پخش فیلمی درباره نفتکش «سانچی» از سوی شبکه تلویزیونی معاند «ایران اینترنشنال» و طرح ادعاهایی درباره سرنوشت سرنشینان آن، بار دیگر پرونده این حادثه تراژیک را ورق زد. همزمان با طرح برخی تردیدها از سوی چند خانواده بازماندگان نفتکشی که 9 روز سوخت و در نهایت به طور کامل غرق شد، شماری از خانوادههای خدمه سانچی در دادگاه فدرال امریکا شکایتی را مطرح کردهاند که هر دو یک فصل مشترک دارند؛ اینکه سرنشینان یا خدمه کشتی زنده هستند.
نفتکش ایرانی «سانچی» حامل ۱۳۶ هزار تن میعانات گازی به ارزش حدود ۶۰ میلیون دلار بود و میخواست آن را از بندر عسلویه به شرکت «هانوا توتال» کره جنوبی برساند. این نفتکش که با پرچم پاناما در حرکت بود، روز شانزدهم دی ماه سال 96 و پس از برخورد با یک کشتی فلهبر چینی به نام کریستال که با پرچم هنگکنگ در حال حرکت بود، در نزدیکی سواحل شهر شانگهای آتش گرفت و پس از 8 روز سوختن غرق شد.
یک هفته بعد از آتشسوزی نفتکش سانچی در آبهای چین، مسئولان کشور تأیید کردند که تمام کارکنان و خدمه این نفتکش جان خود را از دست دادهاند. یکی از مسئولان محمد راستاد رئیس وقت سازمان بنادر و دریانوردی ایران و سخنگوی کمیته رسیدگی به حادثه نفتکش سانچی بود که روز یکشنبه ۲۴ دی خبر داد که ۳۲ سرنشین نفتکش سانچی شامل ۳۰ ایرانی و ۲ بنگلادشی در ساعت اولیه حادثه به دلیل انتشار گازهای سمی و شدت انفجار جان باختهاند. این در حالی بود که گروههای امداد و نجات جسد سه نفر از سرنشینان کشتی را در آب پیدا کرده بودند. اما تلاشها برای یافتن اجساد دیگر بی نتیجه ماند و گروه ۱۲ نفره تکاروان ایرانی که برای شرکت در عملیات امداد به محل اعزام شده بودند، امکان ورود به کشتی برای تجسس مفقودین را نیافتند. حال با گذشت دو سال از این حادثه، طرح یک ادعا باز هم نفتکش سانچی را بر سر زبانها انداخته است.
1200 تماس مشکوک
ماجرا از آنجا شروع شد که شماری از خانوادهها عنوان کردند از کشورهای جنوب شرقی آسیا تماسهای مشکوکی داشتند. یکی از خانوادههای خدمه نفتکش نیز عنوان کرده که برای یکی از سیم کارتهای این خدمه هر ماه هزینه رومینگ با نرخهای متفاوت میآید. فیلم ایران اینترنشنال نیز به نقل از یکی از اعضای خانواده جانباختگان سانچی عنوان میکند «تلفنها بعد از یک یا دو بوق قطع میشود و هیچ وقت موفق به صحبت کردن با تماسگیرنده نشدهاند.» این فیلم به نقل از همسر یکی از سرنشینان سانچی موقع حادثه، عنوان میکند: « تعداد تماسها زیاد است و حتی به هزار و 200 مورد هم رسیده است.» سه روز پیش نیز برخی از خانوادههای جانباختگان، شکایتی را در دادگاه فدرال امریکا علیه سه فرد حقیقی و حقوقی مطرح کردهاند و به گزارش ایلنا، علی هریسچی، وکیل خانوادههای شاکی، یکی از دلایل طرح این شکایت را دریافت تماس خانوادههای افراد حادثه دیده عنوان کرده است.
امروز شهرام فرحبد، مدیر بازرگانی شرکت ملی نفتکش ایران ادعاهای اخیر دراین باره را غیر واقعی خواند و به ایسنا گفت: «ساعتها بررسی و همچنین اطلاعات جعبه سیاه کشتی سانچی، بیانگر این است که امکان زنده ماندن خدمه شجاع این کشتی وجود نداشته و این عزیزان در همان لحظات اولیه بر اثر استنشاق دود ناشی از گازهای سمی جان خود را از دست دادهاند.»
