زنان و مطالبات اجتماعي معقول

آسيه ويسي

نمي‌توان از جامعه‌اي انتظار پيشرفت و تحول داشت و در عين حال از مشارکت و همراهي و نيز متحول‌شدن زنان جلوگيري کرد و آنان را واداشت که به سبک و سياق چند دهه گذشته، هم‌چنان در جايي که مادربزرگ‌هاي‌شان ايستاده بودند، بايستند و بمانند.

اصولا براي تربيت نسلي که بتواند در مواجهه با جهان امروز و تغييراتش آمادگي‌هاي لازم روحي و جسمي و حتي ذهني را داشته باشد، جامعه به زناني توانمند و آگاه و باسواد در زمينه‌هاي مختلف نيازمنديم.

پيشرفت امروز و حضور در آينده هر کشوري، متکي به هر دو عنصر زنانه و مردانه جامعه است و با ناديده گرفتن هر کدام از اين دو موجود انساني، مسلما کاستي‌ها و عقب‌ماندگي‌هايي در جامعه بشري اتفاق خواهد افتاد. ضرورت حضور و مشارکت زنان نه تنها در مسائل سياسي، به‌عنوان جمعيتي که در سرنوشت راي‌گيري‌ها تاثير دارند، بلکه به‌عنوان شريکان امر سياسي، اقتصادي، علمي، فرهنگي و ورزشي و هنري، و تربيتي و آموزشي، به‌شدت احساس مي‌شود؛ چرا که هم اينان در دامان و بر دوش خود آينده ملتي را حمل مي‌کنند. نمي‌توان از چنين قشر عظيمي انتظار داشت که مطالبات عصر نوين را تنها مطالباتي مردانه تلقي کنند و بسنده نمايند به آن‌چه از بيرون و توسط مردان جامعه القا مي‌شود. زنان امروز در جهان نقش‌هاي پررنگ سياسي و اقتصادي بازي مي‌کنند و سکاندار زمام اموري هستند که گاهي به‌خوبي هم از عهده آن‌ها برمي‌آيند.

نمي‌توان از دختران و زنان امروز انتظارداشت که مثلا با همين پوشش مناسب و بدون جلب توجه، از ساده‌ترين و پاک‌ترين وسيله نقليه مثل دوچرخه براي تردد استفاده نکنند. اصولا براي بازداشتن زنان از استفاده از چنين امکاناتي لازم است اگر منع فقهي و شرعي وجود دارد با زبان ارشادي و مستدل امروزي به مردم تفهيم شود و اگر هم منع خاصي با توجه به پوشش مناسب وجود ندارد، لزومي به افزودن فشارهاي مختلف بر اين قشر از جامعه و ايجاد حساسيت ‌اي نالازم نيست.

زنان در طول چهل سال انقلاب ثابت کرده‌اند که هم‌پا و همدوش مردان مي‌توانند از پس بسياري از امور برآيند و انصاف نيست حال بنابه هر دليل شخصي، سليقه‌اي يا با هر تفکر خاصي براي آنان در استفاده از امکانات مختلف مانع بتراشيم و موجبات انزواي آنان را فراهم کنيم .اگر آنان حق انتخاب‌کردن و انتخاب‌شدن در امور سياسي را دارند، حتما از حقوق مشروع ديگري نيز برخوردارند و اين وظيفه فقه پوياي شيعي است که نيمي از جامعه انساني خودش رادر اين مسير ياري و دستگيري نمايد.