عنایت روشن در ابتدا با اشاره به سیر زمانی شعرهای این کتاب که از ابتدای کتاب رو به اکنون است، با آوردن شاهد مثال‌هایی از شعرهای کتاب، گفت: علی‌رغم استفاده از شگردهای زبانی و صنایع ادبی و بدیع فرم کلی این شعرها از ساختار ساده‌ای استفاده شده است و این مجموعه دارای نوگرایی و نوبودگی نیست.
این منتقد ادبی افزود: برخی از شعرها در تلاش برای رسیدن به فضای پست‌مدرن سروده شده‌اند. برخی شعرها در پرداخت و رسیدن به ساختار و فرم کلی ناقص‌الخلقه‌اند و پیشنهاد می‌کنم که شعر متوسط ننویسد و در بازنویسی شعرهایش به این مسئله دقت شود.
عنایت روشن شعرهای جدی‌تر «میدان هوایی» را شعرهای انتهایی این مجموعه دانست و یادآور شد: شعرهای انتهایی ساختار پیچیده‌تری دارند و دیگر در یک جمله خلاصه نمی‌شود. این شعرها با استفاده از بازی زبانی، ارجاع به مکان و نیز تاریخ، ارجاع‌های برون‌متنی و فرا متنی، فضایی را به وجود آورده‌اند از خصوصیات مثبت مجموعه به شمار می‌آید.
مبین محمودی دیگر منتقد این نشست با فرض گرفتن این نکته که اگر عارف حسینی با شعر کلاسیک شروع نکرده باشد، گفت: هارمونی و موسیقی در شعر او قابل‌توجه است؛ اما بخش‌هایی از بدون قرینه شعر حذف شده است و از طرفی برخی سطرها و واژه‌های اضافی به هیچ وجه کمکی به شعر نکرده است.
یادآوری می‌شود، عارف حسینی شاعر افغانستانی، متولد و ساکن ایران است و این مجموعه شعر توسط انتشارات تاک در کابل چاپ و برای نخستین بار در نمایشگاه کتاب تهران امسال عرضه شد.
نظر شما