او ادامه داد: «روایتی که از سانحه میشود، روایت ایران نیست بلکه چهار کشور چین، پاناما، هنگکنگ و ایران به صورت مشترک کارگروهی تشکیل دادند و پس از چند ماه بررسی مستندات، فیلمها، مشاهدات میدانی و جعبه سیاه کشتیها، نتایج گزارش خود را اعلام کردند. از کشور ما نیز نمایندگان سازمان بنادر و دریانوردی حضور داشتند و در این کارگروه عضو بودند. نتایج این گزارش مشترک چند کشور به سازمانهای بینالمللی نظیر سازمان بینالمللی دریانوردی نیز ارائه شد.»
فرحبد با اشاره به اینکه کارکنانی که در کشتی هستند، تحت پوشش بیمهاند، اظهار کرد: «بر اساس قانون وقتی پیکرها پیدا نمیشود، باید پنج سال زمان بگذرد ولی برای اینکه این خانوادهها زودتر به حقوق قانونیشان برسند، با هماهنگی مقامات قضایی گواهی فوت برای این عزیزان صادر شد.» به گفته او، «خسارت به تمام خانوادههایی که این مراحل را طی کردند و مدارک مورد نیاز را ارائه دادهاند، به صورت کامل و در قالب پرداخت ارزی انجام شده است و این رقم تا اینجا حدود ۲.۵ میلیون دلار است. علاوه بر این شرکت ملی نفتکش ایران به هر کدام از این خانوادهها در روزهای ابتدای سانحه مبلغ ۷۰ میلیون تومان جهت انجام مراسم و به عنوان هبه پرداخت کرد. از طرفی طبق مصوبه هیأت مدیره شرکت، یک نفر از بستگان درجه یک هر کدام از این خانوادهها در شرکت ملی نفتکش استخدام شده یا میشوند و تاکنون ۱۳ نفر از بستگان این خانوادهها استخدام شدهاند. فراتر از این، طبق مصوبه مجمع عمومی صاحبان سهام شرکت، مقرر شد نحوه پرداخت حقوق به خانواده و بازماندگان آنها با یک درجه ارتقای شغلی برای هر فرد، طبق ضوابط پرداخت به خانوادههای شهدای جنگ تحمیلی باشد.»
وی در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت ملی نفتکش اقدامی در جهت پاسخ به مطالبه برخی از خانوادهها که معتقدند فرزندانشان هنوز زندهاند و با آنها تماس میگیرند انجام داده است یا خیر، گفت: «علی رغم اینکه برخی از این خانوادهها میگویند بیش از هزار و 200 تماس ناشناس داشتهاند، چرا حتی یکی از تماسها واقعی نبوده و هیچ کدام از این خانوادهها نتوانستهاند بعد از گذشت ۲ سال یک تماس تلفنی موفق داشته باشند؟ چرا فقط این چند خانواده تماس تلفنی مشکوک دریافت میکنند و مابقی ۲۲ خانواده دیگر این تماسها را ندارند؟» به گفته او، برخی از این خانوادهها معترض به این بودند که فرزندان، همسر یا عزیزانشان که در کشتی شهید شدند، هنوز زندهاند و احتمالاً در جایی هستند و باید پیگیری و پیدا شوند. فرحبد افزود: «ما به صورت مرتب به این خانوادهها گفتیم مستندات خود را به نهادهای مربوطه برای پیگیری ارسال کنند و حتی ما خودمان نیز پیگیر این موضوع شدیم ولی تا جایی که بنده اطلاع دارم، نهادهای تخصصی مربوطه نیز این ادعاهای مربوط به تماس خدمه کشتی با برخی خانوادهها را رد کردهاند و آن را بی اساس دانستند.»
این مقام مسئول در شرکت ملی نفتکش در بخش دیگری از صحبتهایش به افرادی که در حال سوءاستفاده از عواطف خانوادههای سانچی هستند اشاره کرد و گفت: «این افراد میگویند شواهدی موجود است که نشان میدهد این افراد با قایق نجات رفته و در جایی هستند و تماسها نیز شاهد این است که آنها زندهاند. اولین سؤالی که بعد از شنیدن این حرفها ممکن است در ذهن هرکسی پیش بیاید، این است که اساساً چه دلیلی برای این کار وجود دارد؟ مثلاً برنامهریزی شده که یک کشتی با کشتی دیگری برخورد کند، عدهای با قایق نجات پیاده شوند و پرسنل را به جایی ببرند و دو سال هم بگذرد که چه نتیجهای حاصل شود؟ قطعاً کسی که این نقشه را برنامهریزی کرده باید هدفی داشته باشد. برای مثال دزدان دریایی نیز در قبال نگهداری افراد درخواست پول میکنند یا هدفی دارند اما از این سناریوی ادعایی چیده شده، هدفی استنباط نمیشود.»
