او در پاسخ به سؤال خبرنگار گفته بود:«ما که بعید است رئیس جمهوری را ببینیم اما شما اگر توانستید و دست‌تان می‌رسد به او بگویید اگر آمد با هلی کوپتر روی منطقه پرواز نکند، از همان چابهار سوار ماشین شود. از همان جاده‌ای که مردم عبور می‌کنند، رد شود و به اینجا بیاید. از اینجا هم به روستاها برود و ببیند وضع زندگی ما را. آبی که می‌خوریم را نخورد. اما یک لیوان برایش می‌آوریم تا ببیند. بیاید اصلاً با ما حرف بزند، ۱۰ دقیقه بایستد و به حرف‌های ما گوش کند. من یکی به خدا نه داد و فریاد می‌کنم نه اصلاً گلایه‌ای دارم. فقط یک جمله می‌خواهم بگویم «آقای روحانی! ما مردم این کشوریم. مردم توئیم. تو هم رئیس جمهوری ما هستی؟» حسن روحانی رئیس جمهوری هم امروز صبح در نامه‌ای پاسخ به درد دل این هموطن بلوچ را به این شرح برای روزنامه همشهری ارسال کرد:

«هموطن عزیز بلوچم سلام

گلایه نجیبانه‌ات را به‌گوش جان شنیدم. روزی که ردای مسئولیت به تن کردم، رؤیای ایرانی آباد و سرفراز را در سر داشتم و در تمام این ۶ سال برای تحقق همان رؤیا کوشیده‌ام. ایران آباد و سرفراز بی‌تردید و بی‌مسامحه، رنگین‌کمانی از همه اقوام و شهروندان است و جز با توسعه همه‌جانبه، متوازن و بدون تبعیض به‌دست نخواهد آمد. از مشکلات‌تان- از وضع نامناسب راه‌ها و آب آشامیدنی گرفته تا فقر و محرومیت- آگاهم و به احترام شما مردم صبور و رنج‌کشیده تمام‌قد می‌ایستم. برای توسعه استان سیستان و بلوچستان اقدامات و برنامه‌های زیادی در جریان است اما از اینکه هنوز نتوانسته‌ایم گَردِ محرومیتِ نشسته طی سالیان دراز را از چهره زیبای این استان بزداییم متأسف و شرمنده شما مردم دوست‌داشتنی هستم. در کنارتان ایستاده‌ام، نه فقط برای عبور از بحران سیل، که ان‌شاءالله تا زمان رفع همه مشکلات و آبادانی کامل این دیار. هموطن عزیزم؛ من رئیس جمهوری همه مردم ایرانم و به تک تک شما از جنوبی‌ترین نقطه تا شمالی‌ترین نقطه ایران عزیز عشق می‌ورزم.»