محمد توکلی
در این چند ماهی که از انتصاب سیدابراهیم رئیسی به عنوان رییس قوه قضاییه میگذرد دیدگاههای مختلفی در خصوص عملکرد او مطرح شده است.
برخی معتقدند که او در حال تدارک دیدن انقلابی بزرگ در دستگاه قضایی است، گروهی اقدامات او را شعاری و نمایشی میدانند، برخی بر این باورند که تجربه طولانی حضور در قوه قضاییه سبب آشنایی رئیسی با نقاط ضعف و اشکالات عدلیه شده است و در نتیجه مسیر صحیحی را برای رفع این اشکالات برگزیده است و برخی نیز بر این باورند که اغلب تصمیمات و اظهانظرهای رییس قوه قضاییه بیشتر از آن که مربوط به حوزه وظایف و اختیارات او باشد مداخله در امور سایر ارکان قدرت است و همانقدر که رییس سابق دستگاه قضایی در حوزه نظری علاقهمند به سخن گفتن درباره مسائل خارج از چارچوب حوزه تخصصیاش بود، قاضیالقضات جدید در حال انجام اقداماتی عملی در خارج از حوزه وظایفش است!
فارغ از آن که کدام یک از این ارزیابیها از کارنامه چند ماهه رییس دستگاه قضایی را پذیرا باشیم مسئله مهمتر آن است که میان اعلام نظرهای سیدابراهیم رئیسی با اعمال نظرهای او تفاوتهای آشکاری وجود دارد که نگرانکننده است. او همان قدر که در چند ماه اخیر توانسته با اظهارنظرها و نشستهای گاه بی سابق همچون نشست با اهالی رسانه، وکلای دادگستری و فعالان رسانهای فضای امیدوارکنندهای را نسبت به خود و دستگاه قضایی ایجاد کند اما در حوزه اعمال نظر که میرسد فضایی تیره و تار و ناامیدکننده را رقم زده است.
بهعنوان مثال میتوان به انتصابات او در قوه قضاییه دقت کرد که در آن نه تنها نشانی از تغییر مسیر گذشته نیست بلکه تاکید و تایید همان مسیری است که سیدابراهیم رئیسی و رسانههای حامی او مدعی لزوم تغییر در آن هستند. یا میتوان به مثالی نزدیکتر توجه داشت و آن معرفی اعضای حقوقدان شورای نگهبان است. حذف چهرههای معتدل و نسبتاً بی طرف از ترکیب شورای نگهبان تنها به دلیل اختلاف دیدگاه آنان با دبیر شورای نگهبان و از آن ناامیدکنندهتر معرفی چهرههایی که عدم بی طرفی آنان آشکار بوده و اهل افراط هستند موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذر کرد.
به نظر میآید که ضرورت دارد تا مشاوران سیاسی و رسانهای پر تعداد اطراف قاضیالقضات در کنار طراحیهای تبلیغاتی و رسانهای جهت محبوبیتآفرینی برای ایشان به این نکته توجه داشته باشند که ارزیابی عملکرد مسئولان شاید در ابتدای مسئولیت آنان بر اساس اعلام نظرهایشان باشد اما در نهایت آنچه نمرات کارنامه یک مسئول را تعیین خواهد کرد اعمال نظرهای اوست!
∎
در این چند ماهی که از انتصاب سیدابراهیم رئیسی به عنوان رییس قوه قضاییه میگذرد دیدگاههای مختلفی در خصوص عملکرد او مطرح شده است.
برخی معتقدند که او در حال تدارک دیدن انقلابی بزرگ در دستگاه قضایی است، گروهی اقدامات او را شعاری و نمایشی میدانند، برخی بر این باورند که تجربه طولانی حضور در قوه قضاییه سبب آشنایی رئیسی با نقاط ضعف و اشکالات عدلیه شده است و در نتیجه مسیر صحیحی را برای رفع این اشکالات برگزیده است و برخی نیز بر این باورند که اغلب تصمیمات و اظهانظرهای رییس قوه قضاییه بیشتر از آن که مربوط به حوزه وظایف و اختیارات او باشد مداخله در امور سایر ارکان قدرت است و همانقدر که رییس سابق دستگاه قضایی در حوزه نظری علاقهمند به سخن گفتن درباره مسائل خارج از چارچوب حوزه تخصصیاش بود، قاضیالقضات جدید در حال انجام اقداماتی عملی در خارج از حوزه وظایفش است!
فارغ از آن که کدام یک از این ارزیابیها از کارنامه چند ماهه رییس دستگاه قضایی را پذیرا باشیم مسئله مهمتر آن است که میان اعلام نظرهای سیدابراهیم رئیسی با اعمال نظرهای او تفاوتهای آشکاری وجود دارد که نگرانکننده است. او همان قدر که در چند ماه اخیر توانسته با اظهارنظرها و نشستهای گاه بی سابق همچون نشست با اهالی رسانه، وکلای دادگستری و فعالان رسانهای فضای امیدوارکنندهای را نسبت به خود و دستگاه قضایی ایجاد کند اما در حوزه اعمال نظر که میرسد فضایی تیره و تار و ناامیدکننده را رقم زده است.
بهعنوان مثال میتوان به انتصابات او در قوه قضاییه دقت کرد که در آن نه تنها نشانی از تغییر مسیر گذشته نیست بلکه تاکید و تایید همان مسیری است که سیدابراهیم رئیسی و رسانههای حامی او مدعی لزوم تغییر در آن هستند. یا میتوان به مثالی نزدیکتر توجه داشت و آن معرفی اعضای حقوقدان شورای نگهبان است. حذف چهرههای معتدل و نسبتاً بی طرف از ترکیب شورای نگهبان تنها به دلیل اختلاف دیدگاه آنان با دبیر شورای نگهبان و از آن ناامیدکنندهتر معرفی چهرههایی که عدم بی طرفی آنان آشکار بوده و اهل افراط هستند موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذر کرد.
به نظر میآید که ضرورت دارد تا مشاوران سیاسی و رسانهای پر تعداد اطراف قاضیالقضات در کنار طراحیهای تبلیغاتی و رسانهای جهت محبوبیتآفرینی برای ایشان به این نکته توجه داشته باشند که ارزیابی عملکرد مسئولان شاید در ابتدای مسئولیت آنان بر اساس اعلام نظرهایشان باشد اما در نهایت آنچه نمرات کارنامه یک مسئول را تعیین خواهد کرد اعمال نظرهای اوست!
نظر شما