در گزارش  لاتریبون آمده است: آمریکا به بهانه وجود سلاح های کشتار جمعی در سال ۲۰۰۳ بدون مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد و با همراهی متحدانش به عراق  لشکر کشی کرد.

آمریکا در سال ۲۰۰۳ موفق شد در زمانی کوتاه نظام صدام حسین را سرنگون کرد و وعده دموکراسی، شکوفایی و یک عراق جدید را به مردم این کشور داد.

اکنون بعد از هفده سال، آمریکایی ها باید کشوری را با نهادهای ناکارآمد، اختلافات فرقه ای با حضور و نفوذ کشورهایی به عنوان دشمن این کشور ترک کنند.

در واقع باید گفت آنچه  آمریکایی ها برای مردم عراق هدیه آوردند، اقتصاد و صنعت به زانو درآمده، اصلاحات سیاسی غیر ممکن به دلیل توزیع نامناسب قدرت است.

کریم بیتار کارشناس مسائل خاورمیانه معتقد است که سیاست آمریکا در عراق، سیاستی کاملا اشتباه و شکست خورده است زیرا از همان ۲۰ مارس سال ۲۰۰۳، زمان ورود نیروهای آمریکایی به عراق، این میوه کرم خورده بود.

باید گفت که یکی از بزرگترین اشتباه های آمریکا در بدو ورود به عراق و سرنگونی صدام حسین، انحلال پلیس و ارتش این کشور بود.

از آن گذشته، ترکیب قانون اساسی تهیه شده توسط آمریکایی ها که از لبنان و  نهادینه شدن اجتماع گرایی آن الهام گرفته شده‌است، موجب  افزایش شکاف ها میان فرقه ها و قومیت های این کشور شد.

اقلیت ها بویژه مسیحیان از کشور گریختند و انتخابات که قرار بود به الگو تبدیل شود به سرشماری جامعه تبدیل شد.

در  عراق از سال ۲۰۰۳, هیچ چارچوب قانونی قدرتمندی وجود ندارد که موجب شکوفایی در ویرانه های دوران دیکتاتوری شود اما راه‌های دور زدن قانون بی شمار است. کمیسیون های متعدد ضد فساد هرگز به شیوه های بی شمار سیاستمداران غیر قابل عزل برای به جیب زدن پول پایان ندادند.

در همین ارتباط، چندی پیش نیز، نانسی پلوسی رهبر اقلیت های مجلس نمایندگان امریکا اذعان کرد که حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ اشتباه بود.

پلوسی گفت: اطلاعات آمریکا در آن زمان، حمله سال ۲۰۰۳ به عراق را توجیه نمی کرد. این یک حمله اشتباه بود. اطلاعاتی که ما در آن زمان در اختیار داشتیم تهدیدها درعراق را تایید نمی کرد.

این اظهارات نانسی پلوسی در حالی مطرح شده که مدتی است مشروعیت یا عدم مشروعیت حمله سال ۲۰۰۳ امریکا به عراق، به بحثی در میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری  آمریکا تبدیل شده‌است.