانی مانند حسین فرکی نیز نتوانستند نمایش خوبی از خود بر جای بگذارند. مظلومی به مدت ۱۵ سال با ۴۱  بازی ملی و ۱۹  گل زده رکورد دار بود.

۴ مجتبی محرمی  یکی دیگر از بازیکنان نسل سوخته دهه ۶۰ ایران به اعتقاد بسیاری بهترین پیستون چپ چهل سال گذشته فوتبال ایران بوده است. استعدادی که قدر خود ندانست و بیشتر عمر فوتبالی خود را با درگیری و جنجال سپری نمود. او در مقدماتی ۱۹۹۰ به همراه تیم ملی حذف شد. او به دلیل همین حواشی نتوانست در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ فرصت حضور پیدا کند و بعد از اتمام محرومیتش با این که می‌توانست از اعضای تیم ملی در مقدماتی ۱۹۹۸ باشد، اما باز هم به دلایل مسائل حاشیه ای خود را از فوتبال دور کرد و محروم شد.

۳ سید مهدی رحمتی  سال ها مرد شماره یک و سنگربان تیم ملی فوتبال ایران قلمداد می‌شد، اما با همه این تفاسیر او نیز نتوانست حضور در جام جهانی را تجربه کند. رحمتی که از سال ۲۰۰۳ به تیم ملی دعوت شده بود در جام جهانی ۲۰۰۶ توسط برانکو خط خورد، اما بعد از جام ملت های ۲۰۰۷ وی دوباره دروازه بان ثابت ایران شد و به مدت ۷ سال تقریبا هیچ بازی از دست نداد و هر مربی انتخاب اولش رحمتی بود. در مقدماتی جام جهاتی ۲۰۱۰ که با مربیگری دایی و قطبی ایران نتوانست جواز حضور در مسابقات بگیرد اما در جام جهانی ۲۰۱۴ یک اشتباه از رحمتی باعث شد برای همیشه از تیم ملی کنار گذاشته شود. نامه خداحافظی موقت او مبنی بر استراحت اصلا باب میل کی‌روش نبود و او را در حساس ترین مقطع خط زد و به رحمان احمدی میدان داد ایران هر طور بود توانست به جام جهانی ۲۰۱۴ صعود کند اما وساطت دیگران و بزرگان فوتبال برای بازگشت رحمتی کافی نبود و مرد پرتغالی برای جام جهانی از علیرضا حقیقی استفاده کرد و رحمتی در کمال نا باوری با ۷۷ بازی ملی به کار خود در تیم ملی پایان داد.

۲ علی جباری  سلطان محبوب آبی ها در دهه ۴۰ و ۵۰ از جمله بازیکنایی هست که حضور در جام جهانی در کارنامه و ویترین فوتبالیش خالی است. علی جباری هافبک تکنیکی و گلزن تاج، عضو ثابت تیم ملی در دهه ۴۰ و ۵۰ بود. او به همراه تیم ملی دو قهرمانی جام ملت ها و قهرمانی بازی های آسیایی و صعود به المپیک را در کارنامه دارد. هت‌تریک فراموش نشدنی او مقابل تایلند در جام ملت‌ها در ۹ دقیقه توانست زمینه ساز صعود ایران با نتیجه ۳ بر ۲ باشد. او به همراه تیم ملی در مقدماتی ۱۹۷۴ تا مرز صعود به جام جهانی هم پیش رفت، اما با شکست مقابل استرالیا وی و ملی‌پوشان از گردونه آن مسابقات حذف شدند. (البته قبل از بازی برگشت با استرالیا در تهران جباری ب علت اختلاف نظر با کادر فنی اردو تیم ملی را ترک کرد و به نوعی بازی رفت مقابل استرالیا آخرین بازی او در تیم ملی بود  و با ۳۷ بازی ملی و ۱۳ گل زده خداحافظی کرد )

۱ پرویز قلیچ خانی  اما صدر نشین این لیست بدون هیچ تردیدی بازیکن اسطوره‌ای فوتبال ایران در دهه چهل و پنجاه است. پرویز قلیچ خانی کسی که به اعتقاد بسیاری بهترین فوتبالیست تاریخ ایران بوده و اگر الان به میدان می‌رفت، در لیگ‌های معتبر اروپایی بازی می‌کرد. قلیچ خانی از سال ۴۶ به تیم ملی دعوت می‌شد. او که عضو تیم کیان بود بعد ها چندین فصل در تاج بازی کرد و همچنین ۱ فصل در پاس و ۶ ماه پایان فوتبال خود را در پرسپولیس بازی کرد. پست اصلی قلیچ خانی هافبک وسط بود اما سردار فوتبال ایران توانایی بازی در چندین پست را داشت..قلیچ خانی که به همراه ایران سه بار فاتح جام ملت ها شد (بار سوم به عنوان کاپیتان ). حضور در المپیک، گلزنی در این بازی‌ها و صعود از مرحله گروهی و چندین افتخار دیگر در ویترین افتخارات قلیچ خانی دیده می‌شود. در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ ایران بعد از عبور از رقبای خود در بازی پلی آف باید به مصاف استرالیا می‌رفت، اما در بازی رفت با نتیجه ۳ بر صفر شکست خورد. بازی برگشت همان نیمه اول قلیچ خانی ۲ گل زد، اما تا پایان بازی ایران نتوانست توپی وارد دروازه استرالیا کند و با وجود دبل قلیچ خانی ایران از صعود به جام جهانی باز ماند. قلیچ خانی سیاسی‌ترین فوتبالیست تاریخ ایران بود و شاید اگر آن‌قدر خودش را درگیر سیاست نمی‌کرد الان بیشتر نامش ماندگار می‌شد. قلیچ خانی بعد از فعالیت های سیاسی، نتوانست مجوز لژیونر شدن خود را بگیرد و نتوانست به تیم گالاتاسرای ملحق شود. به همین دلیل او در سال ۱۹۷۷ از بازی های ملی کناره‌گیری کرد. ایران بدون کاپیتان قلیچ خانی این بار توانست در پلی آف استرالیا را شکست دهد و به جام جهانی صعود کند. بعد از صعود تلاش هایی برای بازگشت قلیچ خانی شد اما او نپذیرفت. قلیچ خانی با ۶۶ بازی ملی سال ها رکورد دار بازی بود او در این ۶۶ بازی ۱۴ گل نیز به ثمر رسانده است.

بازیکنای بزرگ دیگه ای مثل محرم نوید کیا و .. مجید نامجو مطلق..محمد پنجعلی..ناصر محمد خانی ..حمید درخشان ..شاهرخ و شاهین بیانی..اکبر کارگرجم ..همایون بهزادی ..بیوک جدی کار و ...اما انتخاب من این ۱۰ بازیکن بود و ۱۰۰ درصد نظرات شما هم محترمه