روزنامه واشنگتن پست در گزارش خود نوشت: رئیس جمهور ترامپ از طرفی ایران را بزرگ‌ترین تهدید خاورمیانه می‌خواند که سخت‌ترین تحریم‌ها را نیز علیه آن اعمال کرده است و از طرفی دیگر مشتاقانه مایل به نشستن پای میز مذاکره با رهبران ایران است. او همچنین روز دوشنبه در کاخ سفید به خبرنگاران گفت که خواهان جنگ با هیچ‌کسی نیست و سپس کمتر از یک ساعت پس از آن، گفت که فکر می‌کند یک اقدام نظامی علیه ایران می‌تواند یک پاسخ مناسب (به حمله اخیر به پالایشگله نفتی آرامکو در عربستان) باشد.

این تناقضات سرگیجه‌آور از دیدگاه ترامپ دارای منطق مشخصی است، اما عدم قطعیت و آشفتگی تصمیم‌گیری در سیاست خارجی ترامپ را نیز برجسته می‌کند. رئیس جمهور ترامپ میان یک الزام سیاسی برای مقابله با ایران و جلب رضایت حامیان جمهوری‌خواه جنگ طلب و متحدانش همچون اسرائیل و عربستان و درک سیاسی خود برای عدم مداخله خارجی و حصول یک توافق (با ایران) گیر افتاده است.

عدم قطعیت درخصوص اینکه ترامپ کجا ایستاده است، دیگر چالش‌های پیش روی آمریکا در خاورمیانه را پیچیده، اسرائیل را دلسرد و به اخراج جان بولتون مشاور امنیت ملی پیشین آمریکا که یک جنگ طلب ضد ایرانی به شمار می‌آید، کمک کرده است.

سیات دوگانه ترامپ درقبال ایران بر این اساس بنا شده است که با خروج از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ و بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران، وی می‌تواند هم جنگ طلبان را راضی کند و معتقد است با این کار می‌تواند ایران را هم پای میز مذاکره‌ای بکشاند که به حصول توافق با نام ترامپ منجر خواهد شد.

بن کاردین سناتور دموکرات در این باره گفت: این روش پیاده کردن دیپلماسی نیست و تنها به افزایش خطر سوء محاسبه از سوی هر دو کشور ایران و آمریکا می‌انجامد.

ترامپ در صورت دیدار با حسن روحانی اولین رئیس جمهور آمریکا خواهد بود که از دهه ۱۹۷۰ تاکنون با یک رئیس جمهور ایران ملاقات می‌کند که به گفته مشاورانش برای ترامپ بسیار خوشایند خواهد بود. وی به شکلی بی‌سابقه بار‌ها از تمایلش برای مذاکره با ایران صحبت کرده است.

همچنین یک مقام ارشد دولت آمریکا و یک مشاور می‌گویند که متحدان سیاسی نیز به دونالد ترامپ توصیه کرده‌اند، هرگونه اقدام نظامی سبب تشدید اوضاع و آسیب زدن به وجهه او در میان کسانی می‌شود که وعده ترامپ مبنی بر "اول آمریکا" و محدود کردن هزینه‌های آمریکا در خارج از کشور را پسندیده‌اند.

تهدیدات ترامپ مبنی بر استفاده از گزینه نظامی علیه ایران ناشی از میل او برای مقابله با یک دشمن سرسخت با اقداماتی سخت‌گیرانه‌تر است، چیزی که به گفته او رئیس جمهور اوباما نتوانست انجام دهد. پیشنهاد او برای مذاکره با ایران نیز ناشی از این باورش است که وی می‌تواند یک مذاکرات به مراتب سخت‌تر از آنچه اوباما انجام داد را هدایت کند.