«کیانوش رستمی» که چند سالی است تمرینات خود را به صورت انفرادی دنبال می‌کند در مسابقات قهرمانی ۲۰۱۹ جهان در تایلند نتوانست در حرکت یک‌ضرب وزنه‌ها را مهار کند و در نهایت اوت شد. وی که خود را خارج از تمام برنامه های فدراسیون و کادر فنی تعریف کرده است با انتخاب وزنه ۱۸۰ کیلوگرم در یک‌ضرب نتوانست در مهار آن موفق باشد. او در حرکت دوم و سوم نیز این وزنه را به زمین انداخت تا همچون سه سال گذشته وداع زودهنگامی با مسابقات داشته باشد.

تصمیم خودسر این ملی‌پوش کرمانشاهی در حالی است که وی از دسته ۸۵ کیلوگرم به ۹۶ آمده است و سودای توکیو ۲۰۲۰ را در سر دارد. او در ۸۵ کیلوگرم عنوان قهرمانی ریو ۲۰۱۶ را در کارنامه دارد در بازی های ۲۰۱۸ جاکارتا نیز با انتخاب های نامناسب وزنه ها را نتوانست مهار کند و در نهایت اوت شد.

در دسته ۹۶ کیلوگرم سهراب مرادی امید اول ایران در رقابت‌های جهان و المپیک به شمار می رود که به خاطر مصدومیت نتوانست به این رقابت‌ها اعزام شود. بسیاری از کارشناسان باور دارند انتخاب وزنه های سنگین از طرف رستمی راهی برای فرار از نتیجه‌گیری است. چون او به خوبی می‌داند در دسته‌ای که وزنه‌بردار چینی، قطری و کلمبیایی حضور دارند،  شانسی برای مدال نخواهد داشت.

تصمیم عجیب رستمی برای حضور در دسته ۹۶ در حالی است که در این وزن سهراب مرادی ملی‌پوش دسته ۹۶ کیلوگرم عنوان‌دار جهان و المپیک است و از وی به عنوان یکی از غایبان بزرگ رقابت‌های جهانی یاد می‌شود.

بهتر است در این زمینه فدراسیون از تجربه بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا، جهانی ۲۰۱۷ و قهرمانی جهان ۲۰۱۹ درست بگیرد و یکبار برای همیشه به بازیکن سالاری و تصمیمات خودسر رستمی پایان دهد. تصمیماتی که تا کنون هزینه‌های زیادی به کمیته ملی المپیک و فدراسیون وزنه‌برداری تحمیل کرده است. تحمل این شیوه از تمرین و خودسری در تصمیمات نه تنها موفقیتی برای ورزش ایران در پی نخواهد داشت بلکه ممکن است در آینده به برخی دیگر از ستاره‌های وزنه‌برداری نیز سرایت کند.

سیدایوب موسوی دیگر نماینده ایران در این در دسته با مهار ۱۶۷ کیلوگرم در جایگاه نهم قرار گرفت.

«آنتون پلیسنول» از گرجستان با ۱۸۱ کیلوگرم به مدال طلا رسید. «تیان تائو» با ۱۸۰ کیلوگرم مدال نقره گرفت و «جاناتان ماسکوئرا» از کلمبیا با رکورد ۱۷۹ کیلوگرم به مدال برنز رسید.