به گزارش ایرنا و به نقل از پایگاه اینترنتی اطلس نیوز، دردهای نوروپاتی معجونی از دردهای مزمنی هستند که به دنبال آسیب بافتی ایجاد می شود. در دردهای نوروپاتی، رشته های عصبی امکان دارد مصدوم یا نا کارآمد و آسیب دیده باشند.

این مطالعه که در برزیل انجام گردیده است ، نشان می دهد که میتوان سم زهر مار را با احاطه کردن در ذرات بسیار کوچک سیلیس تقلیل داد. مطالعات اولیه در این زمینه نتایج امیدوارکننده ای ارائه می دهند.

سم اصلی یافت شده در زهر این مار زنگوله دار که Crotalus durissus terrificus نام دارد، کروتوکسین است. ده ها سال است که پژوهشگران در مورد پتانسیل های درمانی این سم از یک اثر چشمگیر ضدالتهابی گرفته تا پتانسیل های ضدسرطانی آن مطالعه کرده اند.

کشف روشی برای کاهش خصوصیت زیان آور سم کروتوکسین در ضمن حفظ و یا حتی تقویت اثر درمانی آن پیوسته برای محققان یک چالش بوده است. ولی بعد از ارائه روش جدیدی برای اعمال واکسن (vaccine) ها، پژوهشگران به راهکار بالقوه ای برای نابود کردن این مانع دست یافتند.

پژوهشگران در آزمایش های انجام شده بر روی اسب ها برای تولید سرم ضد دیفتری با وجود داشتن سم کزاز دریافتند که سیلیس باعث می شود آنتی ژن ها از قدرت کمتری بهره مند شوند و اثرهای جانبی سم دیفتری را کاهش دهند.

این یافته محققان را بر آن داشت تا این مسئله را مورد بررسی قرار دهند که آیا ذرات سیلیس میتوانند روشی مؤثر برای آزاد سازی کروتوکسین ارائه دهند. نتایج آزمایش های اولیه بر روی حیوانات نشان داد که فرمولاسیون« کروتوکسین/سیلیس» در واقع سمی تر از زمانی بود که کروتوکسین به تنهایی اعمال می شد. در واقع پژوهشگران با محصور کردن کروتوکسین در ذرات سیلیس توانستند دوز کروتوکسین اعمال شده را ۳۵ درصد افزایش دهند.

آزمایش های بعدی نشان داد که این فرمولاسیون جدید کروتوکسین، نه تنها در تقلیل دردهای نوروپاتی حاد و مزمن مؤثر بود بلکه بازه زمان خاصیت ضد دردی آنرا زمانیکه با سیلیس اعمال می شد، افزایش می داد. این فرمولاسیون حساسیت به درد را تا ۴۸ ساعت بعد از اعمال تنها یک دوز تقلیل داد. این ساختار جدید ذرات سیلیس همینطور مانع از تجزیه کروتوکسین در معده شده که اجازه می دهد آنرا بصورت خوراکی مصرف کرد.

همچنین این ساختار جدید سیلیس، آزادسازی کنترل شده کروتوکسین را در ارگانیسم تضمین می کند که این موضوع ویژگی ضد درد استوار آنرا توضیح می دهد.این تحقیق برغم نتایج امیدوار کننده ای که دارد ولی هنوز در مراحل اولیه خود بسر می برد. هنوز این فرمولاسیون جدید بر روی انسانها آزمایش نشده است و حتی درصورت تاثیر داشتن این فرمولاسیون جدید در کارآزمایی های بالینی، هنوز موانع دیگری وجود دارد که باید رفع شوند.