میزبانی گالری سهراب میزبان از آثار زنده‌یاد صادق تبریزی

گالری سهراب از 11 بهمن میزبان نمایشگاهی از تمام دوره‌های کاری زنده یاد صادق تبریزی هنرمند پیشگام مکتب سقاخانه  شده است؛  نمایشگاهی  برای آشنایی مخاطبان و هنردوستان و دانشجویان  با هنرمندی که زندگی پرماجرا و پرفراز و نشیبی داشت؛ شبیه خطوط سرکش، سحرآمیز و کوبنده نقاشی‌هایش. آثار این نمایشگاه  به سعی  مهرداد فلاح جمع آوری شده است .«صورتگر عُشاق: از رقمِ صادق تا عمل تبریزی»؛ عنوان این نمایشگاه است که در فقدان آثار پرشمار این نقاش، امکان برگزاری نمونه مشابه آن در آینده نزدیک دور از ذهن به نظر می‌رسد. پس از نمایشگاه هفت سال پیش این هنرمند فقید در «گالری ایت» لندن  ،این مهم‌ترین نمایشگاهی است که در فقدان او در تهران برگزار می‌شود.

در متن نمایشگاه که روی دیوار گالری  نقش بسته می‌خوانیم: «تبریزی با عشق و شکیبایی به گنجینه مینیاتور رو می‌آورد؛ آن را آگاهانه می‌آزماید و سپس سعی می‌کند فراموششان کند تا چون نقاشی امروزی که ذهنیتی معاصر دارد، بار دیگر از آن دانش و تجربه در فضایی جدید، اثری بیافریند که بیش‌تر از آن که چون مینیاتور کهن مقید به مضمون ادبی باشد، تابع کاربرد خط و رنگ در نقاشی مدرن است.»

مهرداد فلاح ـ نقاش و خواهرزاده صادق تبریزی ـ به عنوان نماینده معرفی شده از سوی آن هنرمند برای زمان پس از فوتش -  درباره ایده برگزاری نمایشگاه می‌گوید: «برپایی این نمایشگاه به مناسبت دومین سالگرد درگذشت زنده‌یاد تبریزی توسط گالری سهراب صورت گرفته است. این نمایشگاه در واقع تمدید یاد و نام پیشگام مکتب سقاخانه است. با توجه به این‌که گالری 66 مکان قبلی گالری سهراب بوده، اصلی‌ترین مسئله این است که جمع‌آوری و نمایش این مجموعه در گالری خودِ آقای تبریزی که سال 1352 تأسیس کرد صورت گرفته است. آثار این نمایشگاه را از دوره‌های مختلف کاری زنده‌یاد تبریزی حدفاصل سال‌های 1338 تا 1392 شامل نقاشی‌خط‌ها، کارهای فیگوراتیو و فیگوراتیو مدرن و مینیاتور مدرن انتخاب کرده‌ایم.

بیشتر آثار متعلق به مجموعه آقای ترکمان مدیر گالری سهراب هستند و بخشی از آن را هم ما جمع‌آوری کردیم. در واقع اصرار علاقه‌مندان برای آشنایی با دوره‌های مختلف آثار هنرمند انگیزه اصلی برپایی این نمایشگاه بود. درعین‌حال ما نمایشگاهی از آثار زنده‌یاد تبریزی گذاشتیم تا بیننده‌ها با آثار ایشان بیشتر آشنا شوند؛ ضمن این‌که خاطره‌ای از گذشته ایشان دوباره توسط خانواده و دوستانشان زنده شود و آثار ایشان دوباره دیده شود. در این نمایشگاه یک سری آثار متعلق به 1338 و 1340 هستند که خیلی‌ها آن آثار را ندیده‌اند و جزو مجموعه شخصی است.»

به گواه برخی کارشناسان و منتقدان اثر این هنرمند روی یک پنل سرامیکی، نخستین اثر نقاشی‌خط است که کلماتش به قصد خوانده شدن نوشته نشده است. آخرین نمایشگاه خارجی این هنرمند ایرانی در سال 1391 در  لندن برپا شد که بازتاب‌های متفاوتی داشت. تبریزی طی ۵۰ سال لااقل ۳۰ نمایشگاه مهم انفرادی و گروهی برپا کرد. او اول بار سال ۱۳۵۱ آثارش را زیر نگاه غربی‌ها برد. از‌‌ همان زمان، هنر او تحسین هنرشناسانی چون امانوئل لوتن، میشل تایپه و دیگران را برانگیخت. روزنامه لوموند در شماره ۱۹ آوریل ۱۹۷۲، او را پیشگام نوعی نقاشی غنایی دانست که آثارش نیروی فریبنده قدرتمندی دارد. نمایشگاه خط نگاره‌هایش در بورگز (۱۳۴۹) و گالری سیروس در پاریس (۵۰) به اهتمام «میشل تاپیه» هنر‌شناس شناخته‌شده سرآغاز شکوفایی هنر او بود.

نمایشگاه ِ«صورتگر عشاق؛ از رقم صادق تا عمل تبریزی» تا 29 بهمن در گالری سهراب به نشانی خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر شماره 142 میزبان هنردوستان است.