طرح های ترافیکی بیشتر از آنکه از بار ترافیکی بکاهند بیشتر ترافیک را به خیابان های همجوار انتقال (Shift) می دهند و مشکل از جایی به جای دیگر منتقل می شود، نمونه اش ترافیک های سنگین اتوبان همت و رسالت در تهران.

از معایب دیگر این طرح رو آوردن شهروندان به داشتن دوخودرو با پلاک های زوج و فرد و یا تعویض خودرو ها در درون خانواده که بازهم گره ای از بار ترافیکی باز نخواهد کرد.

همچنین قشر آسیب پذیر که با استفاده از خودرو خود اقدام به جابجایی مسافر می نمایند در آخر شب با کاهش محسوس درآمد روبرو خواهند شد،

درضمن همانطور که می دانید اکثر مشتریان بازار سرپوشیده از شهر ها و روستا های اطراف برای خرید به این مراکز مراجعه می نمایند که با اعمال این محدودیت ها میزان مراجعه این عزیزان با کاهش روبرو خواهد شد همچنین بازار تبریز یکی از اهداف گردشگری است که باید برای مسافران فکر اساسی کرد.

اغلب ترافیک در مرکز کلانشهر  به دلیل پارک دوبله صورت می گیرد و دلیل آن نبود پارکینگ مناسب در مرکز شهر است چرا که ظرفیت محدود هم به صورت ماهانه به بازاریان اجاره داده شده است.

متاسفانه سال هاست یک روال غلط در بین شهرداری ها  رواج پیدا کرده و آن هم تقلید کورکورانه از سیاست های و طرح های شهرداری تهران می باشد در حالی که ظرفیت و نیازهای شهرها نسبت به شهر دیگر متفاوت است و نسخه تهران شاید در تبریز جواب ندهد.

به عنوان مثال خط ویژه برای تاکسی ها و اتوبوس ها ، خط BRT  ،طرح زوج و فرد ، ایجاد سرعت گیر های متعدد ، اجاره ماهانه پارکینگ ها به افراد خاص ، یک طرفه کردن خیابان ها بدون جایگزین همسان و ده ها روش کپی دیگر.

حال راه کار چیست؟

 پاسخ این موضوع در دل یک نیاز بزرگ شهری نهفته است و آن شهر هوشمند است. به جایی محدود کردن ترافیک باید ترافیک را در مرکز شهر با استفاده از اپلیکشن های مخصوص شهر تبریز در هسته مرکزی توزیع کرد و نهایتا به نزدیکترین پارکینگ که قبلا رزرو شده هدایت کرد.

و اگر شهروندی خارج از مسیر اختصاصی حرکت نماید توسط دوربین های هوشمند شناسایی و جریمه شود. همچنین می توان تعداد محدودیت برای هر خودرو در مرکز تعریف نمود.

امیر آقازاده

انتهای پیام/