آبان نامجو
مناسبت‌ها، خصوصا مناسبت‌هایی مثل یلدا، فرصت کم‌نظیری برای رسانه‌ای چون تلویزیون است که قدرت‌نمایی کند. رسانه ملی اما در تمام مناسبت‌هایی مثل یلدا در قابل پیش‌بینی‌ترین حالت خودش به سر می‌برد. نگاهی کنید به ویژه برنامه‌های یلدای امسال؛ کجایِ حضور مجدد رضا رشیدپور می‌تواند یک سورپرایز باشد؟ مساله توان اجرای رشیدپور نیست، مساله اینجاست که در رسانه‌ای که یک سری محدودیت‌های نانوشته از بیرون به آن تحمیل می‌شود و حتی نمی‌تواند ساز نشان دهد، حلقه‌ی محدود مجریان و زنده‌سازی آن‌ها در یلدا، دقیقا چه نکته خارق‌العاده و شگفت‌انگیزی دارد؟
رشیدپور برنامه داشت و بدتر از آن، مهمانش بود: احسان علیخانی! منوی پیشنهادی رسانه ملی آن قدر محدود است که دائما چند اسم تکرار می‌شود. این مهمان چه چیز تازه‌ای می‌خواهد برای مخاطب داشته باشد؟ دورهمی و مدیری خوب است اما آن هم درنهایت در کنداکتور روتین تلویزیون جای می‌گیرد و برای یک ویژه برنامه با مهمانانی در سطح دیرباز و بازغی که هر دو هم در تلویزیون اجرا می‌کنند، این انتخاب‌ها بی‌اعتنایی به خواست مخاطب است. شاید تنها دلخوشی‌های تلویزیون یکی برنامه «کتاب‌باز» در شبکه نسیم باشد که البته قشر محدودی پایِ آن برنامه بودند و یکی دیگر هم ویژه برنامه شبکه چهار که سه خانم بازیگر پیشکسوت آن را اجرا کردند.
از آن طرف اما تلویزیون‌های آن طرف آبی بیکار ننشسته‌اند و مثلا «من و تو» با کنسرتی که شب گذشته از گوگوش پخش کرد، اذهان را در فضای مجازی تا حدی تصرف کرد. کاش با باز کردن دایره آدم‌ها و مثلا با بازگشت غافلگیرکننده نفراتی چون عادل، کمی شب یلدای تلویزیون، پررونق می‌شد. یا حداقل اگر به فکر رونق تلویزیون داخلی نیستیم، کاری نکنیم که یک تلویزیون آن‌ور آبی با یک کنسرت تا این حد قدرتمند جلوه کند، باور کنید و باور کنیم مردم منتظر گوشه چشمی از رسانه ملی هستند تا هر رقیب دیگری را کنار بگذارند، اما گوشه چشمی نشان نمی‌دهند و فعلا بازار نصاب‌ها رونق دارد.
نظر شما