خبرگزاری رسا – گروه بین الملل: یکی از مهمترین تحولات امروز عراق، انتخاب «مصطفی الکاظمی» برای تشکیل کابینه جدید این کشور است. این رویداد مهم عراق از ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی و حتی نظامی و امنیتی قابل بحث و بررسی است که حجت الاسلام شیخ عارف ابراهیمی از پژوهشگران حوزه علمیه قم در یادداشتی به بررسی بُعد سیاست خارجی آن پرداخته است.

مصطفی الکاظمی 53 ساله در حالی مامور به تشکیل کابینه جدید این کشور می شود که اختلافات برای تعیین نخست وزیر آینده عراق بسیار شدید شده بود و امروز به ظاهر با توافق شیعیان، کردها و اهل تسنن به احتمال بسیار شاهد خروج عراق از این بحران و تشکیل کابینه الکاظمی طی یک ماه آینده خواهیم بود.

یکی از مباحث مهم مطرح شده در رسانه های جهان و از مهمترین مسائل در حوزه سیاست خارجی عراق، نزاع میان ایران و آمریکا بر سر موضوع عراق است. برخی از رسانه های معاند درپی القای این مساله هستند که «ایران درپی سیطره بر عراق است بر این اساس در امور داخلی و سیاسی این کشور ورود می کند و حال از نخست وزیری الکاظمی ناراحت است.»

در این رابطه باید گفت که ایران همیشه حامی استقلال و خواستار حفظ حق حاکمیت عراق بوده است و در این راه حتی حاضر بود که جان حاج قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس و جوانان خود را به خطر بیندازد و سال ها به میدان مبارزه با جریان تروریستی و تکفیری داعش بفرستد و در آخر شاهد درهم آمیختن خون فرمانده دلیر خود با فرمانده دلیر عراقی یعنی ابومهدی المهندس باشد.

ملت عراق به خوبی می دانند که اگر ملت ایران و جبهه مقاومت نبودند، اکنون شرایط عراق تغییر کرده و چه بسا شاهد تسلط داعش بر این کشور بودند. آنان آگاه هستند که بسیاری از فرماندهان بسیج مردمی نظیر ابومهدی المهندس، هادی العامری، قیس الخزعلی و غیره به طور مستقیم و یا غیر مستقیم با ایران مرتبط بودند که توانستند جریان تروریستی داعش را شکست دهند. پس حالا چه شده است که برخی می پندارند که ایرانی ها حاضر هستند آسیبی به ملت عراق برسد؟ مردم عراق باید اطمینان داشته باشند که حفظ حق حاکمیت و منابع ملی عراق از مهمترین اولویت های جمهوری اسلامی ایران در این کشور اسلامی است.

از سوی دیگر نیز سید عباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان ضمن استقبال از معرفی مصطفی الکاظمی به‌عنوان نخست‌وزیر جدید عراق، برای وی در سمت جدید آرزوی موفقیت کرد و اظهار داشت: جمهوری اسلامی ایران همواره از استقلال، حاکمیت ملی، یکپارچگی ارضی و ثبات سیاسی در کشور عراق حمایت کرده و اتفاق نظر تمامی جریانات سیاسی عراق از طریق روندهای دموکراتیک را تنها مسیر برای حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات می داند. از همین رو جمهوری اسلامی ایران از توافق امروز گروه های سیاسی در عراق که نتیجه آن معرفی آقای مصطفی کاظمی به عنوان نخست وزیر جدید بود، استقبال می کند و آن را گامی صحیح در مسیری درست می داند.

وی افزود: جمهوری اسلامی ایران ضمن آرزوی موفقیت برای آقای مصطفی الکاظمی، امیدوار است ایشان در ماموریت تشکیل دولت جدید در این کشور برای تامین خواسته های مردم و مرجعیت عالی دینی در عراق و ایجاد یک عراق با ثبات و یکپارچه و برخوردار از جایگاه مهم در سطوح منطقه ای و بین المللی موفق باشد. جمهوری اسلامی ایران همچون گذشته آمادگی کامل خود را برای همکاری با دولت عراق به منظور عبور آن کشور از مشکلات و نیل به اهداف عالی مردم و مرجعیت عراق اعلام می دارد.

حال با توجه به این مسائل که تا اینجا بیان شد، آیا بازهم جای این مطلب است که ایران از انتخاب مصطفی الکاظمی ناراحت است؟

از سوی دیگر برخی عدنان الزرفی و مصطفی الکاظمی را هم جهت و در یک قطار می دانند که این مساله تا حدودی درست است ولی تفاوت آن ها در شیوه عملکردشان است. عدنان الزرفی یک فرد تندرو در مسائل سیاسی محسوب می شود و مواضع تندی در قبال ایران و حشد الشعبی تاکنون داشته است و این در حالیست که چنین مسائلی در کارنامه مصطفی الکاظمی دیده نمی شود و در واقع می توان گفت یک فرد معتدلی است که درپی راضی نگه داشتن همه طرف ها می باشد به همین علت «مسرور بارزانی» نخست وزیر دولت اقلیم کردستان عراق جزو نخستین تبریک گویان به الکاظمی بود و بر حمایت از او برای تشکیل کابینه جدید تاکید کرد و از سوی دیگر سید عمار حکیم، هادی العامری (رییس فراکسیون الفتح)، فالح الفیاض (فراکسیون العطا)، نصار الربیعی ( فراکسیون سائرون)، شیخ حلیم الزهیری (حزب الدعوه اسلامی – نوری المالکی) و حیدرالعبادی از وی حمایت کردند.

به نظر نگارنده یادداشت، مصطفی الکاظمی و حیدر العبادی در سیاست خارجی و تعامل با همسایگان خود نظیر ایران و کشورهای استعمارگری نظیر آمریکا و انگلیس، دو روی یک سکه هستند، بر این اساس حیدر العبادی در زمان نخست وزیری (۲۰۱۴ – ۲۰۱۸)، الکاظمی را در ۷ ژوئن ۲۰۱۶ (۱۸ خرداد ۹۵) به عنوان رییس سازمان امنیت و اطلاعات عراق برگزید و او از زمان تصدی این منصب تاکنون درپی راضی نگه داشتن طرف های مختلف اعم از شیعه، سنی و کردها و کشورهای گوناگون یعنی ایران و آمریکا بوده است و این همان سیاستی است که حیدر العبادی در 4 سال زعامتش بر عراق اتخاذ کرده بود.