به گزارش ایکنا، به نقل از پایشگر، اگرچه بانک‌ها اعلام می‌کنند رمز یکبار مصرف، برای جلوگیری از کلاهبرداری های اینترنتی و کوتاه کردن دست سارقان اینترنتی بانک‌ها تعبیه شده اما اگربا نگاهی دقیق‌تر به این قضیه نگاه کنیم، با دو مسئله و مشکل بانکی مواجه می‌شویم.

اشکال اول اینکه چرا اپلیکیشن بانک‌ها و اطلاعات بانکی باید این قدر دچار نقص باشد که سارقان اینترنتی با روش‌های مختلف، بتوانند حساب مشتریان بانک‌ها را خالی کرده و کلاهبرداری کنند که این ناشی از نقص سیستم بانکی ما در زمینه ارائه خدمات اینترنتی است. ضمن این که فیشینگ کارها هم افرادی آشنا به برنامه و برنامه‌نویسی کامپیوتری هستند و به نظر می‌آید که مسئولان باید به دقت عمل بیشتری برای برنامه‌نویسی سایت‌های بانکی برای حفظ مشتریان خود انجام دهند.

اشکال دوم این است که وقتی مشتریان بانکی سعی می‌کنند از برنامه جدید بانکی استفاده کنند، به مشکل دیگری برخورد می‌کنند. اپلیکیشن بانک‌ها بیش از آنچه که تصور می‌کنید از شما اطلاعات طلب می‌کند یعنی هنگام مراجعه به بانک‌ها علاوه بر نصب برنامه کاربردی؛ اطلاعات دیگری از این از اطلاعات حساب های شخصی شما طلب می‌کنند. اطلاعاتی بیش از آن چه مربوط به حساب بانکی است و این ارتباطی به بانک های دولتی یا خصوصی ندارد و همه ار شامل می‌شود.

یعنی وقتی قرار است این برنامه را برای استفاده ازحساب بانکی نصب کنید از شما اجازه دسترسی به اطلاعات تلفن همراه را می‌خواهد و پس از تایید این مرحله، باید اجازه استفاده از سایر امکانات تلفن خود را بدهید و به این ترتیب، شماره تلفن ها، پیامک‌ها، عکس‌ها و در مجموع کل اطلاعات تلفن همراه شما، در اختیار بانک قرار می‌گیرد. درواقع بیش از این که اطلاعات بانکی شما مد نظر باشد، به نظر می‌آید اطلاعات شخصی گوشی شما مدنظر است! وگرنه چرا یک نرم افزار بانکی باید به عکس و شماره های مخاطبان شما دسترسی داشته باشد.

مسئله مهم این است که دریافت چنین اطلاعاتی برای بانک ضروری نیست. در واقع کاربران یک بانک با چه اطمینانی می‌توانند اطلاعات شخصی خود را در اختیار بانک‌ها قرار دهند ؟آن هم حالیکه هنوز اطلاعات در اختیار بانک‌ها قرار داده نشده، بیم استفاده و سوءاستفاده از حساب مشتریان بانک‌ها می‌رود ومتاسفانه کسی هم پاسخگو نیست. ضمن اینکه بارها و بارها به طرق مختلف اطلاع رسانی شده که سارقان اینترنتی حتی بدون داشتن رمز دوم اینترنتی و یا رمزیک بار مصرف اینترنتی، قادر به هک حساب‌های بانکی هستند!

و اما مهمترین نکته به پلیس فتا ارتباط پیدا می‌کند. یعنی سارقان اینترنتی با اقداماتی، پیش تر از پلیس فتا هستند و پلیس فتا در این زمینه موفق عمل نکرده و نتوانسته پیگیر همه سارقان اینترنتی، کلاهبرداری های نوین و شگردهای استفاده شده باشد. در این میان باز هم این مردم و مشتریان بانک‌ها هستند که باید تاوان عملکرد ضعیف بانک‌ها و پلیس فتا را با در اختیار قرار دادن اطلاعاتشان به بانک‌ها بدهند.

در این بین هم دو حالت اتفاق می‌افتد متاسفانه برخی از مشتریان بانک‌ها به دلیل آگاه نبودن از این روند، تمام اطلاعات گوشی خود را ناخواسته در اختیار بانک‌ها قرار می‌دهند و برخی دیگر هم آگاهانه اما نه از سر رضایت، بلکه از سر اجبار، اقدام به دریافت رمز یکبار مصرف می‌کنند.

حال سئوال این است که اگر کسی نخواهد اطلاعات شخصی گوشی خود را به بانک‌ها بدهد و در عین حال رمز دوم داشته باشد، باید چه کار کند؟بانک هایی که با پول مردم، بانک شده اند و اگر در این تعامل دوسویه با مشتریان همکاری نداشته باشند، این بانک‌ها هستند که ضرر می‌کنند و شاید مشتریان هم به صلاح را در این ببینند که از روش های بانکداری قدیمی استفاده کنند.

درواقع بانک‌ها با اجرای این طرح محترمانه به مشتری می‌گویند که تمام اطلاعات گوشی ات را بده، رمز یکبار مصرف بگیر!

آرزو محمدی