∎
نفتکش ایرانی «سانچی» حامل ۱۳۶ هزار تن میعانات گازی به ارزش حدود ۶۰ میلیون دلار بود و میخواست آن را از بندر عسلویه به شرکت «هانوا توتال» کره جنوبی برساند. این نفتکش که با پرچم پاناما در حرکت بود، روز شانزدهم دی ماه سال 96 و پس از برخورد با یک کشتی فلهبر چینی به نام کریستال که با پرچم هنگکنگ در حال حرکت بود، در نزدیکی سواحل شهر شانگهای آتش گرفت و پس از 8 روز سوختن غرق شد.
یک هفته بعد از آتشسوزی نفتکش سانچی در آبهای چین، مسئولان کشور تأیید کردند که تمام کارکنان و خدمه این نفتکش جان خود را از دست دادهاند. یکی از مسئولان محمد راستاد رئیس وقت سازمان بنادر و دریانوردی ایران و سخنگوی کمیته رسیدگی به حادثه نفتکش سانچی بود که روز یکشنبه ۲۴ دی خبر داد که ۳۲ سرنشین نفتکش سانچی شامل ۳۰ ایرانی و ۲ بنگلادشی در ساعت اولیه حادثه به دلیل انتشار گازهای سمی و شدت انفجار جان باختهاند. این در حالی بود که گروههای امداد و نجات جسد سه نفر از سرنشینان کشتی را در آب پیدا کرده بودند. اما تلاشها برای یافتن اجساد دیگر بی نتیجه ماند و گروه ۱۲ نفره تکاروان ایرانی که برای شرکت در عملیات امداد به محل اعزام شده بودند، امکان ورود به کشتی برای تجسس مفقودین را نیافتند. حال با گذشت دو سال از این حادثه، طرح یک ادعا باز هم نفتکش سانچی را بر سر زبانها انداخته است.
1200 تماس مشکوک
ماجرا از آنجا شروع شد که شماری از خانوادهها عنوان کردند از کشورهای جنوب شرقی آسیا تماسهای مشکوکی داشتند. یکی از خانوادههای خدمه نفتکش نیز عنوان کرده که برای یکی از سیم کارتهای این خدمه هر ماه هزینه رومینگ با نرخهای متفاوت میآید. فیلم ایران اینترنشنال نیز به نقل از یکی از اعضای خانواده جانباختگان سانچی عنوان میکند «تلفنها بعد از یک یا دو بوق قطع میشود و هیچ وقت موفق به صحبت کردن با تماسگیرنده نشدهاند.» این فیلم به نقل از همسر یکی از سرنشینان سانچی موقع حادثه، عنوان میکند: « تعداد تماسها زیاد است و حتی به هزار و 200 مورد هم رسیده است.» سه روز پیش نیز برخی از خانوادههای جانباختگان، شکایتی را در دادگاه فدرال امریکا علیه سه فرد حقیقی و حقوقی مطرح کردهاند و به گزارش ایلنا، علی هریسچی، وکیل خانوادههای شاکی، یکی از دلایل طرح این شکایت را دریافت تماس خانوادههای افراد حادثه دیده عنوان کرده است.
امروز شهرام فرحبد، مدیر بازرگانی شرکت ملی نفتکش ایران ادعاهای اخیر دراین باره را غیر واقعی خواند و به ایسنا گفت: «ساعتها بررسی و همچنین اطلاعات جعبه سیاه کشتی سانچی، بیانگر این است که امکان زنده ماندن خدمه شجاع این کشتی وجود نداشته و این عزیزان در همان لحظات اولیه بر اثر استنشاق دود ناشی از گازهای سمی جان خود را از دست دادهاند.»
او ادامه داد: «روایتی که از سانحه میشود، روایت ایران نیست بلکه چهار کشور چین، پاناما، هنگکنگ و ایران به صورت مشترک کارگروهی تشکیل دادند و پس از چند ماه بررسی مستندات، فیلمها، مشاهدات میدانی و جعبه سیاه کشتیها، نتایج گزارش خود را اعلام کردند. از کشور ما نیز نمایندگان سازمان بنادر و دریانوردی حضور داشتند و در این کارگروه عضو بودند. نتایج این گزارش مشترک چند کشور به سازمانهای بینالمللی نظیر سازمان بینالمللی دریانوردی نیز ارائه شد.»
