به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ در ایامی که مردم به علت ویروس کرونا در قرنطینه خانگی هستند و جلسات مذهبی و دینی و حتی نماز و زیارات نیز تعطیل شده است، متأسفانه در رسانه ملی در این ایام ماه شعبان جای برنامههای مذهبی و دینی خالی است و اکثر شبکهها در حال پخش برنامههای طنزگونه و خالی از محتوای مذهبی هستند. در صورتی که لازم بود در این موقعیت که محافل و مجالس قرآنی و مذهبی کشور تعطیل شده است، رسانه ملی به نحوی این کمبود را در برنامههای خود جبران میکرد و فضای خانهها تبدیل به دارالقرآن و مسجد میشد تا با یاری خدا و ذکر دعا و استغفار بهزودی شاهد دفع و رفع ویروس کرونا از کشور باشیم.
ترویج هنجارشکنیهای اخلاقی در رسانه ملی
همزمان با ایام عید نوروز، سریال پایتخت هر شب از شبکه سراسری در حال پخش است که تا این لحظه این سریال برای خنده مردم، اعتقادات دینی و مذهبی مردم را به بازی گرفته و از هر هنجارشکنی استفاده کرده است؛ تا جایی که باعث ترویج پرخاشگری، چشمچرانی، رابطه آزاد دوستی میان دختر و پسر نامحرم، رقص و پایکوبی، خالکوبی و… شده است. همینطور برخی مقامات در این سریال مورد تمسخر قرار گرفتند که مشخص نیست در ادامه چه شخصیتهای دیگری برای طنز و خنده در این لیست خواهند بود و در ادامه شاهد چه هنجارشکنیهای اخلاقی دیگری خواهیم بود، بدون آنکه به آثار سوء آن توجهای شده باشد.
شاید برخی از مردم عزیز دقت در محتوای بیان شده را نداشته باشند و یا اینکه در فضای خانه آنها فرزند و نوجوانی نباشد و نسبت به این موضوع حساس نشدهاند، اما در اکثر خانوادهها و آن هم در این قرنطینه خانگی، کودکان و نوجوانانی حساس و تیزبین حضور دارند و این سریال را تماشا میکنند و قطعاً مسائل اخلاقی مطرح شده در این سریال اثر منفی بر افکار و قلبهای پاک آنان دارد.
لزوم نظارت بیشتر در برنامهسازی
لازم است مسئولان امر بهویژه شورای نظارت بر صدا و سیما نسبت به پخش چنین برنامههایی از رسانه ملی نظارت بیشتری داشته باشند، تا باعث ترویج بیحرمتی در جامعه اسلامی نشود و خانوادهها نیز از تماشای چنین سریالهایی توسط فرزندانشان جلوگیری کنند.
با وجود نکات مثبت و مختصر در این سریال اما نکات منفی و غیر اخلاقی آن بیشتر نمایان است که مشاهده آن برای کودکان و نوجوان بار منفی دارد.
دین اسلام مخالف شادی و خنده نیست
بر اساس آموزههای دینی، شادی و نشاط در اسلام دارای حد و مرزی مشخص است و محتوا و قالب شادی و نشاط نباید با روح توحیدی و دینی ما در تضاد و ستیز باشد، و باعث لکهدار شدن شخصیتها و حریمهای اخلاقی و انسانی افراد شود.
دین اسلام، دینی خشن و مخالف شادی و خنده نیست تا جایی که مزاح و خوشرویی یک اصل اخلاقی در زندگی پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) بوده است. پیامبر اعظم(ص) همیشه به پیروانشان سفارش میکردند که با روی باز با مؤمنان برخورد کنند و آنان را شاد کنند و حضرت میفرمود: «مَنْ سَرَّ مُؤمِنا فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَن سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ اللّه؛ هر که مؤمنی را شاد کند مرا شاد ساخته و هر که مرا شاد کند، خدا را شاد کرده است.»(الکافی/ ج۲)
با این حال آن حضرت پیروانش را از افراط در شوخی و خنده نهی کرده است چنان که میفرماید: «کَثرَهُ المِزاحِ تَذهَبُ بِماءِ الوَجهِ؛ شوخى بسیار آبرو را ببرد و خنده بسیار ایمان را به دور پرتاب کند.»(الکافی/ ج۲).
امیرمحسن سلطاناحمدی
نظر شما