فرحبد با اشاره به اینکه کارکنانی که در کشتی هستند، تحت پوشش بیمهاند، اظهار کرد: «بر اساس قانون وقتی پیکرها پیدا نمیشود، باید پنج سال زمان بگذرد ولی برای اینکه این خانوادهها زودتر به حقوق قانونیشان برسند، با هماهنگی مقامات قضایی گواهی فوت برای این عزیزان صادر شد.» به گفته او، «خسارت به تمام خانوادههایی که این مراحل را طی کردند و مدارک مورد نیاز را ارائه دادهاند، به صورت کامل و در قالب پرداخت ارزی انجام شده است و این رقم تا اینجا حدود ۲.۵ میلیون دلار است. علاوه بر این شرکت ملی نفتکش ایران به هر کدام از این خانوادهها در روزهای ابتدای سانحه مبلغ ۷۰ میلیون تومان جهت انجام مراسم و به عنوان هبه پرداخت کرد. از طرفی طبق مصوبه هیأت مدیره شرکت، یک نفر از بستگان درجه یک هر کدام از این خانوادهها در شرکت ملی نفتکش استخدام شده یا میشوند و تاکنون ۱۳ نفر از بستگان این خانوادهها استخدام شدهاند. فراتر از این، طبق مصوبه مجمع عمومی صاحبان سهام شرکت، مقرر شد نحوه پرداخت حقوق به خانواده و بازماندگان آنها با یک درجه ارتقای شغلی برای هر فرد، طبق ضوابط پرداخت به خانوادههای شهدای جنگ تحمیلی باشد.»
وی در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت ملی نفتکش اقدامی در جهت پاسخ به مطالبه برخی از خانوادهها که معتقدند فرزندانشان هنوز زندهاند و با آنها تماس میگیرند انجام داده است یا خیر، گفت: «علی رغم اینکه برخی از این خانوادهها میگویند بیش از هزار و 200 تماس ناشناس داشتهاند، چرا حتی یکی از تماسها واقعی نبوده و هیچ کدام از این خانوادهها نتوانستهاند بعد از گذشت ۲ سال یک تماس تلفنی موفق داشته باشند؟ چرا فقط این چند خانواده تماس تلفنی مشکوک دریافت میکنند و مابقی ۲۲ خانواده دیگر این تماسها را ندارند؟» به گفته او، برخی از این خانوادهها معترض به این بودند که فرزندان، همسر یا عزیزانشان که در کشتی شهید شدند، هنوز زندهاند و احتمالاً در جایی هستند و باید پیگیری و پیدا شوند. فرحبد افزود: «ما به صورت مرتب به این خانوادهها گفتیم مستندات خود را به نهادهای مربوطه برای پیگیری ارسال کنند و حتی ما خودمان نیز پیگیر این موضوع شدیم ولی تا جایی که بنده اطلاع دارم، نهادهای تخصصی مربوطه نیز این ادعاهای مربوط به تماس خدمه کشتی با برخی خانوادهها را رد کردهاند و آن را بی اساس دانستند.»
این مقام مسئول در شرکت ملی نفتکش در بخش دیگری از صحبتهایش به افرادی که در حال سوءاستفاده از عواطف خانوادههای سانچی هستند اشاره کرد و گفت: «این افراد میگویند شواهدی موجود است که نشان میدهد این افراد با قایق نجات رفته و در جایی هستند و تماسها نیز شاهد این است که آنها زندهاند. اولین سؤالی که بعد از شنیدن این حرفها ممکن است در ذهن هرکسی پیش بیاید، این است که اساساً چه دلیلی برای این کار وجود دارد؟ مثلاً برنامهریزی شده که یک کشتی با کشتی دیگری برخورد کند، عدهای با قایق نجات پیاده شوند و پرسنل را به جایی ببرند و دو سال هم بگذرد که چه نتیجهای حاصل شود؟ قطعاً کسی که این نقشه را برنامهریزی کرده باید هدفی داشته باشد. برای مثال دزدان دریایی نیز در قبال نگهداری افراد درخواست پول میکنند یا هدفی دارند اما از این سناریوی ادعایی چیده شده، هدفی استنباط نمیشود.»
نظر شما